Dowiedz się, jakie rodzaje badań należy wykonać, aby sprawdzić, czy nie występują u Ciebie powikłania cukrzycy, takie jak neuropatia, cukrzycowa choroba oczu lub uszkodzenie nerek.
Test krwi A1c
Większość powikłań cukrzycy jest związana ze zbyt wysokim lub zbyt niskim poziomem cukru we krwi. Badanie krwi A1c jest podstawowym sposobem sprawdzenia, czy poziom cukru we krwi nie jest zbyt wysoki.
Dopóki poziom cukru we krwi nie ustabilizuje się, lekarz może przeprowadzać badanie A1c cztery razy w roku. Od tego czasu badanie będzie przeprowadzane dwa razy w roku.
Lekarz pobierze próbkę krwi z ramienia lub palca, aby zmierzyć średni poziom cukru (glukozy) we krwi w ciągu ostatnich 3 miesięcy.
Jeśli przyjmujesz insulinę lub poziom cukru we krwi jest poza kontrolą, lekarz może również zalecić wykonywanie badań w domu, nawet kilka razy dziennie. W tym celu należy nakłuć palec i umieścić kroplę krwi na jednorazowym pasku testowym, który jest przesyłany do przenośnego glukometru.
Badanie poziomu cholesterolu i ciśnienia krwi
Podczas każdej wizyty lekarz będzie zwracał uwagę na czynniki zwiększające prawdopodobieństwo wystąpienia chorób serca, które są powiązane z cukrzycą.
Zmierzy ciśnienie krwi poprzez założenie mankietu na ramię, który zaciska się, aby odczytać przepływ krwi przez tętnice. Zostanie również pobrana mała próbka krwi z ramienia, aby sprawdzić poziom cholesterolu LDL i trójglicerydów.
Badanie stóp
Wysoki poziom cukru we krwi może prowadzić do obwodowej neuropatii cukrzycowej - uszkodzenia nerwów, które powoduje ból lub utratę czucia w nogach i rękach. Może to prowadzić do powstawania owrzodzeń na stopach, które czasami mogą ulec zakażeniu.
Cukrzyca może również zmniejszyć krążenie w stopach, co utrudnia gojenie się infekcji.
Aby sprawdzić, czy nie masz takich problemów, przynajmniej raz w roku Twój lekarz dokładnie zbada Twoje stopy. Będzie w nie stukał narzędziem podobnym do nylonowej szczotki do włosów lub nakłuwał je małą igłą. Jeśli nie poczujesz tego, możesz mieć uszkodzone nerwy.
Jeśli u pacjenta zdiagnozowano obwodową neuropatię cukrzycową, będzie on wymagał dokładnego badania stóp podczas każdej wizyty u lekarza. Należy również codziennie samodzielnie sprawdzać stopy pod kątem skaleczeń, owrzodzeń i pęcherzy.
Badania oczu
Wysoki poziom cukru we krwi może uszkodzić takie części oka, jak siatkówka, soczewka, nerw wzrokowy i szklistka. Znane jako cukrzycowa choroba oczu, jest to powikłanie, które może prowadzić do problemów z widzeniem i trwałej utraty wzroku.
Aby wykryć oznaki uszkodzenia oczu, pacjent powinien poddać się badaniu dylatacyjnemu przy pierwszym rozpoznaniu cukrzycy, a następnie co 1-2 lata.
Podczas tego badania lekarz wprowadza do oczu krople, które tymczasowo powodują powiększenie źrenic. Następnie za pomocą specjalnej soczewki powiększającej sprawdza siatkówkę i nerwy wzrokowe. Zbada również ciśnienie w oku, widzenie boczne i do dali.
Badanie jest bezbolesne. Ponieważ jednak będziesz wrażliwy na światło, a Twoje widzenie pozostanie niewyraźne przez kilka godzin, warto zabrać ze sobą okulary przeciwsłoneczne i poprosić kogoś o odwiezienie Cię do domu.
Badania w kierunku chorób nerek
Mniej więcej jedna na cztery osoby z cukrzycą cierpi na chorobę nerek. Aby sprawdzić, czy nerki nie pracują prawidłowo, prawdopodobnie raz w roku będziesz miał wykonywane badanie krwi i moczu. Możesz potrzebować częstszych badań, jeśli istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia u Ciebie choroby nerek z powodu wysokiego ciśnienia krwi, chorób serca lub niewydolności nerek w rodzinie.
Lekarz sprawdzi próbkę Twojego moczu na obecność albuminy, białka krwi, które może znaleźć się w Twoim moczu, jeśli Twoje nerki są uszkodzone.
Pobiorą także próbkę krwi, aby sprawdzić wskaźnik filtracji kłębuszkowej (GFR), który jest miarą tego, jak dobrze nerki wykonują swoją pracę polegającą na filtrowaniu odpadów we krwi.
Badanie zębów i dziąseł
Cukrzyca wysusza jamę ustną i może powodować wzrost zawartości cukru w ślinie. Oba te czynniki sprzyjają rozwojowi płytki nazębnej (złych bakterii) na zębach.
Z czasem nieleczona płytka nazębna może prowadzić do próchnicy zębów, chorób dziąseł (gingivitis), zapalenia przyzębia i utraty zębów. Zwracaj więc uwagę na oznaki problemów z dziąsłami, takie jak opuchnięte, tkliwe lub krwawiące dziąsła. Dwa razy w roku udaj się do dentysty na czyszczenie i kontrolę.
Test moczu na cukrzycową kwasicę ketonową (DKA)
Kiedy komórki nie otrzymują wystarczającej ilości glukozy, zaczynają spalać tłuszcz w celu uzyskania energii, co prowadzi do powstania substancji zwanych ketonami. Wysoki poziom ketonów sygnalizuje, że cukrzyca wymyka się spod kontroli lub że pacjent jest chory. Może to prowadzić do cukrzycowej kwasicy ketonowej (DKA), potencjalnie zagrażającego życiu powikłania cukrzycy.
Lekarz może zasugerować pobranie próbki moczu w domu i sprawdzenie poziomu ketonów za pomocą specjalnego paska testowego, jeśli:
-
Poziom cukru we krwi jest wysoki (zazwyczaj ponad 240 mg/dl)
-
Jesteś chory
-
Masz objawy DKA, w tym suchość w ustach i częstą potrzebę siusiania
Badania tarczycy
Cukrzyca jest związana z chorobą zwaną niedoczynnością tarczycy. W takim przypadku tarczyca nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów, które kontrolują metabolizm.
Aby to sprawdzić, mniej więcej raz na 5 lat lekarz pobierze próbkę Twojej krwi w celu zbadania poziomu hormonów tarczycy.
Jeśli masz większe szanse na niedoczynność tarczycy, ponieważ jesteś kobietą po 40. roku życia lub jeśli w twojej rodzinie występowały choroby tarczycy, możesz poddawać się badaniom co 1-2 lata.
Badania układu żołądkowo-jelitowego
Gastropareza jest powikłaniem cukrzycy spowodowanym wysokim poziomem cukru we krwi przez długi okres czasu. Lekarz może zalecić wykonanie badań, jeśli wystąpią takie objawy, jak uczucie sytości po zjedzeniu niewielkiej ilości pokarmu lub wymioty niestrawionym pokarmem.
Może być konieczne wykonanie jednego lub więcej z tych badań:
-
Endoskopia górnego odcinka przewodu pokarmowego
-
Seria badań górnego odcinka przewodu pokarmowego
-
Scyntygrafia opróżniania żołądka
-
SmartPill
-
Test oddechowy na opróżnianie żołądka
Testy te polegają głównie na spożyciu lub wypiciu jakiejś substancji albo wykonaniu badania obrazowego (np. zdjęcia rentgenowskiego), co pozwala lekarzom sprawdzić, czy układ pokarmowy funkcjonuje prawidłowo.
