Czy Ty lub ktoś, kogo znasz, cierpi na chorobę dwubiegunową (czasami nazywaną depresją maniakalną)? Lekarz przedstawia przegląd tego dezorientującego schorzenia, które powoduje skrajne zmiany nastroju.
1/17
Zaburzenie dwubiegunowe, nazywane czasem depresją maniakalną, powoduje skrajne zmiany nastroju. Osoby cierpiące na tę chorobę mogą tygodniami czuć się jak u szczytu świata, a następnie popaść w głęboką depresję. Czas trwania każdego wyżu i niżu jest bardzo różny u poszczególnych osób.
Jak wygląda faza depresji
2/17
Bez leczenia u osoby z zaburzeniem dwubiegunowym mogą występować intensywne epizody depresji. Objawy obejmują smutek, niepokój, utratę energii, poczucie beznadziejności i problemy z koncentracją. Chory może stracić zainteresowanie czynnościami, które wcześniej sprawiały mu przyjemność. Powszechne jest także przybieranie lub tracenie na wadze, zbyt długi lub zbyt krótki sen, a nawet myśli samobójcze.
Kiedy ktoś ma manię
3/17
W tej fazie ludzie czują się bardzo pobudzeni i wydaje im się, że mogą zrobić wszystko. Ich poczucie własnej wartości wymyka się spod kontroli i trudno im usiedzieć w miejscu. Więcej mówią, łatwo się rozpraszają, ich myśli gonią i nie śpią wystarczająco dużo. Często prowadzi to do lekkomyślnych zachowań, takich jak wydawanie pieniędzy, oszukiwanie, szybka jazda samochodem i nadużywanie substancji odurzających. Trzy lub więcej z tych objawów występujących niemal codziennie przez tydzień, którym towarzyszy uczucie silnego podniecenia, może sygnalizować epizod maniakalny.
Dwubiegunowa I a dwubiegunowa II
4/17
Osoby cierpiące na chorobę dwubiegunową I mają fazy maniakalne trwające co najmniej tydzień. U wielu z nich występują także oddzielne fazy depresji.
Osoby z dwubiegunówką II mają napady dużej depresji, ale zamiast pełnych epizodów maniakalnych mają słabe huśtawki hipomaniczne, które są mniej intensywne i mogą trwać krócej niż tydzień. Osoby te mogą wydawać się w porządku, nawet jak uczestnicy imprez, ale rodzina i przyjaciele zauważają ich zmiany nastroju.
Co to jest "epizod mieszany"?
5/17
Kiedy u osób z zaburzeniem dwubiegunowym występują objawy depresji i manii w tym samym czasie lub bardzo blisko siebie, nazywa się to epizodem maniakalnym lub depresyjnym z cechami mieszanymi. Może to prowadzić do nieprzewidywalnych zachowań, takich jak podejmowanie niebezpiecznego ryzyka, gdy osoba czuje się beznadziejnie i ma myśli samobójcze, a jednocześnie jest pełna energii i pobudzona. Epizody nastroju z cechami mieszanymi mogą być nieco częstsze u kobiet i osób, u których choroba dwubiegunowa rozwinęła się w młodym wieku.
Jakie są przyczyny?
6/17
Lekarze nie wiedzą dokładnie, co powoduje chorobę dwubiegunową. Aktualne teorie mówią, że zaburzenie to może być wynikiem połączenia czynników genetycznych i innych czynników biologicznych, a także środowiskowych. Naukowcy uważają, że obwody mózgowe zaangażowane w regulację nastroju, energii, myślenia i rytmów biologicznych mogą funkcjonować nieprawidłowo u osób z zaburzeniem dwubiegunowym, co powoduje zmiany nastroju i inne zmiany związane z chorobą.
Kto jest w grupie ryzyka?
7/17
Na chorobę dwubiegunową chorują zarówno mężczyźni, jak i kobiety. W większości przypadków objawy zaczynają się u osób w wieku 15-30 lat. Rzadziej może się to rozpocząć w dzieciństwie. Choroba ta może czasem występować rodzinnie, ale nie u każdego w rodzinie.
Jak wpływa na codzienne życie
8/17
Zaburzenia dwubiegunowe, jeśli nie są pod kontrolą, mogą powodować problemy w wielu dziedzinach życia, w tym w pracy, związkach, śnie, zdrowiu i finansach. Może prowadzić do ryzykownych zachowań. Może być stresująca dla osób, którym zależy na Tobie i które nie wiedzą, jak Ci pomóc lub nie rozumieją, co się dzieje.
Zachowanie ryzykowne
9/17
Wiele osób z zaburzeniem dwubiegunowym ma problemy z narkotykami lub alkoholem. Mogą one pić lub nadużywać narkotyków, aby złagodzić nieprzyjemne objawy wahań nastroju. Nadużywanie substancji może być także częścią lekkomyślności i poszukiwania przyjemności związanego z manią.
Myśli samobójcze
10/17
Osoby z zaburzeniem dwubiegunowym są 10-20 razy bardziej narażone na popełnienie samobójstwa niż inni. Znaki ostrzegawcze obejmują rozmowy o samobójstwie, porządkowanie swoich spraw i robienie bardzo ryzykownych rzeczy. Jeśli znasz kogoś, kto może być zagrożony, zadzwoń na jedną z poniższych infolinii:
800-SUICIDE (800-784-2433)
oraz
800-273-TALK (800-273-8255).
Jeśli osoba planuje popełnić samobójstwo, zadzwoń pod numer 911 lub pomóż jej natychmiast dostać się na pogotowie.
Jak diagnozują to lekarze
11/17
Kluczowym krokiem jest wykluczenie innych możliwych przyczyn skrajnych wahań nastroju, w tym innych schorzeń lub działań niepożądanych niektórych leków. Lekarz przeprowadzi badania kontrolne i będzie zadawał pytania. Może również wykonać badania laboratoryjne. Lekarz psychiatra zwykle stawia diagnozę po dokładnym rozważeniu wszystkich powyższych kwestii. Może on również porozmawiać z osobami, które dobrze znają pacjenta, aby dowiedzieć się, czy jego nastrój i zachowanie uległy znacznym zmianom.
Jakie leki leczą tę chorobę?
12/17
Istnieje kilka rodzajów leków wydawanych na receptę na zaburzenia dwubiegunowe. Należą do nich stabilizatory nastroju, które zapobiegają epizodom wzlotów i upadków, a także leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne. Po ustąpieniu fazy maniakalnej lub depresyjnej pacjenci zwykle przyjmują leki podtrzymujące, aby uniknąć nawrotu choroby.
Terapia konwersacyjna w zaburzeniu dwubiegunowym
13/17
Poradnictwo może pomóc pacjentom w utrzymaniu leków i kierowaniu swoim życiem. Terapia poznawczo-behawioralna skupia się na zmianie myśli i zachowań, które towarzyszą wahaniom nastroju. Terapia interpersonalna ma na celu złagodzenie napięcia, jakie choroba dwubiegunowa wywiera na relacje osobiste. Terapia rytmów społecznych pomaga ludziom rozwijać i utrzymywać codzienne rutyny.
Co możesz zrobić
14/17
Codzienne nawyki nie są w stanie wyleczyć choroby dwubiegunowej. Pomaga jednak dbanie o odpowiednią ilość snu, regularne posiłki i ćwiczenia. Unikaj alkoholu i narkotyków, ponieważ mogą one pogorszyć objawy. Jeśli masz chorobę dwubiegunową, powinieneś dowiedzieć się, jakie są czerwone flagi - oznaki, że choroba jest aktywna - i mieć plan, co robić, jeśli tak się stanie, aby jak najszybciej uzyskać pomoc.
Terapia elektrokonwulsyjna (ECT)
15/17
Terapia ta, przeprowadzana podczas snu w znieczuleniu ogólnym, może szybko poprawić nastrój w zaburzeniach dwubiegunowych. Wykorzystuje się w nim prąd elektryczny do wywołania napadu drgawek w mózgu. Jest to jeden z najszybszych sposobów łagodzenia poważnych objawów. ECT jest często bezpieczną i skuteczną metodą leczenia ciężkich epizodów nastroju, w przypadku których leki nie przyniosły znaczącej poprawy objawów. Jest to bezpieczna i bardzo skuteczna metoda leczenia.
Wpuszczaj ludzi do środka
16/17
Jeśli cierpisz na chorobę dwubiegunową, możesz rozważyć poinformowanie o tym najbliższych osób, np. partnera lub najbliższej rodziny, aby mogli pomóc Ci w radzeniu sobie z chorobą. Spróbuj wyjaśnić, jak choroba wpływa na Ciebie i czego potrzebujesz. Dzięki ich wsparciu możesz poczuć się bardziej związany i zmotywowany do przestrzegania planu leczenia.
Martwisz się o kogoś?
17/17
Wiele osób z chorobą dwubiegunową nie zdaje sobie sprawy z tego, że ma problem lub unika pomocy. Jeśli uważasz, że ktoś z rodziny lub przyjaciół może mieć tę chorobę, zachęć go do rozmowy z lekarzem lub specjalistą w dziedzinie zdrowia psychicznego, który zbada, co się z nim dzieje i skieruje go na leczenie. Bądź wrażliwy na ich uczucia i pamiętaj, że do postawienia diagnozy potrzebny jest specjalista. Jeśli jednak jest to choroba dwubiegunowa lub inne zaburzenie psychiczne, leczenie może pomóc.
