Lekarz wyjaśnia wirus białaczki kotów (FeLV), w tym objawy, czynniki ryzyka, leczenie i zapobieganie.
Jednak kontakt z wirusem białaczki kotów nie musi oznaczać wyroku śmierci; około 70% kotów, które zetknęły się z wirusem, jest w stanie uodpornić się na zakażenie lub samodzielnie wyeliminować wirusa.
Jak przenoszony jest wirus białaczki kotów?
Białaczka kotów jest chorobą dotykającą wyłącznie koty - nie można się nią zarazić od ludzi, psów ani innych zwierząt. Wirus FeLV przenosi się z kota na kota poprzez ślinę, krew oraz, w pewnym stopniu, mocz i kał. Wirus nie żyje długo poza organizmem kota - prawdopodobnie tylko kilka godzin. Najczęstszymi sposobami rozprzestrzeniania się zakażenia są zabiegi pielęgnacyjne i walki. Kocięta mogą zarazić się chorobą w łonie matki lub przez mleko zakażonej matki. Choroba jest często przenoszona przez pozornie zdrowe koty, więc nawet jeśli kot wygląda na zdrowego, może być zakażony i przenosić wirusa.
?
Czynniki ryzyka dla Twojego kota
Narażenie na kontakt z zarażonymi kotami zwiększa ryzyko zarażenia FeLV, szczególnie w przypadku kociąt i młodych dorosłych kotów. Starsze koty są mniej narażone na zakażenie, ponieważ odporność na zakażenie wzrasta wraz z wiekiem. W przypadku kotów przebywających wyłącznie w pomieszczeniach zamkniętych, ryzyko zarażenia wirusem FeLV jest bardzo niskie. Koty żyjące w domach z wieloma kotami lub w hodowlach są bardziej narażone na ryzyko zakażenia, zwłaszcza jeżeli korzystają ze wspólnych naczyń z wodą i jedzeniem oraz kuwet.
Tylko około 3% kotów w gospodarstwach domowych z jednym kotem jest zarażonych wirusem, ale w przypadku kotów, które spędzają czas na zewnątrz, odsetek ten jest znacznie wyższy. Mimo to częstość występowania FeLV zmniejszyła się w ciągu ostatnich 25 lat dzięki szczepionkom i wiarygodnym testom.
Objawy wirusa białaczki kotów
Koty zakażone wirusem FeLV mogą wykazywać jeden lub więcej z poniższych objawów:
-
Blade dziąsła
-
Żółty kolor w ustach i białkach oczu
-
Powiększone węzły chłonne
-
Zakażenia pęcherza moczowego, skóry lub górnych dróg oddechowych
-
Utrata wagi i/lub utrata apetytu
-
Słaby stan sierści
-
Postępujące osłabienie i senność
-
Gorączka
-
Biegunka
-
Trudności z oddychaniem
-
Problemy z rozrodem, takie jak bezpłodność u niekastrowanych kotek?
-
Stomatitis C Choroba jamy ustnej, która obejmuje owrzodzenie dziąseł
?
Diagnostyka wirusa białaczki kotów
Lekarz weterynarii może zdiagnozować chorobę poprzez wykonanie prostego badania krwi zwanego testem ELISA, który identyfikuje białka FeLV we krwi. Test ten jest wysoce czuły i może wykryć koty z bardzo wczesnym stadium zakażenia. Należy pamiętać, że u niektórych kotów zakażenie ustępuje w ciągu kilku miesięcy, a wynik badania jest ujemny.
Drugie badanie krwi, IFA, wykrywa postępującą fazę zakażenia, a koty z dodatnim wynikiem tego badania prawdopodobnie nie pozbędą się wirusa. Test IFA jest wykonywany w laboratorium, a nie w klinice weterynaryjnej. Ogólnie rzecz biorąc, u kotów z dodatnim wynikiem testu IFA rokowanie długoterminowe jest złe.
?
Leczenie wirusa białaczki kotów (Feline Leukemia Virus)
Osiemdziesiąt pięć procent kotów zakażonych wirusem białaczki kotów umiera w ciągu trzech lat od rozpoznania choroby. Jednak regularne kontrole weterynaryjne i właściwa profilaktyka zdrowotna mogą pomóc w utrzymaniu dobrego samopoczucia tych kotów przez pewien czas i uchronić je przed wtórnym zakażeniem. Przeprowadzane dwa razy w roku badania fizykalne, testy laboratoryjne oraz zwalczanie pasożytów mogą zapobiec powikłaniom i szybko wykryć problemy. Wszystkie koty zarażone FeLV powinny być trzymane w domu i wykastrowane.
Obecnie nie ma lekarstwa na zakażenie wirusem FeLV. Wtórne zakażenia mogą być leczone w miarę ich pojawiania się, a koty chore na raka mogą być poddawane chemioterapii. Jednak rokowanie w przypadku kotów z uszkodzonym szpikiem kostnym lub rozległym chłoniakiem jest poważne.
Ochrona kota przed wirusem białaczki kotów (Feline Leukemia Virus)
Trzymanie kota w zamknięciu i z dala od zarażonych kotów jest pewnym sposobem zapobiegania zarażeniu FeLV. Ponadto, szczepionki mogą być podawane kotom narażonym na wysokie ryzyko zarażenia, takim jak koty wychodzące na zewnątrz lub żyjące w schroniskach czy hodowlach. Szczepieniu powinny być poddawane wyłącznie koty, u których wynik badania na obecność wirusa FeLV jest ujemny, a nawet te, które otrzymały szczepionkę, powinny zostać poddane badaniu, jeżeli doszło do ewentualnego kontaktu z wirusem. Test nie powinien być wykonywany przed upływem 30 dni od ewentualnego kontaktu z wirusem. Według American Association of Feline Practitioners, każdy chory kot powinien zostać poddany badaniu. Dzieje się tak dlatego, że istnieje wiele różnych problemów zdrowotnych, które mogą być związane z wirusem.
Nowe koty lub kocięta powyżej ósmego tygodnia życia powinny być przebadane na obecność wirusa przed wprowadzeniem do domu, w którym przebywa wiele kotów. Większość lekarzy weterynarii odradza wprowadzanie nowego kota do domu, w którym jest kot FeLV-dodatni, ponieważ koty te mogą być narażone na zakażenie wirusem C nawet po szczepieniu. Ponadto, stres związany z nowym przybyszem może mieć negatywny wpływ na kota FeLV-dodatniego.
