Gotowy, aby pożegnać się z pieluchami? Dowiedz się, kiedy powinieneś rozpocząć naukę korzystania z nocnika, oraz poznaj wskazówki, dzięki którym ten proces będzie lepszy zarówno dla Ciebie, jak i dla Twojego dziecka.
Kiedy masz dziecko, jesteś po kolana w pieluchach. Są schowane w torbie. Poukładane w stosy przy łóżeczku. Przechowywane w pudełkach pod łóżkiem. Możesz nawet mieć kilka pieluch w schowku w samochodzie, tak na wszelki wypadek.
Pieluchy są częścią Twojego życia, dzień po dniu, od tak dawna, że trudno sobie wyobrazić, że nie będą Ci już potrzebne. Wydaje się, że dzień, w którym Twoje dziecko wejdzie do łazienki, zrobi siusiu lub kupę, wytrze się, umyje ręce i wyjdzie z powrotem bez Twojej wiedzy, jest bardzo odległy.
A jednak ten dzień już nadchodzi. I będzie on tak wspaniały, jak w Twoich marzeniach. W międzyczasie czeka nas wielkie przedsięwzięcie: trening nocnikowy lub, używając dorosłego określenia, trening toaletowy. Ty możesz być gotowy na to przejście, ale czy jest na nie gotowy Twój maluch?
Kiedy rozpocząć naukę korzystania z nocnika
Podobnie jak w przypadku mówienia, chodzenia i przesypiania nocy, każde dziecko ma inny czas na naukę korzystania z nocnika. Nie ma idealnego wieku na rozpoczęcie nauki korzystania z nocnika. Skąd będziesz wiedzieć, czy dziecko jest gotowe? Dziecko będzie okazywać zainteresowanie na różne sposoby, w tym zadawać pytania dotyczące toalety, nocników i bielizny.
To, czy dziecko jest gotowe, zależy od tego, w jakim jest stanie fizycznym i emocjonalnym. Wiele dzieci wykazuje zainteresowanie w wieku około 2 lat, podczas gdy inne nie przejmują się tym aż do 2,5 lub 3 roku życia. Ale zawsze są wyjątki. Dziewczynki zwykle wykazują zainteresowanie wcześniej niż chłopcy i szybciej się z tym oswajają.
Nie trzeba od razu zakładać nocnika, gdy tylko dziecko zacznie zadawać pytania. Najpierw zadaj sobie kilka pytań:
-
Czy moje dziecko potrafi usiąść na nocniku i wstać z niego bez mojej pomocy?
-
Czy potrafi wykonywać podstawowe polecenia?
-
Czy mówią mi, kiedy jest czas na wyjście?
-
Czy moje dziecko może ściągać pieluchy, majtki treningowe lub bieliznę bez mojej pomocy?
-
Czy potrafią kontrolować mięśnie pęcherza i jelit oraz utrzymać suchą pieluszkę przez co najmniej 2 godziny?
-
Czy przeszkadza im, że mają brudną pieluchę?
Jeśli odpowiedziałeś twierdząco na te pytania, to znaczy, że Twoje dziecko jest gotowe. Ale czy ty jesteś? Chociaż na dłuższą metę łatwiej jest mieć dziecko uczone korzystania z nocnika, wymaga to czasu, skupienia i dużo cierpliwości. Najlepiej jest poczekać, jeśli:?
-
Zamierzasz urodzić kolejne dziecko?
-
Podróżujesz?
-
Zamierzasz się przenieść
-
Twoje dziecko przesiada się z łóżeczka dziecięcego do łóżka
-
Dziecko jest chore, zwłaszcza jeśli wystąpiła biegunka
-
Twoja rodzina przeżywa zawirowania, takie jak poważna choroba lub śmierć?
Wstrzymanie się z rozpoczęciem nauki do czasu powrotu do rutyny pomoże wam obojgu w osiągnięciu sukcesu. Jeśli zaczniesz naukę korzystania z nocnika, zanim dziecko będzie gotowe, proces ten może trwać dłużej niż to konieczne. Z pewnością zauważyłeś już, jak uparte potrafią być maluchy.
Porady dotyczące nauki korzystania z nocnika
-
Bądź pozytywnym modelem korzystania z nocnika. Kiedy idziesz do łazienki, wykorzystaj to jako okazję do opowiedzenia dziecku o całym procesie. Używaj słów, które dziecko potrafi powiedzieć, takich jak siusiu, kupa i nocnik.
-
Jeśli planujesz posadzić dziecko na nocniku, umieść go w łazience, aby się do niego przyzwyczaiło. Niech to będzie zabawne miejsce, w którym dziecko chce siedzieć, z pieluszką lub bez. Pozwól dziecku usiąść na nocniku, kiedy czytasz mu lub dajesz zabawkę.
-
Wsłuchuj się w sygnały. Zwracaj uwagę na to, jak zachowuje się dziecko, kiedy musi zrobić siusiu lub kupę. Zwróć uwagę na czerwoną twarz i nasłuchuj odgłosów chrząkania. Wtedy szybko zabierz je do nocnika!
-
Zwróć uwagę, kiedy w ciągu dnia dziecko robi siusiu i kupę. Następnie ustal, że dziecko siada na nocnik w tych porach, zwłaszcza po posiłkach lub po wypiciu dużej ilości płynów.
-
Ubierz je w ubrania, z którymi mogą sobie same poradzić.
-
Naucz je, by wycierały się prawidłowo, od przodu do tyłu, a po skończonej czynności myły ręce. Chłopcom łatwiej jest nauczyć się sikania na siedząco.
Używaj dużo pochwał, pochwał i jeszcze raz pochwał. Czy słowa motywują Twoje dziecko? Naklejki na tablicy? Małe zabawki lub dodatkowe bajki na dobranoc? Sprawdź, co jest dla Ciebie odpowiednie i wykorzystaj to do nagradzania pozytywnych decyzji związanych z korzystaniem z nocnika. Twoje dobre nastawienie przyda się zwłaszcza wtedy, gdy zdarzy się wypadek.
Cierpliwość podczas nauki korzystania z nocnika
-
Siadanie na nocniku powinno być chęcią, a nie koniecznością. Jeśli dziecko nie chce, nie zmuszaj go do tego.
-
Kiedy już myślisz, że Twoje dziecko to potrafi, zdarzają się wypadki. Dobrze jest być sfrustrowanym, ale nie wolno karać ani zawstydzać dziecka. To nie przybliży Was do celu. Weź głęboki oddech i skup się na tym, co następnym razem możecie zrobić lepiej.
-
Nie zamieniaj nauki korzystania z nocnika w walkę o władzę. Im bardziej będziesz naciskać, tym bardziej dziecko może się opierać. Jeśli dziecko czuje się zestresowane i niespokojne, może mieć problemy.
-
Nie porównuj swojego dziecka z innymi dziećmi. Niektórzy rodzice lubią się chwalić, jak łatwo poszło im nocnikowanie w ich rodzinie. Jeśli więc Twój sąsiad mówi, że jego dzieci same nauczyły się korzystać z nocnika, uśmiechnij się i pamiętaj, że jedyną właściwą drogą jest ta, która sprawdza się w Twoim przypadku.
Trening nocnikowy w porze nocnej i przed drzemką
Kiedy dziecko w końcu potrafi samodzielnie korzystać z toalety, jest to kamień milowy, który warto uczcić. Ale utrzymanie suchości podczas snu to już zupełnie inna sprawa. Może minąć kilka miesięcy lub lat, zanim ich ciała dojrzeją do tego stopnia, że będą się budzić zawsze wtedy, kiedy będą musiały się załatwić.
Nie przejmuj się tym. Załóż ochraniacz na materac i używaj pieluch lub majtek treningowych na czas drzemki i na noc, dopóki dziecko rośnie. Jeśli jednak dziecko jest gotowe do rozpoczęcia nauki w szkole, a nadal moczy się w nocy, porozmawiaj z lekarzem.
