Lekarze zajmujący się osobami transpłciowymi ostrzegają przed opieką nad młodzieżą potwierdzającą płeć

Alicia Ault

Nov. 29, 2021 -- Czołowi eksperci w dziedzinie medycyny transpłciowej oskarżają aktywistów transseksualnych o stłumienie swoich obaw dotyczących jakości oceny nastolatków i młodych dorosłych z dysforią płciową.

Podczas gdy klinicyści, którzy podnieśli flagi ostrzegawcze, mówią, że zdrowie młodych ludzi jest ich główną troską, aktywiści martwią się, że otwarte kwestionowanie sytuacji podsyci antytransparentne ustawodawstwo przetaczające się przez cały naród i dalej będzie stygmatyzować młodzież trans.

Inni zgadzają się, że nadszedł czas, aby bliżej przyjrzeć się szeroko popieranemu modelowi "opieki potwierdzającej płeć" i jakości świadczonej opieki, ale uważają, że należy to zrobić w salach akademickich, a nie w prasie laickiej lub w mediach społecznościowych.

Najnowsza potyczka została zapoczątkowana przez komentarze Marci Bowers, MD, przewodniczącej-elekt Światowego Stowarzyszenia Zawodowego na rzecz Zdrowia Transgenderowego i Erica Anderson, PhD, prezesa Amerykańskiego Stowarzyszenia Zawodowego na rzecz Zdrowia Transgenderowego.

Komentarze wzbudziły kontrowersje z powodu ich twierdzenia, że niektórzy nastolatkowie doświadczają tego, co zostało nazwane "szybko pojawiającą się" dysforią płciową. Termin ten został po raz pierwszy ukuty w 2018 roku przez badaczkę Lisę Littman, MD, MPH, prezesa Institute for Comprehensive Gender Dysphoria Research.

Jednak wielu badaczy uznaje zjawisko, które opisuje: Ogromny wzrost w świecie zachodnim nastolatków i młodych dorosłych nagle wyrażających tożsamość transgenderową pozornie znienacka, gdy wcześniej nie było żadnych oznak, że są one niekomfortowe z ich płcią biologiczną.

Zjawisko to nazywane jest również dysforią płciową typu późnego lub młodzieńczego. Różni się ono od wcześniejszych opisów dysforii płciowej, którą obserwowano przede wszystkim u młodszych dzieci.

Będziemy mieli więcej młodych dorosłych, którzy będą żałować... tego procesu

W swoich komentarzach Bowers i Anderson (oboje sami są transseksualni) krytykują jakość oceny i opieki nad dziećmi i nastolatkami doświadczającymi dysforii płciowej.

Anderson, psycholog kliniczny, powiedział, że "z powodu niektórych - nazwę to po prostu 'niechlujną' pracą służby zdrowia - będziemy mieć więcej młodych dorosłych, którzy będą żałować, że przeszli przez ten proces".

W wywiadzie z, Anderson mówi , że ona stoi przez komentarze. "Jestem zaniepokojony, że są niektórzy...dostawcy zdrowia psychicznego [opieki] i dostawcy medyczni, którzy nie przestrzegają (oficjalnych) standardów opieki i którzy mogą być mniej w pełni wykwalifikowani, aby zapewnić opiekę".

Jedną z "niechlujnych" rzeczy, o których mówi, że była świadkiem, jest świadczeniodawców "wierzących, że podejście potwierdzające płeć jest po prostu braniem tego, co mówią dzieci i bieganiem z tym."

Podejście "afirmujące płeć" u dzieci z dysforią płciową oznacza różne rzeczy w różnym wieku. W przypadku dzieci, które nie weszły jeszcze w okres dojrzewania, może to obejmować przepisywanie tak zwanych "blokerów dojrzewania" w celu opóźnienia naturalnego dojrzewania. Są to leki blokujące hormony, które rozpoczynają dojrzewanie, dopuszczone do stosowania w nadmiernie wczesnym (przedwczesnym) dojrzewaniu u dzieci, a także w przypadku raka prostaty u mężczyzn.

Nie zostały one dopuszczone do stosowania u dzieci z dysforią płciową, więc każde takie zastosowanie jest tzw. off-label. Oznacza to, że FDA nie zatwierdziła tych leków do stosowania w dysforii płciowej.

Po blokadzie dojrzewania lub w przypadkach, gdy młodzież przeszła już naturalne dojrzewanie, kolejnym krokiem jest rozpoczęcie stosowania hormonów "cross-sex". Tak więc, dla dziewczyny (kobiety), która chce przejść do mężczyzny, to będzie przez całe życie testosteron, a dla mężczyzny, który chce być kobietą, to obejmuje całe życie estrogenów. Ponownie, użycie takich hormonów u osób transseksualnych jest off-label i nie jest zatwierdzone przez FDA.

Wiele z tych osób decyduje się również na operację, choć zwykle dzieje się to, gdy są one prawnie dorosłe (w wieku 18 lat i więcej). W przypadku kobiet przechodzących na mężczyznę, operacja obejmuje podwójną mastektomię - często nazywaną przez osoby transseksualne "chirurgią góry" - w celu usunięcia piersi i nadania klatce piersiowej wyglądu męskiego. Chłopcy pragnący przejść na żeński mogą otrzymać implanty piersi, choć w wielu przypadkach estrogen powoduje wzrost wystarczającej ilości tkanki piersi.

Tak zwana "chirurgia dolna" jest bardziej złożona. W przypadku mężczyzn przechodzących na kobiety polega ona na usunięciu jąder i obróceniu penisa do wewnątrz, aby utworzyć "neo-pochwę". Natomiast w przypadku operacji z kobiety na mężczyznę, może ona obejmować histerektomię, usunięcie jajników oraz skomplikowaną i wieloetapową procedurę zwaną falloplastyką, która polega na usunięciu dużej ilości skóry, zwykle z ramienia, w celu stworzenia mięsistej wypukłości, która ma kształt penisa.

Właściwa ocena pod kątem dysforii płciowej wymaga kompleksowej analizy każdej młodej osoby, jej podróży oraz profilu medycznego i psychologicznego, podkreśla Anderson.

"Aby po prostu działać tak, jakby dziecko było wiarygodnym reporterem na temat tego obszaru, ale nie prawie każdego innego obszaru, jest niedorzeczne", mówi.

Anderson mówi, że nie krytykuje wszystkich dostawców ani całej opieki nad osobami transseksualnymi.

Obawia się jednak, że "w pośpiechu, w jakim niektórzy, moim zdaniem, zapewnili opiekę nad płcią młodzieży... niektórzy świadczeniodawcy albo ignorują to, co wiedzą o nastolatkach, albo odkładają to na bok w służbie przyspieszenia opieki, która jest zgodna z płcią".

"Bardzo mnie to niepokoi, dlatego zabieram głos w tej sprawie, mimo że naraziłam się na gniew niektórych osób, które uważają, że przez samo zabieranie głosu stwarzam problemy" - mówi Anderson.

Bowers, chirurg ginekologiczny, poczuła podobną presję. Powiedziała w swoim komentarzu: "Na pewno są ludzie, którzy próbują odgrodzić się od każdego, kto nie kupuje absolutnie linii partyjnej, że wszystko powinno być afirmujące i że nie ma miejsca na odmienne zdanie."

Powiedziała również, że "nie jest fanem" podawania blokerów dojrzewania w środku okresu dojrzewania.

Blokery dojrzewania zapobiegają wzrostowi tkanki płciowej, co może utrudnić operacje potwierdzające płeć, na przykład w przypadku przejścia z mężczyzny na kobietę, ponieważ jeśli chłopiec bierze blokery dojrzewania, jego penis nie urósł do rozmiaru dorosłego mężczyzny, co utrudnia utworzenie z niego nowej pochwy, mówi Bowers. To właśnie przydarzyło się Jazz Jennings, której podróż przejściowa była transmitowana w telewizji w serii, I Am Jazz.

Bowers obawia się również, że blokery dojrzewania, w połączeniu z hormonami płciowymi po ich zastosowaniu, mogą wpływać na "zdrowie seksualne dzieci w późniejszym okresie i zdolność do znalezienia intymności."

Bowers nie odpowiedział na prośby o dodatkowy komentarz.

Dyskusje powinny toczyć się w środowisku akademickim, a nie w mediach społecznościowych czy prasie laickiej

Około 8 dni po opublikowaniu komentarzy, USPATH i WPATH wydały wspólne oświadczenie, że popierają "odpowiednią opiekę nad młodzieżą transseksualną i zróżnicowaną płciowo, która obejmuje stosowanie 'blokerów dojrzewania'" oraz "stosowanie hormonów potwierdzających płeć, takich jak estrogen lub testosteron".

Obie organizacje twierdzą również, że "sprzeciwiają się wykorzystaniu prasy świeckiej, albo bezstronnej, albo o dowolnym politycznym nachyleniu lub punkcie widzenia, jako forum dla debaty naukowej na temat tych kwestii, lub upolitycznieniu tych kwestii w jakikolwiek sposób."

Jason Rafferty, MD, MPH, główny autor oświadczenia polityki American Academy of Pediatrics 2018 w sprawie opieki nad transgenderowymi i zróżnicowanymi pod względem płci dziećmi i nastolatkami, powiedział, że zgadza się, że dyskusje na temat modelu opieki potwierdzającego płeć powinny odbywać się głównie wśród profesjonalistów.

Przyznał również, że "rodzice przychodzą do nas z dużym strachem i trwogą o to, co jest przed nami."

Komentarze Bowersa i Andersona "zagrały na niektórych z tych obaw, że przyszłość po opiece potwierdzającej płeć jest naprawdę przerażająca" - mówi Rafferty, pediatra i psychiatra dziecięcy w klinice zajmującej się płcią i seksualnością w Hasbro Children's Hospital w Providence, RI.

Niemniej jednak twierdzi, że obawy wyrażone przez Bowers i Anderson są "uzasadnione".

Odważni

Anderson mówi, że ona i inna psycholog, dr Laura Edwards-Leeper, należą do nielicznych chętnych do zabrania głosu.

"Inni nazwali dr Edwards-Leeper i mnie 'odważnymi', ponieważ jesteśmy skłonne mówić o tych sprawach" - mówi.

Anderson była do października psychologiem klinicznym w Klinice Płci Dzieci i Młodzieży na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco. Mówi, że zrezygnowała "by szukać innych możliwości".

Edwards-Leeper jest emerytowanym profesorem w School of Graduate Psychology na Pacific University w Hillsboro, OR, i była w grupie zadaniowej American Psychological Association, która opracowała wytyczne dotyczące praktyki pracy z osobami transpłciowymi.

Obecnie jest przewodniczącą komisji ds. dzieci i młodzieży w WPATH.

Anderson i Edwards-Leeper były krytykowane za mówienie o swoich obawach, czy to w majowej audycji 60 Minutes, która skupiała się na detransitioners (osobach, które przechodzą na płeć przeciwną, ale potem zmieniają zdanie i "detransition"), czy na innych forach.

Dwóch psychologów złożyło niedawno artykuł opiniotwórczy do The New York Times, ale został on odrzucony przez gazetę.

Nawet to stanowiło paszę dla krytyków. "Proszę, nie rozmawiaj z antytransowymi dziennikarzami, ponieważ jesteś wściekły, że NYT odrzucił twój op-ed", tweetował Jack Turban, MD, kilka tygodni po pojawieniu się oryginalnych komentarzy.

Turban jest pracownikiem psychiatrii dziecięcej w Stanford University School of Medicine, który specjalizuje się w zdrowiu psychicznym młodzieży transgenderowej, a także pisze op-eds dla TheNew York Times. Nie wydaje się, aby tweetował bezpośrednio do kogokolwiek, ale jego cel wydawał się jasny.

Czy opieka potwierdzająca płeć jest odwracalna?

Rafferty, z Amerykańskiej Akademii Pediatrii, uważa, że zmiana płci nie jest "jednorazową decyzją", gdzie "kiedy już zaczną, są w tym pociągu, który opuścił stację i nie mogą zawrócić, nie mogą niczego zmienić". Mówi rodzicom: "To nie jest model opieki afirmującej płeć".

Model mówi, że z każdą wizytą opieka jest afirmująca, mówi. "A jeśli coś nie czuje się afirmujący, aby zwolnić, zbadać go", podkreśla Rafferty.

Blokery Puberty może być właściwe podejście początkowo, ale zawsze można je zatrzymać, jeśli nie jest to już właściwa taktyka, wyjaśnia.

"Pod koniec dnia, to nie chodzi o to, że ludzie są transgender, chodzi o to, że ludzie są naprawdę pewni siebie i wygodne w ich ciele i ich tożsamości", mówi.

Endocrine Society, globalna społeczność tysięcy klinicystów z ponad 100 krajów mówi, że American Medical Association, APA, Pediatric Endocrine Society, European Society of Endocrinology, European Society for Paediatric Endocrinology, i AAP "są zgodne z nami w sprawie znaczenia opieki potwierdzającej płeć", co obejmuje blokery dojrzewania.

"Bycie zmuszonym do doświadczania dojrzewania zgodnego z płcią zarejestrowaną przy urodzeniu jest niezwykle niepokojące dla wielu osób transpłciowych i zróżnicowanych płciowo" - czytamy w oświadczeniu Endocrine Society. To z kolei może "skutkować wyższą punktacją problemów psychologicznych i może podnieść ryzyko popełnienia przez daną osobę samobójstwa lub innych aktów samookaleczenia".

Jest to jednak powszechnie akceptowane, że większość dzieci, które biorą blokery dojrzewania będzie postępować do medycznego przejścia z hormonami cross-sex.

Dlatego też, jak twierdzą krytycy, blokery dojrzewania nie są odwracalne, lecz stanowią "jednokierunkową ścieżkę" do transformacji medycznej.