Zdrowy tryb życia i tabletki przeciwcukrzycowe to często wszystko, czego potrzebujesz, aby kontrolować poziom cukru we krwi, jeśli cierpisz na cukrzycę typu 2. Jednak niektóre osoby będą potrzebowały również leków w zastrzykach.
Insulina a leki inne niż insulina
Jeśli organizm nadal wytwarza pewną ilość insuliny, lekarz może najpierw spróbować zastosować lek nie zawierający insuliny. Istnieją dwa rodzaje tych leków. Większość z nich zatrzymuje pokarm w żołądku na dłużej i pomaga trzustce uwalniać insulinę podczas jedzenia. Niektóre pomagają także w utracie wagi. Lekarz wybierze jeden z nich na podstawie poziomu cukru we krwi, stylu życia i kosztów.
?
?
Potrzebne materiały
Lek na cukrzycę wstrzykuje się na jeden z dwóch głównych sposobów.
Strzykawka. Jest to wydrążona igła połączona z komorą z tłoczkiem. Potrzebną ilość leku należy pobrać z fiolki i wprowadzić igłę do skóry.
Długopis. To urządzenie wygląda dokładnie tak, jak brzmi. Zamiast tuszu zawiera jednak lek przeciwcukrzycowy. Wiele penów jest fabrycznie napełnionych. Zakładasz igłę, wybierasz dawkę i wstrzykujesz. Długopisy są łatwiejsze w użyciu niż strzykawki, dzięki czemu istnieje mniejsze prawdopodobieństwo popełnienia błędu. Stosuje się w nich także mniejsze igły. Jedna wada: Peny zwykle kosztują więcej niż fiolki insuliny, a ubezpieczenie może ich nie obejmować.
Bez względu na to, którego z nich używasz, zawsze miej pod ręką wystarczającą liczbę penów lub strzykawek, igieł i chusteczek z alkoholem. Potrzebujesz także pojemnika na zużyte igły. Gdy jest pełny, wyrzuć go do gabinetu lekarskiego, apteki lub lokalnego punktu zbiórki odpadów. Nie wyrzucaj go do zwykłego kosza.
Wyznacz sobie rutynę
Trudno jest zacząć coś nowego. Nawet jeden nowy lek może cię zniechęcić. Oto jak wrócić na właściwą drogę.
Leki nieinsulinowe. Niektóre leki nieinsulinowe wstrzykuje się raz lub dwa razy dziennie, zwykle w tym samym czasie, w którym przyjmuje się tabletki przeciwcukrzycowe. Przypnij karteczkę samoprzylepną na butelce z tabletkami, aby Ci o tym przypominała. Niektóre leki nieinsulinowe wstrzykuje się raz w tygodniu. Cotygodniowe zastrzyki są łatwe do wykonania, ale też łatwo o nich zapomnieć. Wybierz dzień, który prawdopodobnie zapamiętasz, np. kiedy grasz w piłkę lub oglądasz ulubiony serial. Następnie zaznacz ten dzień w kalendarzu lub ustaw przypomnienie w telefonie. Ważne jest, abyś robił zastrzyk tego samego dnia każdego tygodnia.
Insulina. Jeśli używasz insuliny, często przyjmujesz ją raz dziennie. Może się zdarzyć, że będziesz jej potrzebować częściej? Insulinę można przyjmować w taki sposób, aby zaczęła działać, gdy cukier z pożywienia dostanie się do krwiobiegu. Lekarz diabetolog może pomóc w ustaleniu odpowiedniego dla Ciebie schematu.
Czego należy się spodziewać
Podobnie jak w przypadku wielu innych leków przeciwcukrzycowych, mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak nudności, wymioty, biegunka i niski poziom cukru we krwi. Jeśli podejrzewasz, że poziom cukru we krwi jest zbyt niski, sprawdź go za pomocą glukometru. Jeśli wynosi on poniżej 70 mg/dl, należy natychmiast podjąć leczenie, spożywając 15 gramów węglowodanów, np. łyżkę stołową cukru, i ponownie sprawdzić poziom po 15 minutach.
Wiele leków niewymagających wstrzykiwania insuliny może nieznacznie zwiększać ryzyko wystąpienia guzów tarczycy i zapalenia trzustki. Upewnij się, że znasz skutki uboczne wszystkich swoich leków i wiesz, kiedy należy skontaktować się z lekarzem.
Wskazówki dotyczące zastrzyków
Zrobienie sobie zastrzyku może wymagać przyzwyczajenia. Jest to jednak prostsze niż myślisz i może stać się rutyną, tak jak mycie zębów. Kilka pomocnych wskazówek:
Ucz się od profesjonalisty. Twój edukator ds. cukrzycy pokaże Ci, w jaki sposób najlepiej wykonać zastrzyk. Możesz nawet poćwiczyć na manekinie, aby upewnić się, że robisz to dobrze.
Wybierz właściwe miejsce. Lek na cukrzycę wstrzykuje się tuż pod skórę, zwykle w brzuch, uda lub grzbiet ramion. Pomocne może być znieczulenie tego miejsca kostką lodu lub kremem znieczulającym.
Uspokój się. Jeśli odczuwasz niepokój w związku z podawaniem sobie zastrzyków, weź kilka głębokich oddechów lub posłuchaj muzyki.
Ukryj się. Porozmawiaj ze swoją pielęgniarką edukacyjną o osłonie na igłę. To poręczne małe urządzenie ukrywa igłę, dzięki czemu nie jest ona widoczna.
