Diabulimia to zaburzenie odżywiania, które może wystąpić u osób chorych na cukrzycę typu 1. Poznaj objawy, czynniki ryzyka i sposoby leczenia tego stanu.
Cukrzyca to choroba, która wpływa na sposób, w jaki organizm wykorzystuje cukier we krwi. Bulimia to zaburzenie odżywiania polegające na objadaniu się, a następnie oczyszczaniu organizmu z jedzenia poprzez wymioty lub zażywanie środków przeczyszczających w celu utraty wagi.
Czasami używa się terminu "diabulimia" w odniesieniu do osoby chorej na cukrzycę typu 1, która pomija dawki insuliny, aby schudnąć.
Chociaż diabulimia nie została uwzględniona w Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych (DSM-5), może ona powodować poważne problemy medyczne.
?
?
?
?
?
Kto to dostanie?
Choroba dotyka głównie kobiet. Kobiety w każdym wieku są dwukrotnie bardziej narażone na wystąpienie zaburzeń odżywiania, jeśli chorują na cukrzycę typu 1. Około 30% nastolatków wstrzymuje się z leczeniem insuliną, aby zrzucić zbędne kilogramy.
Zaburzenia odżywiania nie mają wyraźnej przyczyny, ale możesz być na nie nieco bardziej narażona, jeśli występują w twojej rodzinie. Czasami stres lub trauma w rodzinie mogą wywołać zaburzenia odżywiania.
Jakie są zagrożenia?
Diabulimia występuje wtedy, gdy celowo pomijasz podawanie insuliny niezbędnej do leczenia cukrzycy typu 1, aby schudnąć. W przypadku cukrzycy typu 1 organizm nie jest w stanie wytwarzać insuliny. Oznacza to, że nie możesz wykorzystywać cukru do produkcji energii, dlatego poziom cukru we krwi wzrasta, a jego nadmiar jest uwalniany z moczem.
Bez wystarczającej ilości insuliny, jako źródło energii powstają również ketony, co może prowadzić do anoreksji i utraty wagi. Może to wywołać cukrzycową kwasicę ketonową, która może prowadzić do śpiączki lub śmierci.
Powikłania diabulimii są połączeniem powikłań cukrzycy i zaburzeń odżywiania:
-
Wysoki poziom cukru we krwi
-
Cukier w moczu
-
Dezorientacja
-
Odwodnienie
-
Utrata mięśni
-
Cukrzycowa kwasica ketonowa
-
Wysoki poziom cholesterolu
-
Bakteryjne zakażenia skóry
-
Zakażenia drożdżakowe
-
Opuszczone lub nieprawidłowe miesiączki
-
Zakażenia gronkowcem
-
Uszkodzenie naczyń krwionośnych w oczach (retinopatia)
-
drętwienie rąk i stóp na skutek uszkodzenia nerwów
-
Choroba tętnic obwodowych
-
Grubsze ściany tętnic (miażdżyca)
-
Choroby wątroby
-
Niski poziom sodu i potasu
-
Udar mózgu
-
Śpiączka
-
Śmierć
Zaburzenia odżywiania charakteryzują się najwyższym wskaźnikiem umieralności spośród wszystkich chorób psychicznych. Kobiety, które wstrzymują podawanie insuliny, aby schudnąć, umierają średnio o 10 lat wcześniej niż kobiety bez zaburzeń odżywiania.
Jakie są znaki?
Pierwszym i najbardziej oczywistym objawem diabulimii jest chudnięcie bez podejmowania prób. Do innych oznak należą:
-
Uczucie ciągłego zmęczenia
-
Częste odczuwanie pragnienia
-
Dużo myślisz lub mówisz o wyglądzie swojego ciała
-
Dane dotyczące poziomu cukru we krwi, które nie zgadzają się z odczytami hemoglobiny A1c
-
Depresja lub wahania nastroju
-
Tajemnica dotycząca poziomu cukru we krwi, insuliny, jedzenia lub nawyków żywieniowych
-
Odwoływanie wizyt u lekarza
-
Częste spożywanie posiłków, zwłaszcza słodyczy
-
Opóźnione dojrzewanie płciowe
-
Stres w rodzinie
-
Wypadanie włosów
-
Suchość skóry
-
Oddech o słodkim zapachu (oznaka kwasicy ketonowej)
-
Dużo ćwiczyć
Co możesz zrobić?
Ponieważ diabulimia jest chorobą psychiczną, wymaga profesjonalnego leczenia. Jeśli ty lub ktoś, kim się opiekujesz, wykazuje objawy diabulimii, szukaj pomocy żywieniowej, medycznej i psychologicznej u takich specjalistów, jak:
-
Endokrynolodzy
-
Doradcy ds. cukrzycy
-
Pielęgniarki
-
Dietetycy specjalizujący się w zaburzeniach odżywiania lub cukrzycy
-
Doradcy/psycholodzy
-
Pracownicy socjalni
Leczenie diabulimii nie jest szybkim rozwiązaniem. Potrzeba wielu różnych podejść i ciężkiej pracy, aby zmienić wzorce zachowań i nauczyć się radzić sobie z wyzwalaczami. Poradnictwo jest doskonałym źródłem pomocy. Można spróbować:
Terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), która polega na zmianie sposobu myślenia w celu zmiany sposobu działania.
Terapii grupowej, która zapewnia wsparcie innych osób zmagających się z diabulimią.
Terapia rodzinna (FBT), która obejmuje całą rodzinę. Może to być dobre narzędzie dla rodziców nastolatka zmagającego się z tym zaburzeniem.
