Zaburzenia koordynacji rozwoju to stan, w którym dziecko ma trudności z opanowaniem zadań i umiejętności fizycznych.
Co to jest rozwojowe zaburzenie koordynacji?
Dzieci z DCD charakteryzują się przeciętną inteligencją, ale mają również problemy z koordynacją ruchową. Nie są w stanie sprawić, by ich dłonie, palce i inne części ciała poruszały się płynnie. Potrzebują dużo czasu i wysiłku, aby nauczyć się nowych umiejętności.
Około 5-6% uczniów szkół cierpi na DCD. Większe ryzyko występuje u dzieci urodzonych przedwcześnie lub z niską masą urodzeniową.
Jakie są przyczyny rozwojowych zaburzeń koordynacji?
Przyczyna DCD nie jest znana. Prowadzone są badania neurologiczne i genetyczne w celu ustalenia przyczyny lub przyczyn.
Jakie są objawy Zaburzeń Koordynacji Rozwojowej?
Objawy DCD różnią się pod względem rodzaju i nasilenia. Dziecko może mieć tylko jeden lub dwa problemy, np. słabe pismo odręczne lub taniec. Niektóre dzieci mają jednak trudności ze wszystkimi czynnościami fizycznymi.
Dziecko z DCD może nie mieć żadnych innych problemów. DCD może również wystąpić u dzieci z zaburzeniami uczenia się i zespołem nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD). U tych dzieci choroba ma cięższy przebieg.
Dziecko z DCD może mieć problemy z ogólną sprawnością motoryczną, taką jak chodzenie i bieganie, często potyka się o własne nogi lub wpada na drzwi, przechodząc przez nie. Może mieć również problemy z drobnymi umiejętnościami motorycznymi, takimi jak pisanie, rysowanie, zapinanie guzików koszuli czy wiązanie sznurowadeł.
Dziecko z DCD może mieć także trudności z planowaniem zadań. Na przykład może mieć trudności z podjęciem decyzji, jak podnieść ołówek z podłogi. Jeśli spróbuje go podnieść, może się przewrócić, gdy się schyli, lub nie będzie w stanie zamknąć palców na ołówku po jego dosięgnięciu.
Jak diagnozuje się Zaburzenia Koordynacji Rozwoju?
Dziecko z DCD może z opóźnieniem nauczyć się chodzić. Może upuszczać przedmioty, wpadać na ludzi i mieć trudności z pokonywaniem schodów. Może być konieczne kilkakrotne uczenie go zakładania kurtki, a jego umiejętność pisania może być słaba.
W młodym wieku potykanie się podczas chodzenia i słabe pismo mogą być uważane za normalne. Wiele dzieci późno rozwija swoje umiejętności, ale później je nadrabia. Rozwojowe zaburzenie koordynacji jest zwykle diagnozowane po 5 roku życia.
Dzieci z DCD nie radzą sobie dobrze w sporcie, tańcu i mogą się wstydzić przy stole. Stopniowo wycofują się z aktywności społecznej.
Aby zdiagnozować DCD, lekarz bada dziecko pod kątem równowagi, siły, koordynacji, planowania ruchów i kontroli ruchów. Niektóre testy stosowane w diagnostyce rozwojowych zaburzeń koordynacji obejmują:
-
Bateria ABC ruchu
-
Test biegłości ruchowej Bruininksa-Osereckiego
Lekarz pediatra może skierować pacjenta do neurologa. Zbada on dziecko pod kątem problemów z układem nerwowym, takich jak mózgowe porażenie dziecięce i spektrum zaburzeń autystycznych, które często współwystępują.
Jeśli u dziecka występują niektóre z tych problemów i ma ono trudności z opanowaniem nowych umiejętności fizycznych, należy rozważyć możliwość wystąpienia DCD. Wczesna diagnoza jest ważna, aby zminimalizować problemy z samooceną, lęki i inne objawy psychiatryczne.
Jakie jest leczenie Zaburzeń Koordynacji Rozwoju?
Mimo że dzieci z DCD nie są w znacznym stopniu niepełnosprawne, potrzebują pomocy. DCD nie ustępuje z czasem.
Twoje dziecko wymaga opieki kilku specjalistów. Terapeuta fizyczny może nauczyć je równowagi i kontroli mięśni. Bardzo ważni są terapeuci zajęciowi. Mogą oni nauczyć dziecko różnych umiejętności, takich jak pisanie, zapinanie guzików marynarki czy wiązanie sznurowadeł.
Zespół specjalistów będzie od czasu do czasu oceniał umiejętności dziecka. Na podstawie postępów doradzą odpowiednie zajęcia i zabawy. Mogą również poinformować o możliwościach obejścia problemu, takich jak korzystanie z komputera zamiast pisania.
Co możesz zrobić, aby pomóc
Pamiętaj, aby być cierpliwym. Przygotuj się na poświęcenie dużej ilości czasu i wysiłku na każdą umiejętność, powtarzając wielokrotnie naukę, aż dziecko ją opanuje.
Zaplanuj hobby i zajęcia dziecka. Zapisuj je tylko na te zajęcia, z którymi sobie poradzi, i wspieraj w przypadku trudności i niepowodzeń.
Dziecko z DCD wymaga dużo wsparcia i zachęty. Często ma niską samoocenę i słabe wyniki w nauce. Wzmocnienie ich pewności siebie pomoże im lepiej się uczyć.
Dziecko z DCD unika sportu z powodu frustracji i upokorzenia. Aktywność fizyczna jest jednak niezbędna dla zdrowia, dlatego należy do niej zachęcać.
DCD jest zaburzeniem medycznym. Zaburzenia koordynacji ruchowej nie ustępują. Trzeba z nią żyć i leczyć, aby uzyskać optymalne wyniki.
Nauka nowych umiejętności wymaga więcej czasu i powinna być prowadzona małymi krokami, aby uniknąć frustracji. Dzięki cierpliwości i profesjonalnej pomocy dziecko z DCD może wiele osiągnąć.
