Ochrona przed krztuścem jest ważna nie tylko dla dzieci. Istnieje wiele powodów, dla których nastolatki i dorośli również powinni się zaszczepić.
Szczepionka przypominająca przeciwko krztuścowi przeznaczona dla nastolatków i dorosłych nosi nazwę Tdap. Oto dlaczego ważne jest, aby ją przyjąć:
Dorośli chorują na krztusiec. Może Ci się wydawać, że na tę chorobę, znaną również jako krztusiec, chorują tylko dzieci lub niemowlęta. Jednak dorośli również mogą zachorować.
Dorośli przenoszą krztusiec na niemowlęta. Chociaż choroba ta rzadko jest śmiertelna u nastolatków lub dorosłych, można ją przekazać dziecku, które nie otrzymało szczepionki.
Krztusiec u niemowląt może być poważną chorobą. Może powodować problemy z oddychaniem i zapalenie płuc, a czasami jest śmiertelny. Bardzo małe dzieci są szczególnie narażone na ryzyko, ponieważ szczepionka przeciwko krztuścowi nie jest podawana niemowlętom do ukończenia 2 miesiąca życia.
Ochrona po podaniu szczepionki dla dzieci jest krótkotrwała. Szczepionka dziecięca zapewnia dobrą, ale stosunkowo krótką ochronę. Odporność na krztusiec zaczyna zanikać po 5 do 10 latach od ostatniego szczepienia dziecięcego.
Nawet jeśli miałeś już krztusiec, Twoja odporność na tę chorobę może się osłabić.
Tdap: Szczepionka przeciwko krztuścowi dla dorosłych
Szczepionka przypominająca Tdap jest stosowana od 2005 roku. Chroni ona również przed tężcem i błonicą.
CDC twierdzi, że dorośli i dzieci w wieku 11 lat i starsi powinni otrzymać szczepionkę przypominającą Tdap.
Przedszkolaki i nastolatki mogą otrzymać ją zamiast zwykłej dawki przypominającej o tężcu, która jest wymagana w tym samym czasie.
Dorośli mogą otrzymać Tdap w dowolnym momencie. Jeśli jednak szczepionkę przeciwtężcową otrzymałeś niedawno, skonsultuj się z lekarzem. Może lepiej poczekać kilka lat.
Jeśli jesteś w ciąży, powinnaś zaszczepić się szczepionką Tdap, najlepiej pomiędzy 27 a 36 tygodniem ciąży. Szczepionkę Tdap powinnaś otrzymać za każdym razem, gdy jesteś w ciąży.
Jak rozpoznać i leczyć krztusiec?
Jeśli nie jesteś zaszczepiony przeciwko krztuścowi lub jeśli zalegasz ze szczepieniem przypominającym, masz większe szanse na zachorowanie. Choroba rozprzestrzenia się, gdy ktoś, kto ją ma, kicha, prycha lub kaszle.
Wczesne objawy przypominają objawy zwykłego przeziębienia. Po około tygodniu pojawia się kaszel, który może stać się ciężki i trwać przez wiele tygodni. Jeśli po ataku kaszlu zaczniesz nabierać powietrza, możesz usłyszeć charakterystyczny dźwięk "whoop". Jest to częstsze u dzieci niż u dorosłych. Niemowlęta mogą mieć uporczywy, staccato kaszel, a następnie sinieć i nawet przestać oddychać. Zazwyczaj nie wydają one dźwięku "whoop".
Jeśli byłeś uodporniony jako dziecko, prawdopodobnie będziesz miał łagodniejszy przypadek. Możesz mieć lekkie objawy przeziębienia lub nie mieć ich wcale. Kaszel może być silny lub tylko dokuczliwy. Możesz nawet rozprzestrzeniać krztusiec nie wiedząc o tym, że go masz.
Lekarz może sprawdzić, czy masz krztusiec, wykonując prosty test z wymazu z nosa. Krztusiec jest wywoływany przez bakterie i powinien być leczony antybiotykami. Antybiotyki mogą złagodzić objawy i zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby, zwłaszcza jeśli przyjmuje się je w ciągu pierwszych kilku tygodni kaszlu.
