Jeśli cierpisz na chorobę Leśniowskiego-Crohna, dowiedz się, dlaczego ważne jest, aby dbać o swoje zdrowie psychiczne w taki sam sposób, jak o zdrowie fizyczne.
Osoby cierpiące na chorobę Leśniowskiego-Crohna borykają się również z niepewnością i niedogodnościami związanymi z życiem z chorobą przewlekłą. Jesteś szczególnie narażony na depresję, kiedy choroba jest aktywna - kiedy obciążenie związane z chorobą Leśniowskiego-Crohna jest największe.
Powinieneś być świadomy tych potencjalnych znaków ostrzegawczych:
-
Czy coraz trudniej jest ci dbać o swoją chorobę?
-
Czy izolujesz się od rodziny i przyjaciół?
-
Czy masz mało energii?
-
Czy pojawia się poczucie beznadziejności lub negatywne nastawienie?
-
Czy miewasz uporczywe uczucia smutku?
-
Czy cierpisz na bezsenność?
-
Czy masz trudności z koncentracją?
-
Czy jesteś niespokojny lub rozdrażniony?
-
Przybrałeś lub straciłeś na wadze?
-
Czy zmienił się Twój nastrój lub zachowanie?
Jednym z problemów związanych z chorobą Leśniowskiego-Crohna jest to, że niektóre jej objawy są podobne do objawów depresji. Jeśli zaczynasz czuć się przygnębiony, szybko zwróć się o pomoc do psychologa lub psychiatry.
Niepokój (lęk) jest również naturalną reakcją na diagnozę Crohns'a lub zaostrzenie choroby. Możesz czuć się zaniepokojony, zdenerwowany, a nawet spanikowany. Jeśli taki stan utrzymuje się i zaczyna przeszkadzać w życiu domowym i zawodowym, być może nadszedł czas, aby zwrócić się o pomoc do specjalisty z zakresu zdrowia psychicznego.
Można również porozmawiać z rodziną lub przyjaciółmi o swoich uczuciach i wspólnie z nimi upewnić się, że ma się wszystkie środki potrzebne do radzenia sobie z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Czasami pomaga samo powiedzenie im, że przeżywasz trudny okres.
Można także nawiązać kontakt z innymi chorymi na Crohna poprzez grupę wsparcia. Niektóre z nich spotykają się osobiście. Inne spotykają się online. Niektóre organizacje mają system koleżeński, dzięki czemu można pozostać w kontakcie za pośrednictwem mediów społecznościowych i uzyskać potrzebne wsparcie, zwłaszcza w przypadku zaostrzenia choroby.
Lekarz może zasugerować przyjmowanie leku przeciwdepresyjnego w celu ustabilizowania nastroju. Od czasu do czasu lekarz może zlecić wykonanie badań w kierunku depresji i stanów lękowych.
Jeśli czujesz się przygnębiony lub niespokojny, poproś o badanie przesiewowe. Jeśli nie miałeś ich wcześniej, dobrym początkiem jest badanie podstawowe. Typowa osoba z chorobą Leśniowskiego-Crohna spotyka się ze swoim gastroenterologiem tylko 3 godziny rocznie. Pomiędzy wizytami wiele może się wydarzyć i wiele może się zmienić w twoim zdrowiu psychicznym.
Terapia behawioralna może pomóc twojemu zdrowiu emocjonalnemu, nawet jeśli nie uważasz, że masz depresję. Jest ona szczególnie przydatna, jeśli:
-
Stres pogarsza objawy.
-
Masz problemy z odprężeniem się.
-
Poświęcasz dużo czasu na zamartwianie się skutkami swoich objawów.
-
Masz trudności ze zrozumieniem choroby Leśniowskiego-Crohna lub planu leczenia.
-
Uważasz, że nie masz wystarczającego systemu wsparcia.
-
Czujesz się niespokojny lub przygnębiony.
Opcje terapii behawioralnej obejmują:
Terapia poznawczo-behawioralna: Praca z psychologiem w celu zmiany wzorców myślowych
Hipnoterapia ukierunkowana na jelita: Wykorzystanie sugestii, wyobrażeń i relaksacji podczas hipnozy w celu poznania układu pokarmowego
Radzenie sobie ze stresem: Terapia rozmową i ćwiczenia oddechowe mogą pomóc w opanowaniu stresu.
Należy pamiętać, że nawet jeśli uda się opanować depresję, nadal trzeba będzie przyjmować leki na chorobę Leśniowskiego-Crohna.
