Zaburzenia odżywiania się i depresja są ze sobą ściśle powiązane, ale pomoc jest dostępna.
Osoby objadające się mogą czuć się przygnębione z powodu swoich nawyków żywieniowych. A może te uczucia sprawiają, że jesz więcej. Tak czy inaczej, można wyzdrowieć.
Jak mówi dr Timothy Brewerton, ludzie w pełni wracają do zdrowia i zachowują dobre samopoczucie. Jest on dyrektorem medycznym w The Hearth Center for Eating Disorders w Columbia, S.C.
Kiedy ktoś cierpi na depresję i objada się, może być trudno stwierdzić, czy jeden stan powoduje drugi, czy też nie są one ze sobą powiązane. Często zdarza się, że ludzie wpadają w depresję po przejedzeniu.
Dobra wiadomość jest taka, że istnieją metody leczenia obu tych stanów. Czasami terapia depresji pomaga przestać się objadać.
Szybkie fakty
-
Około połowa osób objadających się cierpi na zaburzenia nastroju, takie jak depresja.
-
Niektórzy ludzie objadają się, próbując odreagować smutne, beznadziejne uczucia.
-
Wiele z osób objadających się, które nie mają obecnie depresji, cierpiało na nią w przeszłości.
Ryzyko wystąpienia obu chorób może również wynikać z urodzenia. Jak twierdzi dr Cynthia Bulik, te same geny, które są związane z depresją, mogą odgrywać rolę w zaburzeniach odżywiania i zaburzeniach lękowych. Jest ona wybitnym profesorem zaburzeń odżywiania na Uniwersytecie Karoliny Północnej w Chapel Hill.
Binge eating disorder może być związany ze zmianami w tych samych substancjach chemicznych w mózgu, które wpływają na depresję.
Znajdź pomoc
Jeśli cierpisz na depresję, poszukaj leczenia. Jeśli nie uzyskasz pomocy, trudniej będzie ci wyjść z zaburzeń objadania się. Może to również zwiększyć prawdopodobieństwo niepowodzenia.
"Potrzebujesz przynajmniej profesjonalnej oceny" - mówi dr Russell Marx. Jest on głównym specjalistą ds. nauki w National Eating Disorder Association.
-
Lekarz pierwszego kontaktu to dobre miejsce, aby zacząć, chociaż może nie mieć dużego doświadczenia w leczeniu depresji lub zaburzeń odżywiania.
-
Prawdopodobnie konieczna będzie także wizyta u psychiatry, psychologa lub klinicznego pracownika socjalnego.
-
Pomocna może być także współpraca z dietetykiem.
Nie każdy specjalista zdrowia psychicznego ma doświadczenie w leczeniu zaburzeń odżywiania. Jednak wszyscy dobrze wyszkoleni powinni przynajmniej być w stanie postawić diagnozę i w razie potrzeby skierować pacjenta gdzie indziej, mówi Marx.
Aby znaleźć specjalistę w swojej okolicy, odwiedź stronę Narodowego Stowarzyszenia Zaburzeń Odżywiania (National Eating Disorders Association) lub zadzwoń pod numer 800-931-2237.
Terapia
Nie ma jednego uniwersalnego lekarstwa na zaburzenia łaknienia. Dotyczy to zwłaszcza osób cierpiących również na depresję. Jeśli cierpisz na obie te choroby, lekarz może zalecić terapię i leczenie farmakologiczne.
W leczeniu depresji naukowcy opracowali terapię poznawczo-behawioralną (cognitive behavioral therapy - CBT). Obecnie jest to jeden z najskuteczniejszych sposobów leczenia zaburzeń odżywiania się - mówi Bulik.
"W przypadku łagodnej lub umiarkowanej depresji CBT jest prawdopodobnie równie dobra jak leki" - mówi Brewerton.
CBT uczy dostrzegania negatywnych myśli i nawyków oraz zmieniania ich na zdrowsze. Na przykład, za każdym razem, kiedy przejeżdżasz obok pewnej restauracji typu fast food, możesz myśleć: "Muszę zjeść podwójnego cheeseburgera z frytkami i colą" - mówi Brewerton. Ale tak naprawdę nie musisz jeść tych produktów. Nie musisz nawet przejeżdżać obok tej restauracji. Możesz pojechać inną trasą".
Leki
Lekarz może przepisać ci leki, jeśli cierpisz na jadłowstręt i depresję. Niektóre ze stosowanych leków to:
-
Leki przeciwdepresyjne
: Leki te oddziałują na pewne substancje chemiczne w mózgu, aby poprawić nastrój. Te same substancje chemiczne "są zaangażowane w apetyt i [uczucie sytości], jak również w regulację nastroju" - mówi Brewerton.
-
Środki pobudzające:
Leki te zwiększają energię i koncentrację, co może pomóc w złagodzeniu objawów depresji. Dimesylan lisdexamfetaminy (Vyvanse) jest lekiem pobudzającym, zatwierdzonym do leczenia zaburzeń objadania się. Badania wykazały, że pomaga kontrolować zachowania impulsywne, które mogą prowadzić do objadania się.
