Remisja choroby Leśniowskiego-Crohna to coś więcej niż tylko brak objawów. Dowiedz się, co jest uznawane za remisję w chorobie Leśniowskiego-Crohna.
Odpowiedź jest bardziej skomplikowana, niż można by przypuszczać. Istnieje kilka rodzajów remisji. A remisja zwykle oznacza coś innego dla pacjentów niż dla ich lekarzy, mówi dr Ariela Holmer, gastroenterolog z Centrum Zapalnych Chorób Jelit NYU Langone.
Pacjenci koncentrują się na objawach, ponieważ to one są przyczyną obniżenia jakości życia i niepełnosprawności, a także powodem, dla którego w pierwszej kolejności zgłaszają się do nas" - mówi.
Natomiast dla lekarzy remisja oznacza, że jelita cienkie i grube są zdrowe, co pozwala uniknąć powikłań" - mówi. Może istnieć rozbieżność między objawami a tym, co dzieje się w przewodzie pokarmowym.
Można chodzić i czuć się dobrze, a mimo to mieć aktywną chorobę, która jest widoczna podczas badania endoskopowego lub rezonansu magnetycznego" - mówi.
Ostatecznie, wyjaśnia, stan zapalny w jelitach prowadzi do powikłań.
Jak mówi Holmer, choroba Leśniowskiego-Crohna jest często agresywna. Jeśli nie jest leczona we właściwy sposób, choroba Leśniowskiego-Crohna może doprowadzić do powstania wrzodów i dziur w ścianie jelita. Może dojść do powstania zwężeń (zwężonych obszarów w jelicie), a także przetok (nieprawidłowych kanałów łączących jelito z innym organem).
Powikłania te często muszą być naprawiane chirurgicznie. Długotrwały stan zapalny w jelitach zwiększa również ryzyko zachorowania na raka jelita grubego.
Wniosek z tego taki, że: Nawet jeśli nie masz objawów, musisz wykonać badania, aby stwierdzić, czy choroba jest nadal aktywna.
Jakie są rodzaje remisji?
Definicja remisji w chorobie Leśniowskiego-Crohna zmieniła się w ciągu ostatnich kilku lat. Większość ekspertów zajmujących się nieswoistymi zapaleniami jelit (IBD) używa co najmniej czterech różnych terminów, aby opisać różne rodzaje remisji.
Remisja kliniczna. Jest to stan, który można samemu stwierdzić. Oznacza to po prostu, że pacjent nie ma żadnych zauważalnych objawów.
Remisja biochemiczna. Oznacza to, że pacjent jest w remisji na podstawie wyników badań laboratoryjnych, zwłaszcza badań krwi i stolca. Twój gastroenterolog powinien wykonać badania krwi, aby monitorować poziom białka C-reaktywnego, substancji zapalnej, oraz badania stolca, aby sprawdzić poziom innej substancji zapalnej, zwanej kalprotektyną. W idealnej sytuacji oba te markery powinny być niskie, aby można było mówić o remisji biochemicznej.
Remisja endoskopowa. Remisja endoskopowa oznacza, że podczas dolnej endoskopii (kolonoskopii lub sigmoidoskopii) lekarz nie widzi żadnych oznak zapalenia, owrzodzeń ani krwawienia. Jest to bardzo dobry znak, że choroba jest pod kontrolą.
International Organization for the Study of IBD zaleca lekarzom, aby jako długoterminowy cel leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna przyjęli remisję endoskopową. Innymi słowy, fakt, że pacjent czuje się lepiej, nie wystarcza. Lekarze powinni dostosowywać leczenie tak długo, aż jelita pokażą dowód, że naprawdę jest lepiej.
Podczas endoskopii lekarz prawdopodobnie pobierze również małe próbki (biopsje) tkanki jelitowej do analizy. Jeśli pod mikroskopem nie widać stanu zapalnego, mówi się o remisji histologicznej (histologia oznacza mikroskopowe badanie tkanki).
Głęboka remisja. Jeśli spełniasz kryteria zarówno remisji endoskopowej, jak i klinicznej, gratuluję. Jesteś w głębokiej remisji. Badania wykazały, że osoby z Crohnsem, które osiągają głęboką remisję wkrótce po zdiagnozowaniu choroby i pozostają w niej przez co najmniej rok, są mniej narażone na wystąpienie zaawansowanej choroby i powikłań w późniejszym okresie.
Jak uniknąć nawrotów choroby
Na chorobę Leśniowskiego-Crohna nie ma lekarstwa. Osoby cierpiące na tę chorobę przechodzą okresy remisji z okresami zaostrzeń od czasu do czasu. Osiągnięcie głębokiej remisji powinno zwiększyć szanse na dłuższe utrzymanie remisji - być może przez wiele lat. Holmer twierdzi jednak, że na to, jak będzie wyglądała Twoja przyszłość z Crohnsem, mają wpływ także inne czynniki.
Należą do nich wiek, w którym postawiono diagnozę. Osoby, u których zdiagnozowano chorobę po 30 roku życia, zwykle radzą sobie lepiej niż ci, którzy chorowali na Crohna od dzieciństwa. Znaczenie ma również to, jak duża część jelita została dotknięta chorobą Leśniowskiego-Crohna (mniejsza część jest lepsza).
Istotne jest również to, czy u pacjenta wystąpiły powikłania, takie jak wrzody, zwężenia lub przetoki. Jeśli występowały one wcześniej, istnieje prawdopodobieństwo, że w przyszłości wystąpią kolejne komplikacje.
Nie ma sposobu, aby zagwarantować, że uzyskasz remisję. Możesz jednak przechylić szalę na swoją korzyść. Przyjmuj leki zgodnie z zaleceniami lekarza. Regularnie odwiedzaj swojego gastroenterologa - nawet jeśli czujesz się dobrze.
Zawsze należy pozostawać w kontakcie z lekarzem i monitorować chorobę za pomocą badań biochemicznych i endoskopowych, mówi Holmer.
Niektórzy pacjenci myślą: "W porządku, od 5 lat mam remisję, więc mogę przestać chodzić do lekarza". To właśnie oni kończą z nawrotem choroby.
