Lekarz udziela porad na temat zaburzeń dwubiegunowych w związkach romantycznych, od randek po małżeństwo. Bez względu na to, czy Ty, czy Twój ukochany cierpi na chorobę dwubiegunową, znajdziesz tu informacje, które pomogą Ci sprawić, że związek będzie funkcjonował.
Poruszanie się w każdym romantycznym związku - czy to na randce, czy w małżeństwie - może być trudnym przedsięwzięciem. Jeśli dodamy do tego chorobę dwubiegunową i związane z nią emocje, to związek staje się jeszcze większym wyzwaniem.
Kiedy Jim McNulty, lat 58, z Burrillville w stanie Rhode Island, ożenił się w latach 70-tych, na początku wszystko wydawało się w porządku. "To były zupełnie normalne zaloty" - wspomina. "Dobrze się dogadywaliśmy".
Potem zaczęły się wahania nastrojów. Podczas stanów "wzlotu", czyli hipomanii, wydawał ogromne sumy pieniędzy, których nie miał. Potem wpadał w depresję i pogrążał się w niej. Te dzikie huśtawki stanowiły obciążenie dla jego małżeństwa i groziły załamaniem finansów rodziny. W końcu przepisał dom na żonę, aby chronić ją i dwójkę małych dzieci. W końcu, jak mówi, "poprosiła mnie, żebym odszedł, bo nie mogła dłużej żyć z tą chorobą".
Związek dwubiegunowy
Kiedy ludzie wchodzą w związek, szukają w nim stabilności, mówi dr Scott Haltzman. Haltzman jest adiunktem klinicznym na wydziale psychiatrii i zachowań ludzkich Uniwersytetu Browna. Jest również dyrektorem medycznym NRI Community Services w Woonsocket, R.I. oraz autorem książek The Secrets of Happily Married Men (Sekrety szczęśliwie żonatych mężczyzn) i The Secrets of Happily Married Women (Sekrety szczęśliwie żonatych kobiet). Mówi on lekarzom, że choroba dwubiegunowa może poważnie skomplikować związek. "Osoba taka, szczególnie jeśli nie jest leczona, może być podatna na zmiany nastroju, osobowości i interakcji, co może zagrażać spójności, która jest podstawą związku".
Dodaje, że nie każdy chory na chorobę dwubiegunową doświadcza wyraźnych faz nastroju, takich jak mania i depresja. Jednak kiedy takie epizody się pojawią, mogą spowodować spustoszenie w związku.
W fazie maniakalnej osoba może stracić zdolność oceny sytuacji. Oznacza to lekkomyślne wydawanie pieniędzy, rozwiązłość, ryzykowne zachowania, takie jak nadużywanie narkotyków i alkoholu, a nawet kłopoty z prawem. "Kiedy współmałżonek cierpiący na chorobę dwubiegunową wchodzi w fazę maniakalną" - mówi - "może to być bardzo szkodliwe dla związku, ponieważ może on robić rzeczy, które zagrażają tobie lub tobie finansowo".
Po drugiej stronie krzywej znajduje się depresja. Depresja może spowodować, że dana osoba całkowicie wycofa się ze wszystkiego - i wszystkich - co ją otacza. "Jeśli jesteś z kimś związany, jest to bardzo frustrujące" - mówi Haltzman. "To dlatego, że chcesz wyciągnąć tę osobę z jej skorupy i nie wiesz, jak to zrobić".
Randki z osobą z zaburzeniem dwubiegunowym
Choroba dwubiegunowa może stać się problemem już na samym początku związku. Kiedy po raz pierwszy spotykasz kogoś, kto Ci się podoba, naturalnym jest, że chcesz zrobić dobre wrażenie. Przedstawienie faktu, że cierpisz na chorobę dwubiegunową, może nie być najlepszym początkiem. Zawsze istnieje obawa, że możesz odstraszyć daną osobę i stracić okazję do poznania się. Jednak w pewnym momencie będziesz musiał poinformować partnera o swojej dwubiegunowości.
"Nie sądzę, aby konieczne było przedstawianie swoich problemów psychiatrycznych na pierwszej randce" - mówi Haltzman. "Ale kiedy już wyczujesz, że istnieje wzajemne przyciąganie i zdecydujesz się na poważniejszy związek z tą osobą, kiedy zdecydujesz, że chcesz się z nią spotykać na wyłączność, myślę, że w tym momencie każdy z partnerów musi jasno określić, co obejmuje pakiet".
Wiedza o tym, co wywołuje cykle hipomanii, manii i depresji oraz zwracanie uwagi na znaki ostrzegawcze świadczące o tym, że wchodzisz w jedną lub drugą fazę cyklu, może pomóc ci uniknąć niekomfortowych sytuacji w nowym związku. "Myślę, że im lepiej dana osoba wie, jakie są jej cykle, tym lepiej może nad nimi panować" - mówi dr Myrna Weissman. Weissman jest profesorem epidemiologii i psychiatrii w Columbia University College of Physicians and Surgeons. Jest także kierownikiem oddziału epidemiologii kliniczno-genetycznej w New York State Psychiatric Institute. Jak mówi, sygnały ostrzegawcze mogą obejmować zaburzenia snu i zmiany w poziomie aktywności.
Zaburzenie dwubiegunowe a małżeństwo
Wiele rzeczy, począwszy od stresu w pracy, a skończywszy na problemach finansowych, może prowadzić do kłótni i nadwyrężać małżeństwo. Ale kiedy jeden z partnerów cierpi na chorobę dwubiegunową, zwykłe stresory mogą osiągać epickie rozmiary. Być może dlatego aż 90% małżeństw, w których jest osoba z chorobą dwubiegunową, kończy się niepowodzeniem.
McNulty obserwował, jak rozpada się nie tylko jego własne małżeństwo, ale także małżeństwa innych osób z chorobą dwubiegunową. "Od prawie 19 lat prowadzę grupę wsparcia" - mówi. "Widziałem dziesiątki par, które wchodziły do nas z rozpadającymi się małżeństwami". Choroba dwubiegunowa "stanowi ogromne dodatkowe obciążenie dla związku, zwłaszcza gdy nie ma się diagnozy".
Uzdrawianie relacji z problemami
Utrzymywanie związku z osobą cierpiącą na chorobę dwubiegunową jest trudne. Ale nie jest też niemożliwe. Potrzeba pracy ze strony obojga partnerów, aby małżeństwo przetrwało.
Pierwszym krokiem jest postawienie diagnozy i rozpoczęcie leczenia. Lekarz może przepisać leki stabilizujące nastrój, takie jak lit, oraz leki przeciwdepresyjne, które pomogą kontrolować objawy. Ważna jest także terapia z udziałem psychologa lub pracownika socjalnego. Dzięki terapii możesz nauczyć się kontrolować zachowania, które są źródłem stresu w twoim związku. Wspólna terapia ze współmałżonkiem może pomóc mu zrozumieć, dlaczego zachowuje się tak, a nie inaczej, i nauczyć się lepiej reagować.
"Myślę, że im więcej partner może się dowiedzieć o tych sprawach, tym lepszą rolę może odegrać" - mówi Haltzman. "Zaangażowanie w leczenie może naprawdę pomóc w uczynieniu leczenia choroby dwubiegunowej wspólnym wysiłkiem. Zwiększy to też poczucie więzi".
Chociaż możesz chcieć wpełznąć do narzuconego sobie kokonu, kiedy jesteś w depresji, i czuć się jak na szczycie świata, kiedy masz manię, ważne jest, aby przyjąć pomoc, kiedy jest oferowana. "Myślę" - mówi Haltzman - "że czasami pomaga zawarcie umowy". Dzięki niej można z wyprzedzeniem zdecydować, w jakich okolicznościach zgodzimy się na pomoc partnera.
Dla współmałżonka osoby dwubiegunowej wiedza o tym, kiedy zaoferować pomoc, wymaga rozpoznania, jak czuje się partner. "Trzeba naprawdę nad tym popracować, by zrozumieć, przez co przechodzi druga osoba" - mówi doktor McNulty. "I trzeba być wyczulonym na jej nastroje". McNulty jest teraz ponownie żonaty z kobietą, która również cierpi na chorobę dwubiegunową. Kiedy jedno z nich zauważa, że drugie zaczyna popadać w depresję, pyta: "Jak się czujesz?" i "Czego ode mnie potrzebujesz?". Ta delikatna oferta pomaga obojgu partnerom utrzymać się na właściwym torze.
Oto kilka innych sposobów na rozładowanie stresu w waszym związku:
-
Przyjmuj leki zgodnie z zaleceniami. Przestrzegaj terminów wizyt u lekarza.
-
Weź udział w zajęciach z edukacji małżeńskiej.
-
Radzenie sobie ze stresem w dowolny sposób, który jest dla Ciebie najlepszy: pisanie w dzienniku, długie spacery lub słuchanie muzyki. Spróbuj zrównoważyć pracę z przyjemniejszymi zajęciami.
-
Utrzymuj regularny cykl snu.
-
Zdrowo się odżywiaj i regularnie ćwicz.
-
Unikaj alkoholu i kofeiny.
Jeśli kiedykolwiek pomyślisz o zrobieniu sobie krzywdy lub popełnieniu samobójstwa, natychmiast uzyskaj pomoc.
