Z archiwum lekarza
Dla Hope Edelman, która w tym roku skończyła 42 lata, było to trudne. To, co sprawiło, że to trudne, nie było zwykłe rzeczy, takie jak życie w kulturze opętanej przez młodzież lub oglądanie jej córki, 6 i 10, rosnące starsze i wyższe na jej oczach.
Własna matka Hope zmarła w wieku 42 lat, przegrywając walkę z rakiem piersi. Edelman miała zaledwie 17 lat. Jako pionierka w badaniach i pisaniu o córkach bez matki, Edelman wie teraz, że wiele kobiet, które straciły matki, zaczyna się martwić o własną długość życia, gdy osiągają wiek, w którym ich matki zmarły. Napisała przełomową książkę, Motherless Daughters: The Legacy of Loss, opublikowaną w 1994 roku i wznowioną w paperbacku w 2006 roku, a także inne książki na ten temat.
Wiedziała dokładnie, czego się spodziewać, a mimo to ten rok był trudny. "Czterdziestka dwójka była bardzo emocjonalna", mówi doktorowi.
Getting over the birthday at which their mother died is not the only problem motherless daughters face as they navigate becoming an adult without a mother's help. Świętowanie ich ukończenia studiów, ślubu i przybycia ich dzieci, w szczególności, pozostawia wiele z gryzącym poczuciem pustki, ponieważ naturalnie oczekiwali, że ich matka będzie częścią tego wszystkiego.
Dobra wiadomość: W miarę jak pisarze tacy jak Edelman i rosnąca liczba terapeutów skupiają się bardziej uważnie na tych kobietach, odkryli sposoby, aby pomóc im nie tylko radzić sobie, ale także rozwijać się. Zniknęła na przykład koncepcja, by poświęcić rok na żałobę, a potem zająć się życiem. Zamiast tego, córki pozbawione matki są zachęcane do utrzymywania długotrwałej więzi z ich zmarłymi matkami, cokolwiek to dla nich znaczy i w jakikolwiek sposób są wygodne.
Pomoc córkom bez matki
Kiedy Edelman po raz pierwszy opowiedziała o temacie swojej książki, była to powieść. Od czasu wydania jej pierwszej książki ukazało się kilka innych o podobnych tytułach, grupy wsparcia dla córek bez matki rozrosły się w całym kraju, a więcej terapeutów i doradców zaczęło skupiać się na tych kwestiach.
"Córki bez matki istniały od zarania dziejów" - mówi dr Therese Rando, psycholog kliniczny, która kieruje The Institute for the Study and Treatment of Loss w Warwick, R.I. - "Ale Hope napisała o tym w tak potężny sposób, że nie tylko opowiedziała swoją historię, ale zidentyfikowała problemy związane z dorastaniem bez matki. Uderzyła w niezwykle ważny akord".
Większość książek i innych zasobów ma na celu pomoc kobietom i dziewczętom, które straciły matki przed dorosłością. Ale obecnie istnieją również grupy ukierunkowane na pomoc kobietom, które straciły matki w wieku dorosłym. Oni również mogą potrzebować pomocy, aby podnieść kawałki i wznowić swoje własne role, które często obejmują macierzyństwo.
Zakres problemu
Utrata matki przed osiągnięciem dorosłości nie jest oczywiście normą, ale jej wpływ na dziecko może być głęboki, mówią terapeuci.
Dokładne statystyki są trudne do uzyskania, ale badając swoje książki, Edelman obliczyła, że około 330 000 dziewcząt poniżej 18 roku życia w Stanach Zjednoczonych straciło swoje matki. Wylicza, że około 1,1 miliona kobiet obecnie w wieku poniżej 60 lat straciło swoje matki w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania, zanim skończyły 18 lat. "To bardzo ostrożne szacunki" - mówi.
A co z chłopcami?
Środki dla chłopców pozbawionych matek wypadają blado w porównaniu z nimi. Dlaczego? "Mężczyźni nie mówią o tym tak często" - mówi Edelman.
Mężczyźni i chłopcy, którzy wcześnie stracili swoje matki, mogą boleć tak samo jak dziewczęta, ale mają predyspozycje do bycia mniej werbalnym, mówi Arthur Kovacs, PhD, psycholog w Santa Monica, Kalifornia, który koncentruje się na przejściach życiowych. "Jesteśmy nauczeni, aby być stoickim".
Edelman uważa, że więzi matka-córka są zazwyczaj najbliższe, ale nie zawsze.
"Wierzę, że wiemy dużo więcej o więziach matka-córka", mówi Rando. "Może to dlatego, że kobiety chętniej o tym mówią niż mężczyźni. Oczywiście chłopcy też mogą mieć silne więzi ze swoimi matkami".
Jakie są problemy?
Przynajmniej na razie, w centrum uwagi znajdują się pozbawione matek córki. I niezależnie od tego, w jakim wieku jest dziewczyna lub młoda kobieta, gdy traci matkę, niektóre kwestie wydają się uniwersalne, mówią eksperci. "Najważniejszym z nich jest to, że tęsknota i żałoba nigdy nie odchodzi [całkowicie], a to będzie ponownie wyzwalane", mówi Edelman. Częstymi wydarzeniami wyzwalającymi są kamienie milowe życia lub rocznice śmierci matki.
"Jest to poczucie braku wzorca do naśladowania, braku kogoś, kto mógłby dać ci wskazówki, jak być kobietą w dzisiejszym społeczeństwie" - mówi Rando, która straciła matkę, gdy miała 18 lat.
Często, mówi Rando, matka przekazuje różne umiejętności, związane z pracą lub rodziną. W zależności od tego, jak wcześnie dziewczyna straci matkę, może stracić możliwość nauczenia się, jak to jest być kobietą, żoną czy matką. To może być tak proste, jak dziewczyna uczy się, jak jej matka nakłada szminkę, aby pozostała na miejscu, do poznania poglądów matki na temat tego, czy pracujące matki mogą poświęcić wystarczająco dużo czasu swoim małym dzieciom i jak to zrobić.
"Pamiętam, jak jedna kobieta, którą widziałam, powiedziała: 'Nie wiedziałam, jak wieszać zasłony'" - mówi Rando. "Urządzała swoje pierwsze mieszkanie i po prostu zaczęła płakać".
Osiągnięcie kamieni milowych bez matki jest ogromnym problemem, mówi Paige Tangney, MEd, doradca w Seattle, który stracił mamę na samobójstwo, gdy miała 8 lat. Teraz specjalizuje się w pomaganiu córkom bez matki. "Kiedy zaczynasz swój okres, wychodzisz za mąż, kończysz studia, masz pierwsze dziecko ... Chodzi o te czasy, w których oczekujesz, że twoja mama będzie tam, a ty nawet nie wiedziałeś, że masz to oczekiwanie."
Utrata matki we wczesnym okresie życia może wpłynąć na własne rodzicielstwo kobiety, zbyt, znajduje Tangney. "Niektórzy są nadopiekuńczy, napędzani przez strach, że coś stanie się dziecku lub im samym", mówi. "Niektórzy trzymają mur w miejscu" - dodaje, bojąc się zbytnio zbliżyć.
Jeśli związek nie był bliski - lub jeśli śmierć nastąpiła w okresie, który zwykle jest burzliwy między matką a córką, na przykład w wieku nastoletnim - problemy mogą być inne i trudniejsze, mówi Rando. "Czasami córka czuje się tak, jakby istniały niedokończone sprawy", mówi Rando.
Jeśli śmierć była traumatyczna, jak np. wypadek samochodowy, trudniej sobie z tym poradzić, mówi Rando. A jeśli śmierć matki była samobójstwem, córka zazwyczaj postrzega to jako "niesamowite odrzucenie", mówi, chyba że było boleśnie jasne, że matka była niestabilna psychicznie.
Kwestie związane z wiekiem
Ogólnie rzecz biorąc, im młodsze jest dziecko w momencie śmierci rodzica, tym trudniejsze jest to z punktu widzenia rozwoju, mówi Kovacs. "Każdy będzie miał ranę, gdy straci matkę", mówi. "Ale jeśli stracisz ją wcześnie, to robi szkody dodatkowo".
Eksperci nie do końca zgadzają się co do "najgorszego" wieku na utratę matki. "Utrata rodzica, gdy jesteś w wieku od 6 miesięcy do 3 lat prawdopodobnie przewiduje najgorszy wynik", mówi Kovacs. Jest to okres, "kiedy dzieci opanowują rytuał separacji i przywiązania. Cały ten proces wymaga spójnej osoby".
Kovacs spodziewałaby się, że ci, którzy stracili swoje matki tak wcześnie, będą mieli problemy z poruszaniem się naprzód i trudności w tworzeniu intymnych związków dorosłych.
Na podstawie swoich badań Edelman uważa, że "najtrudniejszy wiek na utratę mamy to okres między 7 a 11 rokiem życia, ponieważ jesteś wystarczająco dojrzały, aby zrozumieć czym jest śmierć i jest to dość przerażające."
Cele: Cope, Integrate, Thrive
Dla tych, którzy stracili swoje matki, Rando ma taką radę: "Znajdź zdrowy sposób opłakiwania tej kobiety, a następnie dowiedz się, jak mieć zdrowy związek z tą osobą w teraźniejszości i przyszłości".
Na przykład, często mówi o swojej matce swoim dzieciom, teraz 13 i 15. "Jest obecna w moim życiu, mimo że jest nieobecna" - mówi.
Niektóre córki bez matki utrzymują poczucie więzi, mówi Tangney, nosząc kawałek biżuterii swojej matki. Inne proszą osoby, które znały ich matkę, aby opowiedziały im, kim była ich matka jako kobieta i żona.
Celem, mówi Edelman, jest włączenie straty do swojego życia i zaakceptowanie jej "jako części tego, co czyni cię wielowymiarową osobą, którą jesteś". W tym celu, jej zdaniem, mogą pomóc grupy wsparcia dla córek bez matki, które powstały w całym kraju. "Jest jeden kawałek ciebie, który zawsze czuje się inaczej", mówi Edelman, która służy w zarządzie dla Motherless Daughters of Orange County w Kalifornii. Siedzenie przy stole z kobietami, które czują to samo, jest często "normalizującym" doświadczeniem, jak stwierdza.
Może to nawet pomóc kobietom, które są dorosłe, gdy tracą swoje matki, uważa Alison Miller, która założyła Tapestries of Hope, organizację non-profit z siedzibą w New Jersey, która organizuje warsztaty, aby pomóc córkom bez matki w każdym wieku. Nacisk, jak mówi, kładzie się na przejęcie kontroli nad żałobą i przejście dalej, jednocześnie pamiętając o swoich matkach.
Znalezienie surogatek
Dla niektórych kobiet, znalezienie matki zastępczej pomaga, mówią eksperci. "Jest wiele kobiet, które będą ci matkować, jeśli jesteś otwarty", mówi Tangney.
Kovacs zgadza się, czasami sugerując, że jeśli córki bez matki podziwiają coś w innej kobiecie - czy to jej umiejętności rodzicielskie, gotowanie, czy zmysł biznesowy - mogą poprosić o radę i mentoring.
To jest podróż, nie przejście
Jak w wielu innych dziedzinach życia, tak i w przypadku straty matki, integracja ma wzloty i upadki. Córki, które straciły matkę, nie powinny być dla siebie surowe, gdy poruszają się po życiu bez mamy, mówi Irene Rubaum-Keller, LMFT, terapeutka małżeństwa i rodziny w Los Angeles, która prowadzi organizację Motherless Daughters of Los Angeles.
W tradycyjnym modelu żałoby, mówi ona, "akceptacja była ostatnim etapem. Teraz celem jest zrozumienie, że jest to ciągły proces życiowy. Będą dni, kiedy będziesz tak samo smutny jak w dniu jej śmierci".
Edelman, na przykład, mówi, że poradziła sobie ze swoją stratą najlepiej jak potrafiła. Ale po tym, jak odetchnęła z ulgą z powodu zbliżających się 43. urodzin, przyjaciel ostrzegł ją: Poczekaj, aż twoja najstarsza córka skończy 17 lat.
Kovacs mówi swoim pogrążonym w żałobie klientom, aby pomyśleli o tym procesie jak o rozpoczęciu budowy małego domku i dodawaniu pokoi. "Kiedy rodzimy się po raz pierwszy, mamy jednopokojową chatę", mówi. "Każde doświadczenie życiowe dodaje pokój do domu. Śmierć rodzica dodaje duży pokój. Ważne jest, aby zachować wszystkie drzwi otwarte do wszystkich pokoi. Znajdziemy się odwiedzając te pokoje w naszym umyśle. Niektóre pokoje będą miały piękne widoki. Niektóre pokoje trzeba będzie wejść, usiąść i od czasu do czasu popłakać".
Kobiety, które wcześnie straciły swoje matki, mogą potrzebować "odwiedzać" smutne pokoje częściej podczas ważnych życiowych przejść. " Spodziewaj się, że odwiedzisz go, na przykład, gdy masz dziecko i twoja mama nie jest tam, aby cię trenować", mówi Kovacs.
Ale z biegiem czasu, mówi, wrócisz do odwiedzania pokoi z pięknymi widokami.
