Agorafobia: Objawy, przyczyny i leczenie

Jeśli odczuwasz nienaturalny lęk przed pewnymi miejscami i sytuacjami, możesz mieć agorafobię. wyjaśnia lekarz.

Agorafobia jest rzadkim rodzajem zaburzenia lękowego. Jeśli na nią cierpisz, lęki powstrzymują Cię przed wyjściem na świat. Unikasz pewnych miejsc i sytuacji, ponieważ myślisz, że poczujesz się uwięziony i nie będziesz w stanie uzyskać pomocy.

Na przykład, można się martwić lub panikować, kiedy jest się w:

• Transport publiczny (autobusy, pociągi, statki lub samoloty)

• Duże, otwarte przestrzenie (parkingi, mosty)

• Przestrzenie zamknięte (sklepy, kina)

• Tłumy lub stanie w kolejce

• Samotne przebywanie poza domem

Być może masz ochotę wybrać się tylko w kilka miejsc, a może nawet boisz się wychodzić z domu?

Agorafobia - przyczyny i czynniki ryzyka

Lekarze nie są pewni, co powoduje agorafobię. Uważają, że występuje ona w rodzinie. Możesz na nią zachorować, jeśli często miewasz ataki paniki. Są to nagłe wybuchy lęku trwające kilka minut. Dzieje się tak, gdy nie ma żadnego realnego zagrożenia.

Mniej niż 1% osób w USA cierpi na agorafobię. Choroba ta występuje dwa do trzech razy częściej u kobiet niż u mężczyzn i jest bardziej powszechna u nastolatków i młodych dorosłych.

Inne czynniki, które mogą zwiększyć ryzyko zachorowania, to między innymi posiadanie:

• Zaburzenia paniczne, zwłaszcza jeśli nie są leczone

• Inne fobie

• Członek rodziny, który cierpi na agorafobię

• Historia bardzo stresujących lub traumatycznych wydarzeń

Objawy agorafobii

Osoba cierpiąca na agorafobię, która znajdzie się w miejscu, które ją przeraża, może odczuwać silny niepokój lub wpadać w panikę. Fizyczne objawy tego stanu mogą obejmować:

• Szybkie, bijące serce

• Pocenie się, drżenie, wstrząsanie

• Problemy z oddychaniem

• Uczucie gorąca lub zimna

• Nudności lub biegunka

• Ból w klatce piersiowej

• Problemy z połykaniem

• Zawroty głowy lub uczucie omdlenia

Możesz czuć się jak:?

• Możesz nie przeżyć ataku paniki.

• Nie masz nad tym kontroli?

• Będziesz źle wyglądać w obecności innych lub będą się na ciebie gapić.

• Kiedy gdzieś idziesz, musisz być z kimś, komu ufasz.

Możesz również mieć:

• Strach przed przebywaniem samemu w domu

• Ogólne uczucie strachu

Diagnoza agorafobii

Wiele objawów agorafobii jest takich samych jak w przypadku innych chorób, takich jak choroby serca, problemy żołądkowe czy problemy z oddychaniem. Może więc dojść do kilku wizyt u lekarza lub na pogotowiu, zanim wspólnie z lekarzem ustalimy, co tak naprawdę się dzieje.

Lekarz może zapytać:

• Czy wyjście z domu jest dla Ciebie przerażające lub stresujące?

• Czy musisz unikać niektórych miejsc lub sytuacji?

• Co się stanie, jeśli trafisz do jednego z nich?

Lekarz przeprowadzi badanie fizykalne i być może niektóre testy, aby wykluczyć inne problemy medyczne. Jeśli nie znajdą fizycznej przyczyny objawów, prawdopodobnie zalecą wizytę u psychiatry lub terapeuty.

Podczas sesji pacjent będzie odpowiadał na pytania dotyczące jego uczuć i zachowania. Zgodnie z normami opracowanymi przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne agorafobia może być zdiagnozowana u osoby, która odczuwa silny strach lub panikę w co najmniej dwóch z wymienionych sytuacji:

• Samodzielne przebywanie poza domem

• Na otwartej przestrzeni, np. na parkingu lub w centrum handlowym

• W zamkniętej przestrzeni, takiej jak teatr lub małe biuro

• W szeregu lub w tłumie

• W środkach transportu publicznego, w tym w samolotach

Leczenie agorafobii

Lekarz zwykle leczy agorafobię za pomocą terapii, leków lub kombinacji tych dwóch metod.

Terapię. Terapia poznawcza może nauczyć pacjenta nowych sposobów myślenia o sytuacjach wywołujących panikę lub radzenia sobie z nimi, a także pomóc w zmniejszeniu lęku. Można również nauczyć się ćwiczeń relaksacyjnych i oddechowych. Czasami terapeuta może zaproponować terapię ekspozycyjną, podczas której pacjent stopniowo zaczyna wykonywać niektóre z czynności wywołujących lęk.

Leki. Istnieje wiele leków, które lekarz może zasugerować w przypadku agorafobii, ale najczęstsze z nich to leki przeciwdepresyjne. Lekarze często zaczynają od małej dawki jednego z tych leków, który podnosi poziom substancji chemicznej w mózgu zwanej serotoniną, poprawiającej samopoczucie. Niektóre leki, które pomagają zrównoważyć poziom serotoniny, to citalopram (Celexa), szczawian escitalopramu (Lexapro), fluoksetyna (Prozac), sertralina (Zoloft) i wenlafaksyna (Effexor).

Lek będzie prawdopodobnie przyjmowany przez co najmniej 6 miesięcy do roku. Jeśli poczujesz się lepiej i nie będziesz się już stresować, przebywając w miejscach, które wcześniej cię przerażały, lekarz może rozpocząć odstawianie leku.

W celu uzyskania krótkotrwałej ulgi, oprócz leków przeciwdepresyjnych, lekarz może zalecić stosowanie leków przeciwlękowych, zwanych benzodiazepinami. Są to środki uspokajające, które mogą pomóc w łagodzeniu objawów. Można zacząć się od nich uzależniać, dlatego nie należy ich przyjmować zbyt długo. Należy również poinformować lekarza o wszelkich problemach związanych z nadużywaniem alkoholu lub narkotyków.

Terapie alternatywne. Relaksacja stosowana to seria ćwiczeń, które pomagają zauważyć, kiedy zaczynamy odczuwać napięcie, oraz nauczyć się, jak rozluźnić mięśnie i zmniejszyć to napięcie. Zazwyczaj sesja trwa godzinę tygodniowo przez 12 do 15 tygodni.

Inne alternatywne terapie, które mogą pomóc, to ćwiczenia oddechowe i medytacja.

Zmiana stylu życia. Pomocne mogą być regularne ćwiczenia fizyczne i zdrowa dieta. Należy zrezygnować z kofeiny i alkoholu. Mogą one pogorszyć objawy.

Przewidywania dotyczące agorafobii

Odpowiednia kombinacja leków i terapii może pomóc w opanowaniu agorafobii i ułatwić życie z nią. Kilka innych rzeczy, o których warto pamiętać:

• Uzyskaj pomoc, gdy jej potrzebujesz. Rodzina i przyjaciele mogą pomóc w przezwyciężeniu lęków, a grupa wsparcia umożliwia nawiązanie kontaktu z osobami, które przechodzą przez to samo, co Ty.

• Radzenie sobie z niepokojem i stresem. Porozmawiaj z terapeutą o sposobach uspokojenia się i znajdź odpowiednie dla siebie techniki relaksacyjne.

• Stosuj się do zaleceń lekarza. Bardzo ważne jest przyjmowanie leków zgodnie z zaleceniami i przestrzeganie terminów terapii. Pozostań w kontakcie z zespołem opieki zdrowotnej, aby mógł on zrobić dla Ciebie wszystko, co w jego mocy.