Dowiedz się, czym różni się lewa i prawa półkula mózgu, poznaj ich funkcje, mity i prawdy o ich działaniu.
Jak działa mózg?
Mózg jest naszą płytą główną, pamięcią masową, systemem operacyjnym i nie tylko. Niuanse jego funkcji nie dają się ująć w czarno-białą dychotomię, stąd też wzięła się koncepcja mózgu lewego i prawego.
Mózg jest podzielony na symetryczne lewe i prawe półkule. Każda półkula odpowiada za przeciwną stronę ciała, tak więc prawa półkula mózgu kontroluje lewą rękę. Prawa półkula odbiera również bodźce sensoryczne z lewej strony i odwrotnie.
Mózg jest podzielony na regiony zwane płatami. Płaty izolują funkcje mózgu do określonych obszarów.
-
Płat czołowy (przednia część mózgu) kontroluje ruchy ciała, osobowość, rozwiązywanie problemów, koncentrację, planowanie, reakcje emocjonalne, zmysł węchu, znaczenie słów i ogólną mowę.
-
Płat ciemieniowy (górna środkowa część mózgu) kontroluje zmysł dotyku i nacisku, zmysł smaku oraz świadomość ciała.
-
Płat skroniowy (środkowa część mózgu) odpowiada za zmysł słuchu, zdolność rozpoznawania innych, emocje i pamięć długotrwałą.
-
Płat potyliczny (tylna część mózgu) kontroluje ważny zmysł wzroku.
-
Móżdżek (dolna część tylnej części mózgu) kontroluje motorykę małą, równowagę i koordynację.
-
Płat limbiczny (środkowa część mózgu) kontroluje emocje.
Mit o lewym mózgu i prawym mózgu
Chociaż istnieje lewa i prawa półkula mózgu, ich użycie w kulturze popularnej doprowadziło do powszechnego nieporozumienia. Powszechne jest przekonanie, że lewa półkula mózgowa odpowiada za logiczne myślenie, a prawa za kreatywność. Ludzie, w zależności od swoich zainteresowań i umiejętności, klasyfikują się jako osoby o lewej lub prawej półkuli mózgu.
Naukowcy byli w stanie przyjrzeć się bliżej mózgowi i zobaczyć, że jest on bardziej skomplikowany niż lewa półkula = logiczny. Dopiero w latach 60. XX wieku operacje rozszczepienia mózgu, stosowane w leczeniu epilepsji, dały naukowcom możliwość zbadania każdej połowy mózgu osobno.
Naukowcy wywnioskowali, że lewa półkula mózgu lepiej radzi sobie z językiem i rytmem, a prawa - z emocjami i melodią. Nie oznacza to jednak, że te dwie połówki są całkowicie odrębne.
Mit o całkowicie przeciwnych półkulach utrzymuje się z wielu powodów.
-
Zaspokaja potrzebę porządku?
-
Podobnie jak znaki astrologiczne, daje ludziom określony typ osobowości.
-
Ludzie w naturalny sposób postrzegają kreatywność i logikę jako przeciwieństwa.
-
Ludzie uważają, że idea posiadania niewykorzystanej mocy twórczej jest pociągająca?
Lewy i prawy mózg
Czy istnieją jakieś różnice między obiema stronami mózgu, poza tym, którą stronę ciała kontrolują?
Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie w Utah rzuciło światło na tę kwestię. Po przeanalizowaniu danych z mózgu 1 011 młodych ludzi naukowcy doszli do wniosku, że obie połowy mózgu są używane regularnie, a nie jedna lub druga do wykonywania konkretnych czynności.
Nadal prawdą jest, że język jest zorientowany na lewą stronę, a emocje na prawą. Prawdą jest też, że poszczególne płaty mózgu mają określone zadania. Nie ma jednak dowodów na to, że lewa lub prawa półkula mózgu jest silniejsza od drugiej.
Wszystko zależy od połączeń neuronalnych. Kiedy doświadczasz bodźców zmysłowych, przetwarzasz je i podejmujesz działanie, neurony w Twoim mózgu zaczynają się aktywować. Każdy z tych elementów wymaga innej części mózgu, ale ponieważ są one częścią tej samej sieci neuronowej, niektóre obszary mózgu mają silniejsze połączenia niż inne.
Złożony świat równa się złożony mózg. Miliony bodźców, które przetwarza nasz mózg, nie są czarno-białe, więc nie ma jasno określonego obszaru dla wszystkiego. Nasz mózg często żongluje bodźcami z jednego obszaru do drugiego, korzystając z tych ścieżek neuronowych.
Podczas gdy płat skroniowy reguluje zdolność słyszenia muzyki, wiele części mózgu jest zaangażowanych w pracę, gdy mamy emocjonalną reakcję na muzykę, internalizujemy rytmy muzyczne i podążamy za melodią.
Niewiele się różnią
Chociaż obie półkule mają swoje własne domeny, nie mają tak dużego wpływu na osobowość, jak początkowo sądzono. Być może nie można już mówić o sobie jako o osobie lewo- lub praworęcznej, ale cechy osobowości nadal są unikalną częścią mózgu.
