Dowiedz się, czym jest parwowirus kotów i jak Twój kot może się nim zarazić. Poznaj objawy we wczesnym stadium choroby, dostępne metody leczenia i dowiedz się, jak zapewnić bezpieczeństwo swojemu zwierzęciu.
Wirus, który zaraża psy, nie zaraża kotów, dlatego koty nie mogą zarazić się parvo od psów. Jednak psy zarażają się podobnym wirusem, zwanym parwowirusem psów-2 (CPV-2). Pierwotny CPV-2 nie może zarażać kotów, ale nowsze warianty (CPV-2a, CPV-2b i CPV-2c) mogą zarazić Twojego kota.
Co to jest parwowiroza u kotów?
Parvo to termin określający chorobę wywoływaną przez parwowirus kotów. Choroba ta jest najczęstsza i najcięższa u kociąt. Po urodzeniu większość kociąt posiada przeciwciała od matki. Przeciwciała te chronią je przez kilka pierwszych tygodni. W wieku od 4 do 12 tygodni ochrona ta słabnie i kocięta stają się podatne na zakażenie wirusem.
Parwowirus kotów występuje najczęściej u kotów w wieku od 3 do 5 miesięcy. Parwowirus kotów jest szeroko rozpowszechniony w środowisku i prawie wszystkie koty są na niego narażone. Oprócz młodych kociąt, najbardziej narażone na tę chorobę są koty chore i nieszczepione.
Kotki mogą ulec zakażeniu w czasie ciąży i urodzić kocięta z uszkodzonym mózgiem. Kocięta te mają trudności z chodzeniem i jedzeniem.
Parwowirus kotów atakuje komórki w jelitach kota, co powoduje biegunkę, wymioty oraz trudności w jedzeniu i piciu. Atakuje również szpik kostny, powodując niedobór czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi.
W jaki sposób koty zarażają się parwowirozą?
Wirus ten jest przenoszony w kale, moczu i wydzielinie z nosa przez koty, które zachorowały na tę chorobę. Wirus może zanieczyścić klatki, ściółkę, naczynia oraz ręce i ubrania osób zajmujących się kotami. Pchły pochodzące od innych zakażonych kotów mogą również zarazić Twojego kota. Wirus może przetrwać w środowisku przez wiele miesięcy, dlatego Twój kot może zarazić się tą chorobą bez kontaktu z chorym kotem.
Zdarza się również przenoszenie parwowirusa kotów z kota na kota. Jest to bardziej prawdopodobne w domach wielopokoleniowych, schroniskach dla zwierząt, sklepach zoologicznych i innych miejscach, gdzie kilka kotów żyje razem.
Jakie są objawy parwowirozy u kotów?
Parwowirus kotów nie zawsze wywołuje objawy. Niektóre koty są zakażone i nie mają widocznych objawów choroby. Typowe objawy u kotów chorych na parwowirusa to:
-
Letarg i depresja
-
Piana z ust lub wymioty
-
Wodnista wydzielina z nosa
-
Gorączka w początkowym stadium, a następnie niska temperatura ciała
-
Biegunka, która może być wodnista lub krwawa
-
Niezdolność do jedzenia i picia
Choroba może postępować z coraz większym nasileniem i prowadzić do śmierci. Czasami kot może nie mieć żadnych objawów, ale umrzeć nagle.
Koty zazwyczaj wydalają parwowirusa z kałem tylko przez około dwa dni po zakażeniu. Jednak niektóre koty wydalają wirusa przez okres do sześciu tygodni, sprawiając przy tym wrażenie zdrowych. Takie koty będące nosicielami mogą zarażać otoczenie i inne koty z nimi mieszkające.
We wczesnym stadium choroby chory kot może siedzieć przez długi czas przed miską z jedzeniem lub wodą, nie będąc w stanie dużo zjeść.
W tym wczesnym stadium może wystąpić gorączka, która może wzrosnąć do wysokiego poziomu. W zaawansowanym stadium choroby temperatura ciała kota może spaść do poziomu niższego niż normalny. Może to być oznaką zbliżającej się śmierci.
Jak rozpoznaje się parwowirus u kota?
Choroba parwowirusowa kotów może być trudna do zdiagnozowania, ponieważ jej objawy wahają się od łagodnej choroby do ciężkiej, śmiertelnej choroby. Choroba wywoływana przez tego wirusa jest podobna do choroby wywoływanej przez zakażenie salmonellą lub campylobacter, zakażenie wirusem niedoboru odporności kotów (FIV), zakażenie wirusem białaczki kotów (FeLV) oraz zapalenie trzustki.
Oprócz objawów, prawdopodobieństwo wystąpienia tej choroby jest związane z przebytym narażeniem i brakiem szczepień. Lekarz weterynarii zleci wykonanie badań kału i krwi w celu zdiagnozowania choroby. Laboratorium może zidentyfikować wirusa w kale kota. Badanie krwi wykaże zmniejszoną liczbę wszystkich typów komórek (pancytopenia), co jest charakterystyczne dla choroby parwowirusowej kotów.
Jak leczy się parwowirus u kotów?
Nie ma leków, które mogą zabić tego wirusa. W przeżyciu kota może pomóc dobra opieka wspomagająca, polegająca na podawaniu dożylnych płynów, substancji odżywczych i antybiotyków w celu zapobiegania wtórnym zakażeniom bakteryjnym. Śmiertelność wśród kociąt jest wysoka. Starsze koty mają większe szanse na przeżycie.
Jak zapobiegać parwowirusowi u kotów?
Najskuteczniejszym sposobem ochrony kota jest szczepienie. Lekarz weterynarii zazwyczaj zaleca rozpoczęcie szczepień w wieku 8 lub 9 tygodni. Zaleca się podanie dwóch lub trzech dawek w odstępie trzech do czterech tygodni. Ostatnia z nich nie powinna być podana przed ukończeniem 16 tygodnia życia. Obecnie zaleca się dawkę przypominającą w wieku od 26 do 52 tygodni.
Dorosłe koty mogą również zarazić się parwowirusem kotów. Należy pamiętać o regularnym podawaniu dawek przypominających tej szczepionki. Dostępne są zarówno szczepionki żywe, jak i zabite, które są bardzo skuteczne.
Jeżeli jeden z Twoich kotów jest zarażony parwowirusem kotów, musi być odizolowany od innych kotów. Należy regularnie czyścić i dezynfekować jego kuwetę. Parwowirus kotów może przetrwać w środowisku przez wiele miesięcy, dlatego aby zapewnić bezpieczeństwo pozostałym zwierzętom, należy dezynfekować cały dom. Jeśli pozostałe koty nie są szczepione, są w grupie wysokiego ryzyka.
