Jeśli cierpisz na chorobę Leśniowskiego-Crohna, możesz potrzebować częstszych kontroli pod kątem wczesnych objawów raka jelita grubego. Jednak większość osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna nie zachoruje na raka jelita grubego, a są rzeczy, które możesz zrobić, aby zmniejszyć swoje ryzyko.
Dwa kluczowe elementy to utrzymanie Crohna pod dobrą kontrolą i regularne wykonywanie badań w kierunku raka jelita grubego. Zapytaj swojego gastroenterologa, jak często powinieneś wykonywać kolonoskopię. Ogólne zalecenie mówi, że osoby, które chorują na chorobę Leśniowskiego-Crohna od co najmniej 8 lat, powinny wykonywać to badanie co 1-2 lata.
Co wykazały badania
Wyniki badań na ten temat są niejednoznaczne. Niektóre badania wykazały, że osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna nie są bardziej narażone na zachorowanie na raka niż inne osoby. Jednak inne badania przyniosły przeciwne wnioski, wykazując znacznie wyższe ryzyko.
Jednym ze sposobów, w jaki te dwa schorzenia mogą być ze sobą powiązane, jest stan zapalny. Choroba Leśniowskiego-Crohna powoduje wysoki poziom stanu zapalnego w jelitach. Ten stan zapalny może z kolei zwiększać prawdopodobieństwo rozwoju w przewodzie pokarmowym nieprawidłowych komórek, które mogą stać się nowotworowe.
Co zwiększa ryzyko
Jak długo chorujesz na Crohns. Większość ekspertów zgadza się, że ryzyko wzrasta im dłużej chorujesz na Crohns. Jedna z metaanaliz (w której badacze analizują dane z kilku wcześniejszych badań) wykazała, że u około 3% osób, które chorowały na Crohna przez 10 lat, rozwinął się rak jelita grubego. Liczba ta wzrosła do około 8% w przypadku osób, które chorowały na Crohna przez 30 lat.
Dla porównania, prawdopodobieństwo zachorowania na raka jelita grubego w pewnym momencie życia - co badacze określają jako średnie ryzyko zachorowania na raka jelita grubego w ciągu całego życia dla populacji ogólnej - wynosi około 4%.
Powikłania wątrobowe. U osób z nieswoistymi zapaleniami jelit (IBD), w tym z chorobą Leśniowskiego-Crohna, prawie na pewno występuje zwiększone ryzyko zachorowania na raka jelita grubego, jeśli rozwinęły się u nich powikłania wątroby związane z IBD, zwane pierwotnym stwardniającym zapaleniem dróg żółciowych.
Wydaje się, że rak jelita grubego jest bardziej niebezpieczny dla osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Jedno z najnowszych badań przeprowadzonych w Szwecji wykazało, że osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna, które zachorowały na raka jelita grubego, częściej niż inni pacjenci umierają z tego powodu.
Obniż swoje ryzyko zachorowania na raka jelita grubego
Istnieje kilka sposobów, aby uchronić się przed rakiem jelita grubego w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna.
Ściśle współpracuj ze swoim gastroenterologiem w zakresie leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna. Chcesz, aby był on jak najlepiej kontrolowany. Regularne wizyty u lekarza i przyjmowanie leków zgodnie z zaleceniami pomogą utrzymać stan zapalny w jelitach pod kontrolą.
Przestrzegaj badań kontrolnych. Rak jelita grubego jest najbardziej uleczalny, gdy jest wcześnie wykryty, a regularne badania kolonoskopowe są najlepszym sposobem, by to osiągnąć. Lekarze często są w stanie usunąć przedrakowe polipy podczas tej procedury, co oznacza, że czasami możliwe jest zatrzymanie rozwoju raka, zanim jeszcze się rozpocznie.
Regularne wykonywanie kolonoskopii może zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka jelita grubego. Duże badanie przeprowadzone na prawie 7000 osób z IBD wykazało, że osoby, które w ciągu ostatnich 3 lat miały wykonaną kolonoskopię, były mniej narażone na rozwój raka jelita grubego. Te same badania wykazały, że częste wykonywanie kolonoskopii może uratować życie nawet w przypadku zachorowania na raka: U osób z IBD, u których wykonano kolonoskopię w ciągu 6-36 miesięcy przed rozpoznaniem raka, prawdopodobieństwo śmierci z tego powodu było mniejsze.
Zapytaj swojego gastroenterologa, czy korzystne byłoby włączenie do zabiegu chromoendoskopii. Oznacza to, że podczas kolonoskopii do jelita grubego zostanie rozpylony niebieski barwnik. Kolor ten pomaga lekarzowi dostrzec płaskie zmiany przedrakowe, które w innym przypadku byłyby trudne do zauważenia.
Zmniejszenie innych czynników ryzyka. Należy w jak największym stopniu ograniczyć inne czynniki ryzyka. Na przykład:
-
Bądź aktywny fizycznie.
-
Utrzymuj swoją wagę w zdrowym przedziale.
-
Włączaj do swojej diety dużo warzyw, produktów pełnoziarnistych i owoców, a ograniczaj czerwone i przetworzone mięso.
-
Unikać alkoholu lub ograniczyć go do nie więcej niż jednego drinka dziennie w przypadku kobiet i do dwóch drinków dziennie w przypadku mężczyzn.
-
Nie palić.
?
