Śmieszny Ken Jeong opowiada w rozmowie z Doctor Magazine o tym, kim jest w domu.
Znasz go jako szefa mafii Mr. Chow z trylogii filmowej The Hangover, a także jako surowego Se lub Bena Changa z sitcomu Community. Ale imponujący życiorys Kena Jeonga nie zaczyna się i nie kończy w Hollywood.
Był praktykującym lekarzem chorób wewnętrznych, który przez wiele lat zajmował się komedią stand-upową, traktując ją jako "fajne hobby", zanim w 2007 roku po raz pierwszy stał się sławny, grając doktora Kuni w filmie Judda Apatowa Knocked Up. Wschodzącej gwieździe Jeonga w połowie kariery nie obyło się jednak bez czarnych punktów: Dwa lata po nakręceniu filmu Knocked Up u jego żony Tran, która również jest lekarzem, zdiagnozowano raka piersi. Para miała wtedy zaledwie roczne córki bliźniaczki, Alexę i Zooey.
Dziś 46-letni aktor komediowy przygotowuje się do premiery własnego sitcomu "Dr Ken", którego premiera odbędzie się 2 października na antenie ABC. Aktor opowiada nam o rodzinie, o tym, jak wspólnie przejść przez chorobę nowotworową żony, o radościach płynących z ojcostwa i o tym, jak zachować poczucie humoru.
W swoim nowym serialu grasz błyskotliwego lekarza, który nie ma dobrych manier przy łóżku chorego. Czy w serialu Dr Ken szukasz osobistych anegdot?
Tak, absolutnie - doświadczenia moje, moich przyjaciół i kolegów z pracy. Ale nie wyciągam zabawnych rzeczy ze spotkań z pacjentami. Mniej chodzi o momenty medyczne, a bardziej o dynamikę w miejscu pracy. Zabawni są ludzie, a nie choroby i zespoły chorobowe.
Czy rodzina zachęcała Cię do porzucenia kariery medycznej?
Kiedy zdecydowałem się odejść z praktyki, najbardziej wspierał mnie ojciec. Wiedział, że lubię występować. Zapytał: "Co na to Tran? Tran jest twoją rodziną. Jeśli masz jej wsparcie, masz też moje bezwarunkowe wsparcie". Taki mądry i pełen miłości czyn ze strony ojca. Do dziś jest moim największym fanem. Tran powiedziała mi: "Myślę, że jesteś gotowa na wielką ligę". To ona dodawała mi najwięcej otuchy.
A potem zdiagnozowano u niej raka piersi.
To był najgorszy okres w moim życiu. Zrezygnowałem z pracy, moja żona miała raka, a my mieliśmy bliźniaczki. Pomyślałem: "Co ja zrobiłem?". Moment, w którym to się stało - to było błogosławieństwo w przebraniu. Nie pracowałem. Miałem dużo czasu, żeby wozić Tran na chemioterapię i zajmować się dziećmi. Mieliśmy wspierających rodziców i teściów, którzy nam pomagali. Po 7 latach Tran nadal jest wolna od raka. A co poza tym? To tylko dodatek. Wiele przeszliśmy. Czujemy się bardzo szczęśliwi.
Czy masz jakieś rady dla par, które przechodzą przez coś podobnego?
Jestem bardzo wrażliwy na fakt, że każda rodzina, każda para jest inna. Oddaję Tranowi całą zasługę. Jest tak opanowaną i silną osobą, jaką kiedykolwiek w życiu widziałem - idealna pacjentka. Jej odwaga i spokój nadawały ton nam wszystkim. Mogłem też założyć czapkę lekarza i sprawdzić, czy zareagowała na swoje markery, czy wzrosły one po pierwszej dawce chemioterapii, a tak się stało. Od samego początku mieliśmy dobre znaki. A to jeszcze nie koniec. Nadal co jakiś czas spotyka się ze swoim onkologiem. Wszystko dzieje się z dnia na dzień.
Twoje córki mają już 8 lat. Jak wygląda ojcostwo?
Najlepszą rzeczą jest bycie ojcem i spędzanie czasu z dziećmi. Są w dobrym wieku. To dziewczynki tatusia! Porozmawiaj ze mną za 5 lat - zobaczę, jakiej odpowiedzi wtedy udzielę! Ale to jest radość.
Jak twoje wykształcenie medyczne sprawdza się w przypadku chorób dziecięcych?
Za dużo marudzę. Tran jest łagodna. Jest lekarzem medycyny rodzinnej. Potrafi przewidzieć, czym należy się martwić, a czym nie. Zdaję się na nią. Stresuję się, a ona mówi: "Wyluzuj, to sprawa wirusowa".
Czy śmiech jest rzeczywiście najlepszym lekarstwem?
Posiadanie dobrego poczucia humoru jest ważne w życiu. Żyj, kochaj i śmiej się - to filozofia zarówno Trana, jak i moja. Nie muszę do końca życia robić wielu żartów o pierdzeniu... ale poczucie humoru jest kluczowe!
Znajdź więcej artykułów, przejrzyj poprzednie wydania i przeczytaj bieżący numer "doctor Magazine".
