ADHD: Objawy, rodzaje, testowanie i leczenie

Co to jest ADHD?

ADHD to skrót od angielskiej nazwy attention deficit hyperactivity disorder. Jest to zaburzenie pracy mózgu, które wpływa na sposób zwracania uwagi, siedzenia w miejscu i kontrolowania zachowania. Występuje u dzieci i nastolatków i może trwać do dorosłości.

ADHD jest najczęściej diagnozowanym zaburzeniem psychicznym u dzieci. Chłopcy są bardziej narażeni na jego wystąpienie niż dziewczynki. Jest to zwykle zauważone podczas wczesnych lat szkolnych, kiedy dziecko zaczyna mieć problemy z uwagą.

ADHD nie można zapobiec ani wyleczyć. Jednak wczesne wykrycie oraz dobry plan leczenia i edukacji może pomóc dziecku lub osobie dorosłej z ADHD w opanowaniu objawów.

Rodzaje ADHD

Objawy są pogrupowane w trzy typy:

Inattentive. Dziecko z ADHD:

• Łatwo się rozprasza

• Nie stosuje się do wskazówek lub nie kończy zadań

• Wydaje się, że nie słucha

• Nie zwraca uwagi i popełnia nieostrożne błędy

• Zapomina o codziennych czynnościach

• Ma problemy z organizacją codziennych zadań

• Nie lubi robić rzeczy, które wymagają siedzenia w miejscu

• Często gubi przedmioty

• Ma tendencję do marzycielstwa

Nadpobudliwość psychoruchowa - impulsywność. Dziecko z ADHD:

• Często wierci się, wierci lub odbija podczas siedzenia

• Nie utrzymuje się w pozycji siedzącej

• Ma problemy z cichą zabawą

• Jest w ciągłym ruchu, np. biega lub wspina się na przedmioty. (U nastolatków i dorosłych jest to częściej opisywane jako niepokój).

• Nadmierne gadanie

• Jest zawsze "w ruchu", jakby "napędzany przez silnik".

• Ma problemy z czekaniem na swoją kolej

• Zamazuje odpowiedzi

• Przerywa innym

Połączone. Obejmuje oznaki obu pozostałych typów.

Objawy ADHD u dorosłych

Objawy ADHD mogą się zmieniać wraz z wiekiem osoby. Obejmują one:

• Częste spóźnianie się lub zapominanie o rzeczach

• Lęk

• Niska samoocena

• Problemy w pracy

• Problemy z kontrolowaniem gniewu

• Impulsywność

• Nadużywanie substancji lub uzależnienie

• Problemy z organizacją

• Prokrastynacja

• Łatwo się frustruje

• Często znudzony

• Problemy z koncentracją podczas czytania

• Wahania nastroju

• Depresja

• Problemy z relacjami

ADHD a ADD

Zaburzenia koncentracji uwagi (ADD) to stara nazwa ADHD. Została ona oficjalnie zmieniona w latach 90. Niektórzy ludzie nadal używają obu nazw, aby mówić o tym jednym schorzeniu.

ADHD Przyczyny

Eksperci nie są pewni, co powoduje ADHD. Kilka rzeczy może prowadzić do niego, w tym:

• Geny. ADHD ma tendencję do występowania w rodzinach.

• Substancje chemiczne w mózgu. U osób z ADHD mogą one być wytrącone z równowagi.

• Zmiany w mózgu. Obszary mózgu, które kontrolują uwagę są mniej aktywne u dzieci z ADHD.

Cukier nie powoduje ADHD. ADHD nie jest również spowodowane zbyt dużą ilością telewizji, stresującym życiem domowym, złymi szkołami czy alergiami pokarmowymi.

Czynniki ryzyka ADHD

Badania wykazały, że szereg czynników ryzyka może odgrywać rolę w rozwoju ADHD. Niektóre z nich wpływają na rozwój mózgu dziecka w czasie ciąży:

• Złe odżywianie

• Infekcje

• Palenie tytoniu

• Picie

• Nadużywanie substancji

Inne czynniki mogą wpływać na rozwój mózgu dziecka po urodzeniu. Niektóre z tych rzeczy, na które badacze zwrócili uwagę to:

• Urodzenie się przedwcześnie

• Toksyny, takie jak ołów

• Uraz mózgu lub zaburzenia pracy mózgu. Uszkodzenie przedniej części mózgu, zwanej płatem czołowym, może powodować problemy z kontrolowaniem impulsów i emocji.

• "Zachodnia" dieta. Jedno z badań wykazało, że dzieci, które spożywały dietę o wysokiej zawartości dodanego cukru, tłuszczów i sodu, a niskiej zawartości błonnika i kwasów tłuszczowych omega-3, miały większe szanse na wystąpienie ADHD.

• Niedobory żywieniowe

• Dodatki do żywności. Może istnieć związek między dodatkami barwiącymi żywność i konserwantami a ADHD, ale może to dotyczyć tylko dzieci, które są już na wysokim poziomie ryzyka wystąpienia tego schorzenia.

• Dochód rodziny. Dzieci z rodzin o niskich dochodach lub rodzin, w których nastąpił spadek dochodów, mają większe szanse na wystąpienie ADHD.

Diagnoza i badanie ADHD

Zdiagnozowanie ADHD może być trudne, zwłaszcza u dzieci. Nie ma jednego testu, który by to wykrył. Lekarze zdiagnozować ADHD u dzieci i młodzieży po omówieniu objawów długo z dzieckiem, rodziców i nauczycieli, a następnie obserwować zachowanie dziecka.

Lekarze korzystają z wytycznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, które opierają się na tym, jak wiele objawów ma dana osoba i jak długo je ma. Będą również wykluczyć inne rzeczy, które mogą być przyczyną objawów, takich jak warunki zdrowotne lub problemy w życiu codziennym.

Aby potwierdzić diagnozę ADHD lub różnice w uczeniu się, dziecko może wziąć serię testów, aby sprawdzić ich stan neurologiczny i psychologiczny. Testy powinny być podane przez pediatrę lub pracownika służby zdrowia psychicznego z doświadczeniem w diagnozowaniu i leczeniu ADHD. Twój lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może skierować Cię do specjalisty, takiego jak psychiatra lub psycholog. Testy mogą obejmować:

• Historia medyczna i społeczna zarówno dziecka, jak i rodziny.

• Badanie fizyczne i ocena neurologiczna, która obejmuje badania wzroku, słuchu oraz umiejętności werbalnych i motorycznych. Jeśli nadpobudliwość może być związana z innym problemem fizycznym, można wykonać więcej testów.

• Ocena inteligencji, uzdolnień, cech osobowości lub umiejętności przetwarzania danych. Często są one przeprowadzane przy udziale rodziców i nauczycieli, jeśli dziecko jest w wieku szkolnym.

• Skan zwany Neuropsychiatrycznym Systemem Oceny EEG-Based (NEBA), który mierzy fale mózgowe theta i beta. Wykazano, że stosunek theta/beta jest wyższy u dzieci i młodzieży z ADHD niż u dzieci bez tego zaburzenia.

W kilku badaniach porównano ADHD u dzieci z różnych grup rasowych i etnicznych i stwierdzono, że u dzieci czarnoskórych, latynoskich i azjatyckich znacznie rzadziej niż u białych diagnozuje się to zaburzenie.

Istnieje wiele przyczyn takiego stanu rzeczy. Wiele z tych dzieci może nie mieć dostępu do opieki, której potrzebują z powodu dochodów lub dyskryminacji rasowej. Jeśli obawiasz się dyskryminacji lub negatywnego traktowania, możesz być mniej skłonny do rozmowy z pracownikiem służby zdrowia o objawach swojego dziecka. Wartości kulturowe i rodzinne mogą również odgrywać rolę w tym, jak dorośli reagują na objawy u swoich dzieci i czy decydują się szukać leczenia.

Potrzebujemy więcej badań, aby lepiej zrozumieć wszystkie kwestie stojące za tymi różnicami. Jeśli masz pytania dotyczące objawów u swojego dziecka, pomocne może być dowiedzenie się więcej o nich i o tym, co może je powodować. Stamtąd, można zaplanować kolejne kroki. Więcej informacji na temat ADHD i innych różnic w uczeniu się i myśleniu można uzyskać na:

• Understood (understood.org)

• American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (aacap.org)

• Dzieci i dorośli z zespołem deficytu uwagi/nadpobudliwości psychoruchowej (chadd.org)

Leczenie ADHD

Istnieje kilka podejść do leczenia ADHD. Ale badania sugerują, że dla wielu dzieci, najlepszym sposobem zarządzania objawami jest podejście multimodalne. Obejmuje to wiele metod leczenia, które działają razem. Wiele objawów ADHD mogą być zarządzane z leków i terapii. Bliska współpraca między terapeutami, lekarzy, nauczycieli i rodziców jest bardzo ważne.

Leki na ADHD. Chociaż istnieją kontrowersje dotyczące ich ewentualnego nadużywania, leki stymulujące są najczęściej przepisywanymi lekami w leczeniu ADHD. Mogą one pomóc kontrolować hiperaktywne i impulsywne zachowanie i poprawić uwagę. Działają one na chemikalia mózgu, jak dopamina, które mogą pogorszyć impulsywne zachowanie.

Obejmują one:

• Amfetamina (Adzenys XR ODT, Dyanavel)

• Deksmetylofenidat (Focalin)

• Dekstroamfetamina (Adderall, Dexedrine)

• Lisdexamfetamina (Vyvanse)

• Metylfenidat (Aptensio, Cotempla, Concerta, Daytrana, Jornay PM, Metadate, Methylin, Quillivant, Ritalin)

Leki stymulujące nie działają u wszystkich osób z ADHD. Osoby w wieku powyżej 6 lat mogą przyjmować leki niestymulujące, takie jak:

• Atomoksetyna (Strattera)

• Klonidyna (Catapres, Kapvay)

• Guanfacyna (Intuniv)

W niektórych przypadkach lekarze mogą przepisać leki przeciwdepresyjne, takie jak leki zwane SSRI, bupropion (Wellbutrin) lub wenlafaksyna (Effexor).

Skutki uboczne leków na ADHD mogą obejmować:

• Lęk

• Utrata apetytu

• Zmęczenie

• Crankiness

• Problemy z zasypianiem

• Przebarwienia skóry (z plamami)

• Uczucie dyskomfortu w żołądku

• Ból głowy

Większość działań niepożądanych jest niewielka i poprawia się z czasem. W niektórych przypadkach lekarze mogą zmniejszyć dawkę, aby złagodzić efekty uboczne.

W rzadkich przypadkach środki stymulujące mogą mieć poważniejsze skutki uboczne. Na przykład, niektóre są związane z większym ryzykiem problemów z sercem i śmierci u dzieci z chorobą serca. Mogą one również pogorszyć warunki psychiatryczne, takie jak depresja lub lęk, lub spowodować reakcję psychotyczną.

Zanim Twoje dziecko rozpocznie lek ADHD, porozmawiaj z lekarzem o ryzyku i korzyściach. Pamiętaj, że może to zająć trochę prób i błędów, aby znaleźć odpowiedni lek i dawkę.

Terapia dla ADHD. Te zabiegi skupiają się na zmianie zachowania.

• Kształcenie specjalne pomaga dziecku w nauce w szkole. Posiadanie struktury i rutyny może bardzo pomóc dzieciom z ADHD.

• Modyfikacja zachowań uczy, jak zastąpić złe zachowania dobrymi. Niech dziecko wie, jakich zachowań od niego oczekujemy. Ustal proste, jasne zasady. Kiedy straci kontrolę, niech poniesie ustalone przez Ciebie konsekwencje, takie jak czas na wyjście lub utrata przywilejów. Zwracaj uwagę na dobre zachowanie. Gdy dziecko trzyma swoje impulsy na wodzy, nagradzaj je.

• Psychoterapia (doradztwo) może pomóc osobie z ADHD nauczyć się lepszych sposobów radzenia sobie z emocjami i frustracją. Może pomóc w poprawieniu poczucia własnej wartości. Psychoterapia może również pomóc członkom rodziny lepiej zrozumieć dziecko lub osobę dorosłą z ADHD.

• Trening umiejętności społecznych może uczyć zachowań, takich jak przyjmowanie zmian i dzielenie się.

Urządzenia medyczne dla ADHD. FDA zatwierdziła system zewnętrznej stymulacji nerwu trójdzielnego (eTNS) Monarch dla dzieci w wieku 7-12 lat, które nie przyjmują leków na ADHD. To jest o wielkości telefonu komórkowego i jest podłączony do elektrod na plastrze, który można umieścić na czole dziecka. Wysyła impulsy o niskim poziomie do tej części mózgu, którą uważa się za przyczynę ADHD. Urządzenie jest zwykle noszone w nocy.

ADHD grupy wsparcia ludzi z podobnymi problemami i potrzebami może pomóc dowiedzieć się więcej o ADHD i jak zarządzać objawy. Grupy te są pomocne dla dorosłych z ADHD lub rodziców dzieci z ADHD.

Edukacja a ADHD. Edukacja rodziców na temat zaburzenia i jego zarządzania jest kolejnym ważnym elementem leczenia ADHD. Może to obejmować naukę umiejętności rodzicielskich, aby pomóc dziecku zarządzać ich zachowanie. W niektórych przypadkach, cała rodzina dziecka może być zaangażowany.

Naturalne środki na ADHD

Suplementy diety z omega-3 wykazały pewne korzyści dla ludzi, którzy mają ADHD.

Życie z ADHD

Kilka zmian w stylu życia może również pomóc Tobie lub Twojemu dziecku w radzeniu sobie z objawami:

• Stosuj zdrową dietę z dużą ilością owoców, warzyw, pełnych ziaren i chudego białka.

• Ćwicz codziennie. Badania wykazały, że ćwiczenia pomagają kontrolować impulsy i inne problemy z zachowaniem u dzieci z ADHD. Pomyśl o zapisaniu dziecka do drużyny sportowej, takiej jak koszykówka, piłka nożna czy baseball. Uprawianie sportu nie tylko zapewnia dzieciom ćwiczenia, ale także uczy je ważnych umiejętności społecznych, takich jak przestrzeganie zasad i zachowanie na zmianę.

• Ogranicz czas spędzany przy urządzeniach elektronicznych.

• Dużo śpij.

• Uprość pokój dziecka, aby zmniejszyć ilość rozpraszających uwagę przedmiotów, takich jak zabawki, i poprawić organizację.

Często zdarza się, że wychowując dziecko z ADHD jesteś sfrustrowany. Poczujesz się bardziej kontrolowany, jeśli weźmiesz aktywny udział w leczeniu dziecka. Może pomóc Ci:

• Zachować jasny harmonogram i rutynę.

• Rozmawiaj z dzieckiem prosto i szczerze o tym, czego od niego oczekujesz. Wydawaj proste i konkretne polecenia ("Umyj zęby, a teraz ubierz się") zamiast ogólnych ("Przygotuj się do szkoły").

• Skup się tylko na dziecku, kiedy z nim rozmawiasz.

• Bądź przykładem spokojnego, skupionego zachowania.

• Bądź konsekwentny w stosowaniu dyscypliny i upewnij się, że inni opiekunowie stosują twoje metody.

• Nagradzaj dobre zachowanie.

• Wzmacniaj poczucie własnej wartości dziecka. Ponieważ dziecko może mieć problemy z przetwarzaniem wskazówek i innych informacji, może być bombardowane poprawkami, przez co ma niską samoocenę. Zrób wszystko, co możesz, aby podnieść samoocenę dziecka.

• Wspieraj szczególne zalety dziecka, zwłaszcza w sporcie i zajęciach pozaszkolnych.

• Dowiedz się jak najwięcej o ADHD i zachowaniach impulsywnych.

• Utrzymuj ścisły kontakt z lekarzem, nauczycielami i terapeutami dziecka.

• Dołącz do grupy wsparcia, aby uczyć się od innych rodziców, którzy przeszli przez te same problemy.

Perspektywy ADHD

Bez leczenia, ADHD może utrudniać radzenie sobie z wyzwaniami życia codziennego. Dzieci mogą mieć problemy z nauką lub rozwojem umiejętności społecznych. Dorośli mogą mieć problemy z relacjami i uzależnieniami. Zaburzenie może również prowadzić do wahań nastroju, depresji, niskiej samooceny, zaburzeń odżywiania, podejmowania ryzyka i konfliktów z ludźmi wokół.

Ale wiele osób, które mają ADHD żyć szczęśliwe, pełne życie. Leczenie pomaga.

Ważne jest, aby śledzić swoje objawy i regularnie odwiedzać lekarza. Czasami leki i zabiegi, które były kiedyś skuteczne, przestają działać. Może być konieczne, aby zmienić swój plan leczenia. Objawy u niektórych osób ulegają poprawie we wczesnej dorosłości, a niektórzy są w stanie zaprzestać leczenia.