Jeśli musisz dodać insulinę bazalną do swojego leczenia cukrzycy typu 2, oto co powinieneś wiedzieć.
Insulina w bolusie to szybko działająca dawka, którą często przyjmuje się przed posiłkami. Insulina bazowa działa dłużej i pomaga utrzymać stały poziom glukozy w dzień i w nocy.
Zazwyczaj całkowita dzienna dawka wstrzykiwanej insuliny jest podzielona między te krótko i dłużej działające rodzaje insuliny.
Co to jest insulina bazalna?
Można również usłyszeć, że jest to insulina podstawowa. To właśnie oznacza insulinę podstawową. W normalnych warunkach trzustka produkuje określone ilości insuliny przez całą dobę. Insulina bazowa naśladuje ten proces, a Twój organizm wchłania ją powoli i wykorzystuje przez cały dzień.
Gdy nie jesz, potrzebujesz mniej insuliny, ale każdy potrzebuje jej stałego dopływu.
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie typ 2, lekarz może rozpocząć podawanie insuliny bazalnej. Jeden zastrzyk dziennie może być wystarczający. Jeśli nie, lekarz może zalecić dodanie szybciej działającej insuliny w postaci bolusa tuż przed lub po posiłku.
Rodzaje insuliny bazowej
Większość insuliny bazalnej wstrzykuje się w tłuszcz tuż pod skórą. Można to zrobić za pomocą igły i strzykawki, aby pobrać odpowiednią ilość leku. Można też użyć napełnionych jednorazowych penów, które wiele osób uważa za łatwiejsze w użyciu.
Insulina bazalna jest podawana w trzech głównych rodzajach. Różnią się one tym, jak szybko zaczynają działać (początek działania), jak długo działają i kiedy insulina osiąga szczyt swojego działania w organizmie.
Lekarz może przepisać mieszankę różnych rodzajów insuliny do stosowania w ciągu dnia, w zależności od tego, jak bardzo wzrasta i spada poziom cukru we krwi oraz od stylu życia pacjenta.
Intermediate-acting
NPH (Humulin N, Novolin N). Jego działanie może rozpocząć się już po godzinie lub dwóch. Maksymalne działanie osiąga po 4-12 godzinach i pozostaje w organizmie do 24 godzin.
Długo działające
Detemir (Levemir) i glargina (Basaglar, Lantus). Przenikają one do krwiobiegu po około 2 godzinach. Efekty działania utrzymują się przez około 24 godziny. Długo działająca insulina bazowa nie osiąga swojego szczytu. Może to pomóc w dopasowaniu sposobu, w jaki organizm uwalniałby insulinę, gdyby był w stanie.
Bardzo długo działające
Degludec (Tresiba) i glargine u-300 (Toujeo). Zaczynają one działać po 1-6 godzinach. Ich działanie może trwać 36 godzin lub dłużej. Insulina ultradługo działająca nie osiąga szczytu działania. Oznacza to, że jej działanie pozostaje równomierne, a nie wzrasta i spada.
Korzyści
Dużą zaletą insuliny bazalnej jest to, że w porównaniu z insuliną podawaną w bolusie wystarczy jedno lub dwa wstrzyknięcia dziennie, a czasem nawet rzadziej. Daje to także większą swobodę co do tego, kiedy i gdzie można jeść, ponieważ nie trzeba dostosowywać czasu wstrzyknięć do pory posiłków ani nosić insuliny przy sobie.
Badania wykazały, że długo działająca insulina glargine może kontrolować poziom cukru we krwi równie dobrze jak insulina krótko i średnio działająca, ale przy mniejszej liczbie wstrzyknięć i w niższych dawkach.
Insuliny o bardzo długim czasie działania mogą również lepiej zapobiegać zbyt dużemu spadkowi poziomu cukru we krwi, zwłaszcza w nocy, gdy pacjent jest na czczo. Hipoglikemia jest jednym z głównych problemów związanych z insulinoterapią. Może ona powodować problemy z sercem, a nawet śmierć.
Insuliny długo działające mogą być droższe niż inne rodzaje insulin. Może to stanowić problem, zwłaszcza jeśli nie masz ubezpieczenia.
Dawkowanie
Lekarz pomoże Ci obliczyć, jaka dawka insuliny jest Ci potrzebna. Podstawowy wzór opiera się na masie ciała.
Stężenie insuliny mierzone jest w jednostkach na mililitr płynu. Dawkę początkową ustala się na podstawie masy ciała. Możliwe, że wraz z lekarzem będziesz musiał dostosować ją o 2-4 jednostki w kolejnych dniach, aż do uzyskania dawki, która będzie dla Ciebie najlepsza. W miarę upływu czasu lekarz może dostosować dawkę.
Skutki uboczne
Insulina jest bezpieczna i rzadko powoduje problemy. Najczęstsze działania niepożądane to:
-
Niski poziom cukru we krwi (hipoglikemia). Może się to zdarzyć, jeśli pacjent otrzyma zbyt dużą dawkę insuliny w stosunku do ilości cukru we krwi w danym momencie. Niski poziom cukru we krwi może powodować uczucie zmęczenia, chwiejność, niepokój i potliwość. Może również powodować nieregularne bicie serca.
-
Przyrost masy ciała. Insulina pomaga cukrowi pochodzącemu z pożywienia łatwiej przedostać się do komórek w celu spalenia go jako energii. Jeśli jednak spożywasz więcej kalorii, niż potrzebuje Twój organizm, dodatkowa glukoza w komórkach jest magazynowana i zamienia się w tłuszcz.
-
Reakcja alergiczna w miejscu podania zastrzyku
