Dowiedz się, jak znaleźć najlepszy sposób na dobranie odpowiedniego leku w przypadku depresji opornej na leczenie.
"Istnieje ponad dwa tuziny bezpiecznych i skutecznych leków przeciwdepresyjnych" - mówi dr Jonathan E. Alpert, przewodniczący Rady ds. Badań Naukowych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i profesor psychiatrii w Montefiore Medical Center.
Problem polega na tym, że lekarze nie są w stanie dokładnie przewidzieć, jak dana osoba zareaguje na każdy z leków. "Na depresję wpływa wiele różnych czynników, takich jak genetyka i stresory życiowe" - mówi psychiatra Walter Dunn, MD, PhD, asystent profesora klinicznego w UCLA Health. Dopóki nie poznamy lepiej tej choroby, znalezienie odpowiedniego leczenia odbywa się metodą prób i błędów.
Poszukiwanie najlepszego podejścia
Wraz z lekarzem możesz przedyskutować następujące strategie przyjmowania leków w przypadku depresji opornej na leczenie:
Sprawdź, czy przyjmujesz leki zgodnie z zaleceniami. Trzy na cztery osoby nie przyjmują swoich leków zgodnie z zaleceniami lekarza. Niektórzy od czasu do czasu pomijają jeden dzień lub przestają przyjmować lek, kiedy zaczynają czuć się lepiej. James W. Murrough, MD, PhD, dyrektor Centrum Depresji i Lęku w Icahn School of Medicine w Mount Sinai, twierdzi, że takie postępowanie może spowodować, że lek przeciwdepresyjny nie będzie dobrze działał. Przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian w sposobie przyjmowania leków porozmawiaj z lekarzem.
Daj swojemu obecnemu lekowi więcej czasu. Leki przeciwdepresyjne zazwyczaj nie zaczynają działać od razu. Na ogół potrzebują one od 6 do 8 tygodni, aby osiągnąć swój maksymalny efekt - mówi Murrough. U niektórych osób proces ten może trwać nawet dłużej.
Twój organizm również musi się przyzwyczaić do leku. Po przyjęciu nowego leku przeciwdepresyjnego mogą wystąpić skutki uboczne, takie jak suchość w ustach, ból głowy, zmęczenie lub rozstrój żołądka. Objawy te jednak często ustępują po kilku tygodniach.
Zmień dawkę leku. Ludzie różnie reagują na leki przeciwdepresyjne. Możesz potrzebować więcej lub mniej leku niż wynosi standardowa dawka. Jeśli po 2 do 4 tygodniach pacjent nie poczuje się inaczej, lekarz może zwiększyć dawkę leku, mówi Alpert.
Zmiana leku na inny lek przeciwdepresyjny. Jeśli lek nie działa, lekarz może zasugerować zmianę na inny lek. Jest to częste. Badania wykazują, że tylko około jednej trzeciej osób odczuwa ulgę w depresji po pierwszym zażyciu leku przeciwdepresyjnego.
Większość leków przeciwdepresyjnych oddziałuje na substancje chemiczne w mózgu zwane neuroprzekaźnikami, takie jak serotonina, noradrenalina i dopamina. Każdy rodzaj leku przeciwdepresyjnego działa na te substancje chemiczne w inny sposób:
-
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Są one często pierwszym przepisywanym lekiem przeciwdepresyjnym, ponieważ są mniej podatne na działania niepożądane. Należą do nich fluoksetyna (Prozac), sertralina (Zoloft), paroksetyna (Paxil), citalopram (Celexa) i escitalopram (Lexapro).
-
Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Duloksetyna (Cymbalta), wenlafaksyna (Effexor XR), lewomilnacipran (Fetzima) i desvenlafaksyna (Pristiq) są przykładami SNRI.
-
Atypowe leki przeciwdepresyjne. Leki te nie należą do innych głównych kategorii. Przykładami są mirtazapina (Remeron), wortioksetyna (Trintellix) i bupropion (Wellbutrin SR).
-
Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne. Starsza klasa leków przeciwdepresyjnych, które powodują więcej działań niepożądanych. Należą do nich mipramina (Tofranil), nortryptylina (Pamelor), amitryptylina i doksepina.
-
Inhibitory monoaminooksydazy (MAOI). Jeśli zażywasz te leki, takie jak tranylcypromina (Parnate), fenelzyna (Nardil) i izokarboksazyd (Marplan), musisz przestrzegać ścisłej diety, ponieważ mogą one powodować niebezpieczne interakcje.
Lekarz może zalecić wypróbowanie leku z tej samej lub innej klasy. "Badania wykazują, że jeśli pacjent nie reaguje na jeden lek z grupy SSRI, może zadziałać inny" - mówi Dunn.
Dodanie innego leku do obecnie stosowanego leku przeciwdepresyjnego. Lekarz może chcieć dodać inny lek do tego, który już przyjmujesz, co nazywa się zwiększeniem dawki. "Jeśli pacjent czuje się lepiej, a objawy uległy poprawie o 30% do 50%, spróbujemy dodać do tego leku coś, co wyrówna różnicę" - mówi Dunn.
Jednym z leków, które można stosować razem z lekami przeciwdepresyjnymi, jest ketamina. Lekarz może ją zaproponować w celu uzyskania szybkiej ulgi w depresji opornej na leczenie. Lek ten jest podawany w małych dawkach przez kroplówkę. FDA zatwierdziła postać aerozolu do nosa o nazwie esketamina (Spravato). Lekarze zazwyczaj zalecają, aby wraz z esketaminą lub ketaminą przyjmować doustny lek przeciwdepresyjny. ?
Lekarz może również przepisać leki na inne problemy, takie jak leki przeciwlękowe, leki przeciwpsychotyczne, stabilizatory nastroju i hormony tarczycy.
Rozważ możliwość przeprowadzenia testów farmakogenetycznych. W ramach tych testów naukowcy badają próbkę śliny lub krwi. Sprawdzają DNA pod kątem genów, które kontrolują określone enzymy lub receptory komórkowe. Większość z tych testów sprawdza, w jaki sposób organizm metabolizuje lub rozkłada leki. Jeśli lek jest metabolizowany zbyt szybko, może być potrzebna większa dawka leku przeciwdepresyjnego - mówi Dunn. Z drugiej strony, jeśli organizm potrzebuje więcej czasu na metabolizowanie leku, może się on nagromadzić i wywołać skutki uboczne.
Testy farmakogenetyczne nie pokażą, które leki działają najlepiej. Mogą jednak dostarczyć wskazówek na temat dawki leku lub ryzyka wystąpienia skutków ubocznych - mówi Alpert.
Depresja u każdego człowieka jest inna. Być może będziesz musiał wypróbować kilka leków i dawek, zanim znajdziesz ten właściwy. Jedno z badań wykazało, że 67% osób znalazło ulgę po wypróbowaniu czwartego leku. Proces ten może być frustrujący, ale ważne jest, aby próbować dalej - mówi Dunn.
"Te leki nie są na stałe" - mówi - "więc mamy luksus wypróbowania jednego z nich, a następnie odstawienia go, jeśli nam nie odpowiada". Z czasem, cierpliwością i komunikacją z lekarzem, jest bardzo prawdopodobne, że znajdziesz odpowiednią terapię dla swojej depresji opornej na leczenie.
