Poznaj mity i fakty dotyczące zaburzenia jedzenia w nadmiernych ilościach (binge eating disorder), czyli chęci przejadania się.
Binge eating wiąże się z poczuciem przygnębienia, winy i braku kontroli. Nie chodzi o świętowanie - to tylko jeden z powszechnych mitów na temat tego zaburzenia. Oto kilka innych.
Mit: BED nie jest prawdziwym zaburzeniem. W końcu kto z nas nie zjadł całej paczki chipsów lub całego kubka lodów za jednym razem?
Fakt: Wiele osób od czasu do czasu je za dużo, zwłaszcza podczas świąt. Jednak dla osób z BED objadanie się jest pragnieniem, które powoduje poważne cierpienie. Zdarza się to również regularnie. Osoby cierpiące na tę chorobę objadają się co najmniej raz w tygodniu przez co najmniej 3 miesiące. Jest to zaburzenie psychiatryczne, zgodnie z DSM, podręcznikiem używanym do określania stanów zdrowia psychicznego.
Mit: Wszyscy ludzie, którzy się objadają, mają nadwagę lub są otyli.
Fakt: Nie można stwierdzić, czy ktoś ma BED, patrząc tylko na niego. Ludzie, którzy się objadają, mają przeróżne kształty i rozmiary. Jak to możliwe? Należy wziąć pod uwagę, że ilość jedzenia i liczba kalorii przyjmowanych podczas objadania się, jak również tempo spalania kalorii, różnią się w zależności od osoby. Mimo to wiele osób z tym zaburzeniem ma również problemy z kontrolowaniem wagi. Uważa się, że około dwie trzecie osób z tym zaburzeniem jest otyłych.
Mit: BED to to samo, co bulimia.
Fakt: Na pierwszy rzut oka bulimia i BED wydają się podobne. Osoby cierpiące na te zaburzenia kompulsywnie jedzą duże ilości jedzenia, w wyniku czego czują się przygnębione, zawstydzone, winne i pozbawione kontroli. Istnieje jednak jedna zasadnicza różnica między tymi zaburzeniami: Po przejedzeniu osoby cierpiące na bulimię próbują pozbyć się zbędnych kalorii poprzez oczyszczanie organizmu, co może oznaczać wymioty, stosowanie środków przeczyszczających lub moczopędnych (tabletek z wodą) albo nadmierne ćwiczenia fizyczne.
Mit: BED jest rzadkością.
Fakt: BED dotyka znacznie więcej osób niż inne zaburzenia odżywiania. Uważa się, że jest to najczęstsze zaburzenie odżywiania w Stanach Zjednoczonych, które w pewnym momencie życia dotknęło ponad 6 milionów Amerykanów.
Mit: Przejadanie się to coś, co kobiety robią, kiedy czują się zestresowane.
Fakt: Inne zaburzenia odżywiania dotyczą głównie kobiet. BED ma tendencję do atakowania obu płci. Prawdopodobieństwo wystąpienia BED u mężczyzn jest pięć razy większe niż w przypadku innych zaburzeń odżywiania. I chociaż zaburzenie to jest związane z negatywnymi emocjami i większym stresem, należy pamiętać, że nie jest to taki sam przypadek jak zwykłe objadanie się - na przykład zjedzenie pudełka ciastek po rozstaniu. Zamiast tego osoby z tym zaburzeniem czują się zmuszone do regularnego objadania się i nie są w stanie kontrolować swojego zachowania.
Mit: Tylko nastoletnie dziewczęta cierpią na zaburzenia odżywiania takie jak BED.
Fakt: Nastolatki nie są odporne. BED dotyka około 1,6% nastolatków.
Ale bardziej niż inne zaburzenia odżywiania, to zaburzenie może zaatakować w każdej chwili. Średni wiek pojawienia się choroby to 25 lat. Zwłaszcza wśród mężczyzn prawdopodobieństwo wystąpienia tego zaburzenia jest większe w połowie życia.
Mit: Binge eating nie jest tak niebezpieczny jak anoreksja.
Fakt: Podobnie jak inne zaburzenia odżywiania, BED może być przyczyną poważnych problemów zdrowotnych. Wiele osób z tym zaburzeniem ma inne problemy emocjonalne lub psychiczne, takie jak depresja, lęk czy choroba dwubiegunowa. Są one bardziej narażone na problemy z nadużywaniem substancji. Osoby z nadwagą lub otyłością są również zagrożone takimi problemami, jak choroby serca, nadciśnienie i cukrzyca typu 2.
Mit: Nie da się pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania, takimi jak BED.
Fakt: Osoby leczące się z powodu zaburzeń odżywiania, w tym BED, mogą znacznie poprawić swój stan zdrowia i jakość życia. Psychoterapia może pomóc w rozwiązaniu problemów emocjonalnych, które mogą przyczyniać się do powstawania zaburzeń, i wprowadzić ludzi na drogę prowadzącą do zdrowszego myślenia i nawyków. W badaniach naukowych wykazano, że leki wydawane na receptę, takie jak leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwdrgawkowe oraz stymulanty (leki na ADHD, które zwiększają czujność, pobudliwość i ruch), takie jak sole amfetaminy, również pomagają - zwłaszcza w połączeniu z terapią. W rzeczywistości Vyvanse został zatwierdzony przez FDA do leczenia zaburzeń objadania się. Pomocna może być także współpraca z dietetykiem lub udział w programie odchudzania dla osób z zaburzeniami odżywiania.
