Dowiedz się, co musisz wiedzieć o anoreksji atletycznej, poznaj jej objawy, czynniki ryzyka i możliwości leczenia.
Anoreksja atletyczna nie jest formalnie uznanym zaburzeniem odżywiania, dlatego zalicza się ją do "zaburzeń odżywiania nieokreślonych w inny sposób".
Jakie są objawy anoreksji atletycznej?
Anorexia athletica może być trudna do wykrycia, ponieważ dla wielu sportowców ćwiczenia są normalną częścią treningu. Jednak objawy tego zaburzenia mogą obejmować:
-
Zmęczenie
-
Niski poziom energii
-
Drażliwe zachowanie
-
Częste urazy
-
Problemy z koncentracją
Osoby cierpiące na anoreksję atletyczną często potrzebują więcej czasu na regenerację między treningami i mogą czuć się winne, złe lub niespokojne, jeśli opuszczą sesję treningową. Kiedy mówi się im, że ćwiczą za dużo, mogą reagować w sposób obronny.
Jakie są przyczyny anoreksji atletycznej?
Przyczyny anoreksji atletycznej są niejasne. Jednak ogólnie rzecz biorąc, ludzie są bardziej narażeni na wystąpienie zaburzeń odżywiania, jeśli doświadczyli następujących zjawisk:
-
Krytyka za swoje nawyki żywieniowe lub wagę
-
Zaburzenia odżywiania, alkoholizm lub narkomania w rodzinie
-
Niska samoocena lub zachowania perfekcjonistyczne
-
Niepokój związany z byciem szczupłym lub wysportowanym
-
Nadużycia seksualne
Na ogół więcej kobiet niż mężczyzn cierpi na anoreksję atletyczną, ale na anoreksję atletyczną mogą zachorować osoby każdej płci. Świeżo upieczeni studenci są szczególnie narażeni na ryzyko wystąpienia zaburzeń odżywiania lub niezadowolenia z własnej sylwetki.
Podobnie jak w przypadku wielu innych zaburzeń odżywiania, osoby cierpiące na anoreksję atletyczną mogą mieć zniekształcone poczucie obrazu ciała i silny lęk przed przybraniem na wadze. Sytuacja może się jeszcze pogorszyć, jeśli osoby te uprawiają sporty wymagające regularnego ważenia się, takie jak boks, lub sporty wymagające noszenia obcisłych strojów, takie jak gimnastyka, nurkowanie, taniec i pływanie.
Jakie są zagrożenia dla zdrowia związane z anoreksją atletyczną?
Zagrożenia związane z anoreksją atletyczną mogą być poważne, jeśli stan ten nie jest leczony. Zaburzenia odżywiania powodują szereg długoterminowych problemów zdrowotnych, w tym:
-
Uszkodzenia kości
-
Nieregularne miesiączki
-
Zapalenie stawów
-
Osłabiona odporność
-
Osteoporoza
Jakie są metody leczenia anoreksji atletycznej?
Anoreksja atletyczna często wymaga wielokierunkowego podejścia, obejmującego zdrowie psychiczne, sprawność fizyczną i odżywianie.
Kiedy odwiedzisz swojego lekarza, skieruje cię on do zespołu profesjonalistów specjalizujących się w zaburzeniach odżywiania. W skład tego zespołu mogą wchodzić:
-
Pracownik służby zdrowia psychicznego (psycholog lub psychiatra) pomoże ci rozpoznać i zmienić negatywne myśli i przekonania, które prowadzą do niezdrowych nawyków żywieniowych. Możesz zostać poproszony o prowadzenie dziennika żywieniowego, co pozwoli na identyfikację i śledzenie czynników wywołujących napad jedzenia. Terapia może trwać od kilku miesięcy do kilku lat.
-
Jako uzupełnienie terapii psychologicznej mogą zostać przepisane leki przeciwdepresyjne. Leki te nie wyleczą zaburzeń odżywiania, ale mogą pomóc w zmniejszeniu uczucia lęku i depresji, które często towarzyszą zaburzeniom odżywiania.
-
Dietetyk pomoże w edukacji na temat zdrowego odżywiania i planowania posiłków. Leczenie żywieniowe pomaga opracować dostosowany do potrzeb plan osiągnięcia i utrzymania zdrowych nawyków żywieniowych. Dietetyk porozmawia z pacjentem o tym, jak odżywianie wpływa na jego organizm, pomoże zaplanować zdrowe posiłki z wyprzedzeniem i zachęci do spożywania trzech posiłków dziennie z regularnymi przekąskami.
-
Wszelkie dolegliwości zdrowotne, które mogą się pojawić w wyniku anoreksji sportowej, należy leczyć u lekarza lub stomatologa.
Wsparcie ze strony partnera, rodziny i przyjaciół ma również kluczowe znaczenie w procesie zdrowienia.
Czy istnieją ośrodki leczenia anoreksji atletycznej?
Placówki zajmujące się leczeniem zaburzeń odżywiania, takich jak anoreksja atletyczna, obejmują dzienne programy leczenia szpitalnego i stacjonarnego.
Dzienne programy leczenia szpitalnego są zwykle powtarzane przez kilka dni w tygodniu. Typowe leczenie dzienne w szpitalu może obejmować sesje terapii indywidualnej, grupowej lub rodzinnej, a także zorganizowane sesje żywieniowe i edukację żywieniową.
Programy leczenia z zakwaterowaniem mają taką samą strukturę jak leczenie dzienne, ale wymagają tymczasowego zamieszkania w ośrodku leczenia. Dzienne leczenie szpitalne może być zalecane dla osób, które potrzebują bardziej długoterminowej opieki lub były hospitalizowane z powodu zaburzeń odżywiania.
