Dla większości z nas pozytywny wynik testu na obecność przeciwciał COVID-19 oznacza 50/50 szans, że rzeczywiście mamy przeciwciała przeciwko wirusowi. Dr F. Perry Wilson wyjaśnia.
Komentarz: Paszport odporności COVID nie jest bardziej wiarygodny niż rzut monetą
27 maja 2020 -- Witamy w Impact Factor, cotygodniowej dawce komentarzy na temat nowych badań medycznych. Jestem dr F. Perry Wilson z Yale School of Medicine.
W tym tygodniu mój kanał na Twitterze zapełnia się rozmowami na temat badania przeciwciał.
Czyż nie byłoby miło wykonać proste badanie krwi i wiedzieć, że jest się odpornym na koronawirusa? Jakże wyzwolona byłaby możliwość wejścia do sklepu spożywczego z maską na twarzy, którą nosisz z czystej chęci politycznej, ukrywając zadowolony z siebie uśmiech. Dla Ciebie najgorsze już minęło.
I owszem, byłoby wspaniale dodać ludziom pewności siebie, gdy wracają do pracy, jadą na obóz letni lub korzystają z usług lokalnych firm.
Istnieje jednak wiele zastrzeżeń dotyczących badania przeciwciał. Eksperci słusznie zauważyli, że sam fakt posiadania przeciwciał przeciwko koronawirusowi nie oznacza, że ma się przeciwciała ochronne; aby to udowodnić, trzeba wykonać specjalistyczne badanie hodowli wirusów.
Trzeba do tego specjalistycznych testów na hodowlę wirusów. Dobrze opisano też porażkę, jaką było zwolnienie testów na obecność przeciwciał z przeglądu FDA. Ale to naprawdę nie są największe problemy.
O największym i najważniejszym z nich nie mówi się wystarczająco dużo. Chodzi o to, że w wielu przypadkach pozytywny wynik testu na obecność przeciwciał sprawia, że prawdopodobieństwo posiadania jakichkolwiek przeciwciał przeciwko koronawirusowi wynosi około 50/50. Jest to różnica między odsetkiem wyników fałszywie dodatnich testu a pozytywną wartością predykcyjną testu. To są różne rzeczy. I niemal powszechnie producenci testów podają pierwszą z nich, ale nie omawiają drugiej.
Ale my to zrobimy.
Aby pokazać, o co mi chodzi, przeprowadzimy prosty eksperyment myślowy.
Wyobraźmy sobie, że mamy populację wielkości New Haven w Connecticutrough, liczącą około 100 000 osób.
Załóżmy, że 5% mieszkańców miasta zostało zakażonych koronawirusem, przeżyło i ma ochronne przeciwciała. To 5000 osób, które są odporne.
Przetestujmy teraz każdą osobę w mieście, aby sprawdzić, kto ma przeciwciała. Załóżmy, że test jest w 100% czuły (to nierealne, ale ułatwia matematykę); wyłapuje wszystkie 5000 osób, które są naprawdę odporne.
Ciąg dalszy na stronie
A jeśli jest on w 95% swoisty, co oznacza 5% odsetek wyników fałszywie dodatnich? Nie wydaje się to złe, prawda?
Oznacza to, że 5% z 95 000 osób, które nie są uodpornione (4750 osób), będzie miało jednak wynik dodatni.
Dobrze. Teraz mamy 9750 osób, u których uzyskano wynik dodatni, z czego tylko 5000, czyli ponad 50%, jest rzeczywiście odpornych.
Ten paszport odpornościowy, który dostałeś, nie jest lepszy od rzutu monetą.
Pozytywna wartość predykcyjna jest taka, jaka jest, mimo niskiego wskaźnika fałszywie dodatnich wyników, ponieważ częstość występowania choroby jest nadal niska.
To niezrozumienie różnicy między odsetkiem wyników fałszywie dodatnich a pozytywną wartością predykcyjną może stanowić poważne zagrożenie dla ludzi.
To jest moja żona. Jest znakomitym chirurgiem.
W piątek w ramach badania klinicznego wykonano u niej test na obecność przeciwciał.
Jest zainteresowana wynikiem, zwłaszcza jeśli będzie pozytywny. Ale nigdy nie miała typowych objawów, a częstość występowania koronawirusa w Connecticut wynosi prawdopodobnie około 5%. Dla niej, podobnie jak dla większości ludzi, wynik pozytywny nie będzie szczególnie uspokajający.
"Dobrze" - pytasz - "ale co, jeśli odsetek wyników fałszywie dodatnich w teście jest nawet niższy niż 5%? Co powiesz na 1% lub, jak twierdzi firma Abbott w swoim teście na obecność przeciwciał, 0,4%? Sporządziłem ten pomocny wykres, ponieważ istnieje pewien korzystny kurs wymiany między obrazami a słowami.
Jak widać, nawet przy naprawdę dobrym teście, jeśli częstość występowania choroby w danym regionie jest niska, nadal istnieje duża szansa, że nie będziesz chroniony. Oczywiście, istnieje wiele różnych testów.
Alexander Marson z UCSF i jego zespół wykonali świetną pracę, niezależnie testując te zestawy przeciwciał. Ich wyniki, co nie będzie zaskoczeniem, są gorsze niż podawane przez producentów, z odsetkiem wyników fałszywie dodatnich wynoszącym od 8,4% w przypadku testu Decombio do 0% w przypadku testu Innovita, choć małe liczebności prób ograniczają precyzję tych szacunków.
A więc podsumowanie jest takie: Dopóki nie ma wiarygodnych dowodów na to, że lokalna częstość występowania zakażeń koronawirusami wynosi około 20%, wykorzystywanie dodatniego wyniku testu na obecność przeciwciał jako przepustki do niepodejmowania zdroworozsądkowych środków ostrożności, które wszyscy stosujemy, jest receptą na katastrofę. Taka jest po prostu matematyka. Prosimy o rozpowszechnienie tej informacji, zanim powszechna dostępność testów na obecność przeciwciał doprowadzi do wielu złych decyzji.
Ciąg dalszy na stronie
PS Tak, jeśli osobiście chorowałeś na COVID-19 lub jesteś bardzo pewny, że chorowałeś na COVID-19, to jest bardziej prawdopodobne, że pozytywny wynik testu na obecność przeciwciał oznacza, że jesteś chroniony. Ale dla wielu z nas, przynajmniej na razie, tak nie jest. Paszporty przeciwciał nie powinny być jeszcze dostępne przez jakiś czas.
F. Perry Wilson, MD, MSCE, jest profesorem nadzwyczajnym medycyny i dyrektorem Programu Stosowanych Badań Translacyjnych w Yale. Jego prace dotyczące komunikacji naukowej można znaleźć w Huffington Post, w NPR i tutaj w Medscape. Pisze na Twitterze?@methodsmanmd?i prowadzi archiwum swoich prac komunikacyjnych pod adresem?www.methodsman.com.
Ten artykuł ukazał się pierwotnie na stronie medscape.com.
