Pomocne wskazówki medyczne, psychologiczne i dotyczące intymności, które pozwolą lepiej zrozumieć i wspierać partnera z chorobą Leśniowskiego-Crohna
1/11
Jeśli jesteś partnerem osoby, która cierpi na długotrwałą chorobę, taką jak Crohns, chcesz jej pomóc, jak tylko możesz. Jak to zrobić we właściwy sposób? Po pierwsze, bądź obecny C bądź gotowy widzieć wzloty i upadki związane z chorobą, a to zbliży was do siebie. Zachowaj równowagę Bądź w 100% przy swoim partnerze, ale jednocześnie szanuj jego decyzje dotyczące sposobu radzenia sobie z chorobą. Wreszcie, upewnij się, że dbasz o siebie, abyś mógł być jak najlepszy dla obojga. Oto 10 wskazówek, które poprowadzą Cię właściwą drogą.
Ucz się wszystkiego, co możesz
2/11
Objawy fizyczne, które może odczuwać Twój partner, to skurcze, owrzodzenia jamy ustnej, gorączka i biegunka. Francuscy badacze odkryli, że zmęczenie związane z chorobą Crohns może nawet utrudniać partnerowi przetwarzanie emocji, co może prowadzić do depresji. Problemy te mogą również wywoływać strach i zakłopotanie. Twój partner może się martwić, że jego choroba jest ciężarem także dla ciebie. Poczytaj o chorobie, abyś mógł przedstawić partnerowi swój punkt widzenia.
Zdobądź się na szczerość
3/11
Choroba Leśniowskiego-Crohna nie jest zaraźliwa, nie można się nią zarazić od partnera, ale oboje możecie odczuwać jej skutki. Na przykład, twoje plany mogą ulec zmianie, gdy twój partner jest w aktywnej fazie choroby Leśniowskiego-Crohna. Zaostrzenie choroby będzie prawdopodobnie oznaczać, że nie będzie miał ochoty na randkę w ulubionej restauracji, więc bądź elastyczny. Postaraj się jak najczęściej stawiać się na miejscu swojego partnera. Nie oznacza to, że musisz całkowicie zrezygnować ze swoich potrzeb, ale bądź ze sobą szczery co do tego, na jakie działania Twój partner będzie gotowy, gdy będzie chory. Po uzyskaniu remisji choroby wszystko stanie się łatwiejsze.
Pozwól swojemu partnerowi prowadzić
4/11
Choroba Leśniowskiego-Crohna nie jest chorobą uniwersalną. To, co sprawdza się w przypadku jednej osoby lub pary, może nie działać w przypadku innych. Twój partner ma większe doświadczenie z chorobą Leśniowskiego-Crohna niż ty, ponieważ dotyczy ona bezpośrednio jego. Pozwól swojemu partnerowi nadać tempo i postępuj zgodnie z jego preferencjami dotyczącymi tego, w jaki sposób chce, abyś uczestniczył w procesie radzenia sobie z chorobą. Jeśli na przykład od lat choruje na Crohns, może nie potrzebować, abyś chodził z nim na wizyty lekarskie. W przypadku nowej diagnozy może chcieć, abyś ją wysłuchał i robił notatki. Dowiedz się, co twój partner chciałby, abyś robił, kiedy naprawdę czuje się najgorzej: Pozostać w pobliżu, aby zaoferować pomoc, czy dać mu spokój? Im więcej wiesz o tym, co najlepiej działa w przypadku twojego partnera, tym łatwiej będzie ci być użytecznym w jego rutynie.
Pytaj, nie zakładaj
5/11
Choroba Leśniowskiego-Crohna może być trudna do zrozumienia, jeśli sam na nią nie chorujesz i możesz mieć wiele pytań. Otwarta komunikacja sprawi, że wasza więź będzie silna. Zadawaj partnerowi bezpośrednie pytania z miłością, kiedy nie jest chory, abyś wiedział, jak mu pomóc, kiedy jest chory. Kilka przykładów: Czego potrzebujesz w czasie zaostrzenia choroby? Czy lubisz, gdy podczas choroby odpoczywasz, odwrócić swoją uwagę, np. oglądając ulubiony film? Czy lubisz być sam, kiedy czujesz się chory? Jakich rzeczy absolutnie nie chcesz, żebym robił, kiedy jesteś chory?
Bądź ich skałą
6/11
Zanim Twój partner zrozumie, w jaki sposób choroba Leśniowskiego-Crohna wpływa na jego organizm, może minąć dużo czasu, wiele prób i błędów oraz wizyt u lekarza. Możesz pomóc mu przetrwać nieoczekiwane wydarzenia na drodze do zdrowia, zachowując stałość, spokój i wsparcie. Spodziewaj się, że będą mieli dość bycia chorym i że będą czuli się sfrustrowani, gdy będą ich szturchać i szturchać na wizytach u lekarza. Bądź konsekwentny. Niech wiedzą, że jesteś z nimi i nigdzie się nie wybierasz, i że nie muszą tego robić sami.
Idź z prądem
7/11
Zaostrzenia choroby Crohna mogą być czasem dramatyczne. Partner może wymagać, abyś szybciej skierował go do najbliższej łazienki, a potem spędza w niej chyba naprawdę długi czas. Może się nagle rozzłościć lub zdenerwować i poprosić, abyś wysłuchał jego reakcji, nie próbując jej naprawić. W innych przypadkach zaostrzenia mogą tak bardzo wyczerpać partnera, że nie będzie on w stanie rozmawiać. Należy mieć świadomość, że jego doświadczenia mogą być nieprzewidywalne. Jeśli partner sobie tego życzy, można sporządzić schemat zaostrzeń z tygodnia na tydzień lub z miesiąca na miesiąc, aby można było przewidzieć wszelkie stałe objawy lub nasilenie, co ułatwi sprawę.
Uspokój się, jeśli chodzi o seks
8/11
Badanie przeprowadzone przez naukowców z Rush University Medical Center wykazało, że aż 58% pacjentów z chorobą Crohna odczuwa pewne upośledzenie w zakresie życia seksualnego. Intymność może nie być problemem, gdy Crohns u partnera jest pod kontrolą. Jednak trudno jest czuć się sexy, kiedy martwisz się o kontrolę jelit. Jeśli Twój partner zmaga się z takimi problemami, jak skutki uboczne leków lub negatywny obraz ciała, postaraj się być kreatywny. Często przypominaj ukochanej osobie, że jest dla ciebie atrakcyjna. Zapytaj, co chciałaby robić, abyście mogli czuć się blisko siebie. Zachowaj lekkość, zabawę i niską presję.
Bądźcie szczerzy
9/11
Nie ma potrzeby używania skorupki jajka. Bycie wrażliwym jest ważne, ale nie ma nic złego w mówieniu o swoich potrzebach. Choroba Leśniowskiego-Crohna jest jednym z elementów waszego związku, ale nie jedynym czy najważniejszym. Ty też musisz żyć pełnią życia i w porządku jest oczekiwać od partnera takiego samego wsparcia, jakie ty mu dajesz. Nie ukrywaj swoich uczuć. Wyraźnie i swobodnie powiedz, czego chcesz od swojego związku. Twój partner powinien nadal w pełni cię wspierać i zaspokajać twoje potrzeby. Nie ma to nic wspólnego z Crohnsem, ale z szacunkiem.
Bądź dla siebie dobry
10/11
Pamiętaj, że to nie ty masz chorobę Leśniowskiego-Crohna, tylko twój partner. Nie zatracaj się w tej chorobie. Ty też musisz żyć pełnią życia i robić rzeczy, które sprawiają, że czujesz się świetnie. Dbałość o siebie jest ważną częścią tego procesu, więc poczytaj książkę lub weź kąpiel z bąbelkami. Możesz też robić różne rzeczy, nawet jeśli twój partner nie chce lub nie może. Idź na imprezę. Zarezerwuj weekendową wycieczkę. Jeśli masz okazję do zabawy, skorzystaj z niej i wyjaśnij partnerowi, że właśnie tego potrzebujesz, aby się zrelaksować.
Skup się na radości
11/11
Kiedy Twój partner przechodzi przez trudny etap choroby Crohns, może być mu trudno wyobrazić sobie, że kiedykolwiek poczuje się lepiej. Powiedz swojemu partnerowi, że czujesz się optymistą i jesteś przekonany, że choroba Leśniowskiego-Crohna nie będzie zawsze kontrolować jego życia. Pomóż swojemu partnerowi myśleć pozytywnie i oczekiwać wspaniałych rzeczy w przyszłości, którą razem planujecie. Skoncentruj się na szczęściu - to najlepsze lekarstwo.
