Ophidiophobia (strach przed wężami) jest zaburzeniem lękowym, które może mieć wpływ na Twoje życie. Poznaj przyczyny, objawy i możliwości leczenia tej przypadłości.
Strach przed wężami jest bardzo powszechny. Połowa ludzi na świecie odczuwa lęk przed wężami. Tylko 2% do 3% osób obawiających się węży może cierpieć na ofidiofobię, w przypadku której strach jest tak silny, że zaczyna zakłócać życie lub samopoczucie. Ophidiophobia jest traktowana jako zaburzenie lękowe. ?
Masz ophidiofobię, jeśli:
-
Masz intensywny strach, panikę lub lęk, który jest nieracjonalny i trudny do opanowania. ?
-
Strach przed wężami jest nieproporcjonalny do zagrożenia.
-
Lęk trwa dłużej niż 6 miesięcy.
-
Lęk zaczyna negatywnie wpływać na twoje życie. Możesz mieć trudności z normalnym zachowaniem się w pracy, szkole lub sytuacjach społecznych.
Co powoduje afidiofobię?
Intensywny i niewytłumaczalny strach przed wężami może być spowodowany wieloma przyczynami:?
-
Negatywne doświadczenia z wężami w przeszłości: Jeśli w przeszłości, na przykład w dzieciństwie, miałeś negatywne doświadczenia z wężami, które źle na ciebie wpłynęły, mogło to spowodować rozwinięcie się fobii.
-
Wyuczone zachowanie: Fobia może się rozwinąć, jeśli ktoś z bliskiej rodziny, np. rodzic, miał taką samą fobię lub odczuwał lęk przed wężami.
-
Genetyka: Niektórzy ludzie mogą mieć genetycznie uwarunkowaną większą skłonność do rozwoju fobii.
Objawy
Osoby cierpiące na fobie często doświadczają ataków paniki. Mogą one również doświadczać nagłego uczucia silnego strachu, niepokoju i paniki w kontakcie z wężami. Doświadczają tego skrajnego lęku na samą myśl o wężach, nie będąc fizycznie w ich pobliżu.
Inne objawy ofidiofobii, na które należy uważać, to:?
-
Wiesz, że twój strach nie ma sensu, ale mimo to próbujesz sobie z nim poradzić.
-
Robisz wszystko, co możesz, aby uniknąć miejsc lub sytuacji, w których możesz spotkać węże lub możesz przebywać w ich pobliżu, ale nie bez odczuwania silnego strachu.
-
Lęk nasila się, gdy wygląda na to, że wąż lub węże zbliżają się do ciebie.
-
Pocenie się?
-
Trudności w oddychaniu.
-
Ucisk w klatce piersiowej.
-
Nudności.
-
Zawroty głowy lub światłowstręt.
-
Dzieci mogą mieć napady złości lub wykazywać zachowania kurczowe lub płaczliwe, kiedy nie chcą stawić czoła strachowi.
-
Zwiększona częstość akcji serca.
-
Zwiększone ciśnienie krwi.
-
Drżenia. Występują niewielkie lub silne drżenia lub niewielkie lub silne ruchy w jednej lub kilku częściach ciała.
-
Parestezja - uczucie pieczenia lub kłucia, odczuwane zwykle w ramionach, rękach, nogach lub stopach.
-
Biegunka.
-
Uderzenia gorąca lub dreszcze.
-
Uczucie suchości w jamie ustnej.
-
Poczucie dezorientacji, które występuje wtedy, gdy osoba czuje się zdezorientowana co do swojego położenia lub tego, co robi.
Diagnoza
Lekarz na początku zada pacjentowi serię pytań, aby zebrać informacje o objawach i obawach. Zapozna się z historią medyczną, psychiatryczną i społeczną pacjenta. W celu zdiagnozowania konkretnej fobii może również sięgnąć do Diagnostycznego i Statystycznego Podręcznika Zaburzeń Psychicznych (DSM-5), opublikowanego przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. Następnie lekarz zaplanuje leczenie w oparciu o postawione rozpoznanie.
Opcje leczenia
Niektóre osoby cierpiące na fobię mogą nie potrzebować leczenia, ponieważ wystarczy, że będą unikać tego, co wywołuje fobię. Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli jest to coś, co nie jest łatwe do zrobienia lub zaczyna wpływać na życie społeczne, zawodowe lub osobiste.
Skuteczne leczenie ofidiofobii może zająć trochę czasu, w zależności od tego, jak poważny jest to stan. Jednak dzięki leczeniu ponad 90% osób jest w stanie skutecznie wyleczyć się z fobii. Najskuteczniejsza w leczeniu tej choroby okazuje się psychoterapia w postaci terapii ekspozycyjnej i CBT (terapii poznawczo-behawioralnej) oraz, w razie potrzeby, leczenie farmakologiczne.
-
Terapia ekspozycyjna: Terapia ekspozycji polega na powolnym, stopniowym zwiększaniu ekspozycji na obiekt lęku, aż do momentu, w którym będzie można go kontrolować. Terapia ekspozycyjna może rozpocząć się od rozmowy z terapeutą o wężach, poproszenia o poczytanie o nich, pokazania zdjęć węży, zorganizowania wizyty w lokalnym zoo, a w końcu poproszenia o spróbowanie potrzymania węży. Wszystko to odbywa się etapami i w miarę wzrostu poziomu komfortu przechodzisz do następnego poziomu.
-
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT): Lekarz będzie współpracował z pacjentem, aby nauczyć go nowych sposobów postrzegania węży i zachowania się w ich pobliżu, stosując terapię poznawczo-behawioralną (CBT). Nauczysz się również praktycznych sposobów radzenia sobie ze strachem, dzięki czemu nabierzesz pewności, że jesteś w stanie poradzić sobie z lękiem. ?
-
Leki: Fobie można zazwyczaj zwalczać za pomocą terapii rozmownej. Czasami lekarz może zalecić krótkoterminowe przyjmowanie leków, aby pomóc w leczeniu stanów takich jak lęk, który jest częścią fobii.
-
Leczenie stylem życia: Lekarz może również zasugerować techniki uważności, praktyki medytacyjne lub aktywność fizyczną w formie ćwiczeń, aby pomóc w radzeniu sobie z lękiem i stresem.
