Seplenienie oznacza, że ktoś ma problemy z wymawianiem głosek S i Z. Dowiedz się więcej o tym, co jest przyczyną, jakie są objawy seplenienia i nie tylko.
Inną nazwą dla seplenienia jest sygmatyzm.
Co powoduje seplenienie?
Nie są znane przyczyny powstawania seplenienia. Niektórzy uważają, że używanie smoczka po osiągnięciu pewnego wieku może przyczyniać się do powstawania seplenienia. Uważają oni, że długotrwałe używanie smoczka może wzmocnić mięśnie języka i warg, co zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia seplenienia. Jednak używanie smoczka nie jest czynnikiem wpływającym na występowanie seplenienia u każdego dziecka. Ponadto u każdego dziecka używającego smoczka nie występuje seplenienie.
Do innych możliwych przyczyn powstawania seplenienia należą:
-
Wiązanie języka - stan, w którym język jest przytwierdzony do dna jamy ustnej. Ogranicza to jego ruchy. Inna nazwa tego typu schorzenia to ankyloglosja.
-
Problemy z ustawieniem szczęk.
-
Po prostu nauczył się nieprawidłowo wymawiać dźwięk.
Kiedy zaklinowanie jest powodem do niepokoju?
Wiele małych dzieci ma pewien rodzaj seplenienia, gdy uczą się mówić. Jest to jedna z najczęstszych wad wymowy. Około 23% klientów patologów mowy ma seplenienie.
Jeśli jednak po ukończeniu 4 i pół roku dziecko nadal sepleni, warto skorzystać z profesjonalnej pomocy. Jednak już trzyletnie dzieci mogą pracować nad tym problemem z logopedą.
Rodzaje seplenienia
Istnieją cztery rodzaje lizusów:
-
Syk czołowy. Występuje, gdy język jest wysunięty zbyt daleko do przodu, co powoduje powstawanie dźwięku "th" podczas wymawiania słów z literą S lub Z.
-
Seplenienie boczne. Dodatkowe powietrze przesuwa się po języku podczas wydawania głosek S i Z, co sprawia, że brzmi to tak, jakby był nadmiar śliny.
-
Syczenie podniebienne. Podczas wydawania dźwięków S i Z język dotyka dachu ust.
-
Seplenienie zębowe. Piszczałka ta brzmi podobnie jak piszczałka czołowa. Różnica polega na tym, że zamiast przesuwać język przez zęby, język naciska na zęby.
Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów
Patolodzy mowy są specjalistami, którzy mogą pomóc dzieciom z głuchotą. Oceniają oni, jaki rodzaj seplenienia występuje u dziecka, a następnie przez pewien czas pomagają mu w jego leczeniu. Pozbycie się seplenienia może trwać od kilku miesięcy do kilku lat. Jeśli dziecko jest starsze w momencie rozpoczęcia pracy z patologiem mowy, może to potrwać dłużej.
Patolodzy mowy pracują z osobami, które mają seplenienie, aby pomóc im rozpoznać, jak brzmi ich seplenienie i jak ustawić język w odpowiednim miejscu, aby wydobyć dźwięk. W tym celu wykonują ćwiczenia, np. wypowiadanie określonych słów lub zwrotów zawierających dane dźwięki. Gdy dziecko już trochę popracuje nad swoim seplenieniem, logopeda będzie angażował je w rozmowy, aby przypomniało sobie o prawidłowym ułożeniu języka.
Jeśli seplenienie u dziecka jest spowodowane więzią języka, lekarz może zalecić wykonanie prostego zabiegu w gabinecie, zwanego frenotomią, w celu zmniejszenia więzów. Polega on na wycięciu nożyczkami nadmiaru tkanki, która przytrzymuje język. Jeśli skrępowanie języka jest poważniejsze, konieczna może być operacja zwana frenuloplastyką.
Jak znaleźć patologa mowy?
Upewnij się, że każdy patolog mowy, do którego idziesz z dzieckiem, jest licencjonowany. W USA każdy stan ma inny proces licencjonowania logopedów. Mogą oni również zdecydować się na uzyskanie dodatkowego certyfikatu od ASHA (American Speech-Language-Hearing Association). Osoby posiadające ten certyfikat wykazują, że spełniają określone kwalifikacje i postępują zgodnie z kodeksem etycznym ASHA.
Należy również upewnić się, że logopeda jest przyjazny dzieciom. Informacje te można znaleźć na jego stronie internetowej lub czytając opinie w sieci. Podczas sesji możesz również obserwować interakcje, aby upewnić się, że odpowiada Ci sposób, w jaki terapeuta traktuje Twoje dziecko.
Po dokonaniu oceny patolog mowy powinien być w stanie stwierdzić, jaki typ seplenienia ma dziecko. Powinien również być w stanie zalecić ćwiczenia specyficzne dla tego typu seplenienia, aby pomóc dziecku.
Inne rodzaje zaburzeń mowy
Liszaje to tylko jeden z rodzajów zaburzeń mowy. Do innych powszechnych wad wymowy należą:
-
Lambdacyzm. Trudności z wymówieniem litery L. Osoby z lambdacyzmem często używają dźwięku R jako substytutu.
-
Rhotacyzm. Trudności z poprawnym wymówieniem litery R.
Trzy najczęstsze wady wymowy to sygmatyzm (seplenienie), lambdacyzm i rhotacyzm. Jednak również inne osoby mogą mieć problemy z wymawianiem dźwięków związanych z literami K, G, T, D i E. Istnieje również inna wada wymowy zwana tetyzmem, w przypadku której ktoś zastępuje dźwięki S i Z dźwiękiem T lub D.
Domowe sposoby na liszaje
Bez względu na to, czy dziecko uczęszcza do logopedy, czy nie, istnieją sposoby, które można zastosować w domu, aby pomóc dziecku z seplenieniem:
-
Leczenie alergii i problemów z zatokami, które mogą powodować seplenienie.
-
Ograniczanie ssania kciuka.
-
Poproś dziecko o picie przez słomkę, aby nabrało sił.
-
Zachęcaj do zabawy z przedmiotami takimi jak bańki czy klaksony.
