Lekarz to określenie lekarzy i innych pracowników służby zdrowia, którzy zajmują się leczeniem zaburzeń dwubiegunowych.
Lekarze podstawowej opieki zdrowotnej (czasami nazywani również lekarzami ogólnymi, internistami lub lekarzami rodzinnymi, a także pediatrami) są lekarzami medycyny ogólnej, którzy przechodzą pewne szkolenie w zakresie zdrowia psychicznego podczas studiów medycznych i rezydentury. Często zapewniają podstawową lub wstępną ocenę i leczenie farmakologiczne powszechnych problemów zdrowia psychicznego, takich jak depresja lub lęk. Zaburzenie dwubiegunowe jest często błędnie rozpoznawane jako "tylko" depresja i zazwyczaj lekarz medycyny, który nie jest przeszkolony jako psychiatra, kieruje pacjentów z zaburzeniem dwubiegunowym do psychiatry lub innego specjalisty w zakresie zdrowia psychicznego w celu uzyskania bardziej specjalistycznej opieki.
Psychologowie i niektórzy doradcy ds. zdrowia psychicznego (doktorzy i doktorzy psychologii) mogą prowadzić psychoterapię, czyli terapię rozmowną, która jest kolejnym ważnym elementem leczenia. Dzięki terapii ludzie mogą wypracować metody radzenia sobie z chorobą, które zapobiegają długim okresom choroby, dłuższym pobytom w szpitalu i samobójstwom. Psychologowie i niektórzy doradcy ds. zdrowia psychicznego (doktoranci i doktorzy psychologii) mogą prowadzić psychoterapię lub terapię rozmowną, które są kolejnym ważnym elementem leczenia.
Pielęgniarki czasami dokształcają się, aby uzyskać stopień doktora pielęgniarstwa (DNP), doktora nauk pielęgniarskich (DN) lub doktora nauk pielęgniarskich (DNSc). Pielęgniarki, które kontynuują szkolenie na poziomie doktorskim, często robią to w celu uzyskania zaawansowanego szkolenia w zakresie metod badawczych, przywództwa administracyjnego i nauczania.
Pracownicy socjalni są psychoterapeutami, którzy często leczą zaburzenia dwubiegunowe za pomocą terapii rozmownej. Nie przepisują leków. Niektórzy z nich mogą uzyskać stopień doktora w zakresie pracy socjalnej (DSW), a zatem mogą być lekarzami niemedycznymi.
