Potencjalny test na sepsę u niemowląt może oszczędzić rodzinom niepokoju -- i kosztów.
W poszukiwaniu zabójcy
Kiedy lekarze nie mogą czekać
Reviewed by Craig H. Kliger, MD From the doctor Archives
15 stycznia 2001 r. - Kiedy w 1996 r. urodziło się pierwsze dziecko Naomi Williams, Julian, początkowo wydawał się być okazem zdrowia. Jednak gdy wraz z mężem Danem opiekowali się noworodkiem na sali pooperacyjnej, Julian zaczął wydawać się ospały i zwymiotował jakąś przezroczystą ciecz. Jego temperatura stale spadała, pomimo kontaktu ze skórą i ogrzewanych koców.
Następnie - niecałe sześć godzin po urodzeniu - Williamowie bezradnie patrzyli, jak Julian zostaje przeniesiony z ramion matki na oddział intensywnej terapii noworodków. Lekarze ze szpitala w San Francisco obawiali się zakażenia przenoszonego przez krew, zwanego sepsą noworodkową, które u niemowląt może szybko postępować i prowadzić do śmierci.
Kiedy Naomi Williams zobaczyła swojego syna, leżał on w inkubatorze pod 24-godzinną obserwacją, podłączony do zastraszającego zestawu maszyn, które podawały między innymi antybiotyki dożylnie.
Być może nigdy nie słyszałeś o sepsie noworodków, zabójczej chorobie na całym świecie, która w Stanach Zjednoczonych jest stosunkowo rzadka, ponieważ łatwo poddaje się leczeniu antybiotykami. Jednak każdego roku, według szacunków rządowych, 300 000 amerykańskich noworodków trafia na intensywną terapię, zostaje podłączonych do kroplówki i umieszczonych w plątaninie monitorów na 24 godziny, a nawet tydzień lub dłużej, ponieważ lekarze obawiają się, że mają sepsę.
W rzeczywistości, zgodnie z tymi samymi szacunkami, tylko jedno na 17 niemowląt leczonych z powodu sepsy rzeczywiście ją ma. Problem polega na tym, że najlepszym dostępnym obecnie testem jest posiew krwi, który wymaga kilku dni, aby dokładnie zdiagnozować sepsę, podczas gdy choroba zakaźna może zabić niemowlę w ciągu kilku godzin. Lekarze nie mogą sobie pozwolić na czekanie.
Nowe badanie krwi, poddawane obecnie ocenie klinicznej, może oszczędzić udręki większości takich rodzin - i przynajmniej części z szacowanych na 800 milionów dolarów rocznych kosztów leczenia. Rodzina Williamsów, w pełni ubezpieczona, poniosła koszty leczenia Juliana na intensywnej terapii w wysokości 15 000 dolarów. "Co by było, gdybyśmy nie mieli ubezpieczenia lub byli niedoubezpieczeni?" - zastanawia się Naomi Williams.
Nowy test, opracowany pierwotnie przez zespół naukowców z Uniwersytetu Stanforda i licencjonowany przez CompuCyte Corp. z siedzibą w Massachusetts, może umożliwić postawienie ostatecznej diagnozy sepsy w czasie krótszym niż 20 minut. Jego działanie polega na pomiarze stanu zapalnego w białych krwinkach. "Istnieje bardzo niewiele stanów, w których niemowlę w chwili narodzin lub wkrótce po narodzinach wykazuje oznaki ogromnego stanu zapalnego. Białe krwinki są bardzo wrażliwe na infekcje, a reakcją organizmu jest włączenie ich jako pierwszej linii obrony w celu zabicia bakterii" - mówi dr Timothy Holzer, wiceprezes ds. rozwoju biomedycznego w firmie CompuCyte.
Test jest badany w dwóch oddzielnych próbach, jednej w Boston University Medical Center, a drugiej w University of Massachusetts Medical Center. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, Holzer ma nadzieję, że do końca 2001 roku przedstawi wyniki tych badań Amerykańskiej Agencji ds. Jeśli FDA zatwierdzi test, najwcześniej mógłby on być dostępny w sprzedaży w połowie 2002 roku.
Jak dotąd wyniki nowego testu są bardzo obiecujące, mówi dr Alan Michelson, profesor pediatrii i patologii na University of Massachusetts Medical School. "Test, który mógłby szybko stwierdzić, czy u niemowlęcia występuje sepsa, czy też nie, zaoszczędziłby rodzinom wiele traumy i pieniędzy" - mówi Michelson, który nie jest bezpośrednio zaangażowany w próby testu na sepsę, ale prowadzi inne badania z udziałem CompuCyte. "Jest wiele dzieci, które nie wymagałyby leczenia na intensywnej terapii".
Naomi Williams nie mogłaby się bardziej zgodzić. Po ośmiu dniach udręki - część spędziła śpiąc w nieużywanej sali pooperacyjnej w szpitalu, a część w domu bez swojego nowonarodzonego syna - była bliżej załamania niż kiedykolwiek myślała, że to możliwe. W końcu para mogła przywieźć do domu energicznego, zdrowego Juliana. Ale nadal nie wiedzą, czy kiedykolwiek miał sepsę. Williams jest wdzięczna szpitalowi za opiekę i wie, że mogła ona uratować życie jej syna. Mimo to "było to najbardziej traumatyczne przeżycie w naszym życiu. Ale czy było to naprawdę konieczne?" - zastanawia się. "Czy nie byłoby wspaniale, gdyby można było dowiedzieć się tego wcześniej?".
"Wszyscy wciąż szukają magicznej różdżki" - mówi dr Charles R. Rosenfeld, dyrektor Wydziału Medycyny Noworodkowo-Przedporodowej na Uniwersytecie Texas Southwestern Medical Center w Dallas. "Musi on umożliwiać uzyskanie bardzo wysokiej swoistości, czyli małej liczby fałszywych wyników negatywnych, i bardzo wysokiej czułości, czyli małej liczby wyników fałszywie pozytywnych". Rosenfeld, choć nie zna testu CompuCyte, ostrzega, że nawet przy wyniku uzyskanym po 20 minutach lekarze nadal będą skłonni do natychmiastowego rozpoczęcia leczenia. "Nadal będziesz leczył te dzieci w ciągu pierwszych 24 godzin. Nikt przy zdrowych zmysłach nie będzie czekał na wynik badania - niezależnie od tego, jak szybko - jeśli uważa, że dziecko jest zakażone" - mówi.
Holzer zgadza się, że lekarze będą i powinni postępować ostrożnie. "Myślę, że będą musiały pojawić się bardzo przekonujące dane, zanim lekarze zmienią swoją praktykę" - mówi. "Jeśli nadal będą uważać, na podstawie swojego doświadczenia klinicznego, że u tego niemowlęcia może wystąpić sepsa, będą kontynuować leczenie. Ale nowy test może dać im pewność, że nie będą leczyć niektórych dzieci lub szybciej przerwą terapię."
Już samo to byłoby zbawienne dla Naomi Williams, która zmagała się z karmieniem piersią niemowlęcia podłączonego do maszyn i niewiele spała, jeśli w ogóle, przez osiem dni, kiedy Julian przebywał na intensywnej terapii. "Kiedy jesteś w szpitalu z małym, bezbronnym dzieckiem, które urodziłaś, strach jest po prostu okropny" - mówi. "Gdybyśmy wiedzieli wcześniej, byłoby cudownie".
Gina Shaw jest niezależną pisarką z Waszyngtonu, która często pisze o zdrowiu i medycynie.
