Welsh springer spaniele, znane z atrakcyjnego czerwono-białego płaszcza i radosnego usposobienia, mają swój fanklub, który nie jest ogromny, ale jest oddany. Starożytna rasa, która niegdyś wypłaszała ptaki dla sokolników, walijskie springery są nadal cenione przez myśliwych, ale także są miłymi domowymi pupilami. Welshies, jak się je czasem nazywa, są chętne do zadowolenia i dobrze radzą sobie także na ringu wystawowym.
Charakterystyka Welsh Springer Spanieli
Welsh springer spaniele otrzymały swoją nazwę od ich zdolności do sprężynowania lub spłukiwania gry z ukrycia. Można również usłyszeć, że są one określane jako psy do strzelania. Welsh springer spaniele, podobnie jak wiele innych psów do strzelania, będą również odzyskiwać zwierzynę. Są dobrze przystosowane do obu zadań, ponieważ mają doskonały węch, muskularną, wszechstronną sylwetkę i lekko opatrzone łapy.
Według Amerykańskiego Związku Kynologicznego (AKC), samce walijskich springer spanieli powinny mierzyć od 18 do 19 cali w kłębie. Samice powinny mieć od 17 do 18 cali. Długość walijskich springerów powinna być nieco większa niż ich wysokość, tworząc prostokątną sylwetkę. Welshie są zwarte, nie mają długich nóg i powinny być raczej mocne niż chude. Samce ważą zwykle od 50 do 55 funtów, a samice około 5 funtów mniej.
Welshies mają głowy różniące się od innych spanieli, o zwężonym i wdzięcznym kształcie, z kufą i czaszką mniej więcej tej samej długości. Ich uszy są krótsze niż u większości innych ras spanieli. Oczy są ciemne.
Sierść jest chlubą Welshiego. Połączenie bieli i głębokiej czerwieni, jest jedwabista, płaska i miękka w dotyku. Mogą występować małe plamki, zwane tickingiem, jak również duże plamy czerwieni. Upierzenie występuje na klatce piersiowej, nogach, brzuchu, uszach i ogonie, ale nie powinno być na tyle ciężkie, żeby spowalniało tempo psa podczas polowania. Sierść Welshie jest dużym atutem w terenie, ponieważ jest odporna na wodę i zarośla.
Hodowcy tradycyjnie zadokowali ogon springerów walijskich, ale standardy rasy nie wymagają już dokowania. W przypadku odczepienia, pies powinien nosić ogon na równi z ciałem. Ogon powinien mieć żywą akcję. Jeśli widziałeś welshie osobiście lub na filmie, zrozumiesz, co to znaczy!
Welsh springer spaniele są równe temperamentowi, lojalne i czułe. Uwielbiają przebywać ze swoimi ludzkimi rodzinami, ale mogą być powściągliwe wobec innych. Są inteligentne i łatwe w szkoleniu, ale czasami wykazują upór.
Długość życia walijskiego springer spaniela wynosi od 12 do 15 lat, co czyni je jedną z dłużej żyjących ras.
Pielęgnacja Springer Spanieli Walijskich
Welsh springer spaniele nie wymagają zbyt częstej pielęgnacji. Dobre szczotkowanie przynajmniej raz w tygodniu powinno wystarczyć. Miękka szczotka wykona większość pracy. Możesz użyć gładkiej szczotki lub metalowego grzebienia, aby usunąć wszelkie splątania. Twój Welshie będzie również potrzebował comiesięcznej kąpieli i przycinania paznokci.
Spaniele mogą mieć problemy z uszami, dlatego regularnie sprawdzaj uszy swojego pupila. Uszy powinny być czyste i różowe. Jeśli wyglądają na brudne, użyj roztworu do czyszczenia uszu, aby poluzować brud, a następnie przetrzyj uszy wacikiem lub gazą. Jeśli uszy brzydko pachną lub wyglądają na zapalne, porozmawiaj z weterynarzem.
Codziennie szczotkuj zęby psa i zleć lekarzowi weterynarii ich sprawdzenie. Psy mogą zachorować na choroby dziąseł tak samo jak ludzie.
Welshie są bardzo aktywnymi psami. Psy, które nie są używane w terenie, potrzebują regularnych ćwiczeń. Korzystne jest dla nich posiadanie dużego podwórka, ale wolą, abyś to Ty bawił się z nimi na zewnątrz. Welshie doskonale radzą sobie w takich psich sportach jak tropienie, agility i rally.
Podawaj swojemu Welshiemu wysokiej jakości karmę i nie rezygnuj z przysmaków. Chociaż rasa ta nie jest szczególnie podatna na nadwagę, może ona wystąpić u prawie każdej rasy. Zapytaj swojego lekarza weterynarii, jeśli nie jesteś pewien co do prawidłowej wagi swojego psa.
Twój pupil powinien odwiedzać lekarza weterynarii co najmniej raz w roku. Szczenięta i starsze psy potrzebują częstszych wizyt. Twój pies będzie potrzebował podstawowych szczepionek, zwykle wścieklizny, parwowirusa i nosówki. W zależności od lokalizacji i innych czynników, lekarz może zalecić inne szczepionki, zwane szczepionkami podstawowymi. Twój weterynarz może pomóc Ci w zwalczaniu kleszczy i pcheł, w zapobieganiu nicieniom sercowym oraz w innych rutynowych czynnościach.
Problemy zdrowotne, na które należy zwrócić uwagę u Welsh Springer Spanieli
Welsh springer spaniele są zdrowe, ale są narażone na kilka chorób. Właściciele i hodowcy powinni być świadomi tych problemów zdrowotnych walijskich springer spanieli:
-
Dysplazja stawów biodrowych. Jak wiele ras, springery walijskie czasami mają dysplazję stawów biodrowych, czyli rozluźnienie stawu, które prowadzi do choroby stawu biodrowego. W badaniu przeprowadzonym w 1997 roku na ponad 100 rasach, springery walijskie miały 14 najgorszy wynik w zakresie bioder. Obecnie odpowiedzialni hodowcy przed rozmnażaniem psów wykonują badania rentgenowskie w celu wykrycia oznak dysplazji stawów biodrowych. W przyszłości badania genetyczne mogłyby określić, które psy mogą być dotknięte tą chorobą.
-
Epilepsja. Epilepsja nie jest pojedynczą chorobą, ale obejmuje kilka stanów chorobowych, które powodują napady. Springery walijskie należą do ras zagrożonych padaczką. Leki zwykle kontrolują napady. Obecnie nie ma testu genetycznego na padaczkę.
-
Jaskra. Springery walijskie są podatne na pewien rodzaj jaskry. Ten wzrost ilości płynu wewnątrz gałki ocznej jest bardzo bolesny i może prowadzić do ślepoty. Twój weterynarz może sprawdzić psa pod kątem oznak choroby lub możesz skonsultować się z okulistą. Naukowcy wciąż uczą się najlepszych sposobów badania i leczenia jaskry u psów. Obecne leczenie to postępowanie medyczne z użyciem kropli do oczu. Niektóre przypadki mogą wymagać operacji.
Specjalne wymagania dla Welsh Springer Spanieli
Temperament springer spaniela walijskiego sprawia, że psy te są doskonałymi zwierzętami domowymi. Mimo to mają pewne pozytywne cechy i niektóre, które nie są tak pozytywne. Rozważ te plusy:
-
Walijskie springery są czułymi członkami rodziny i dobrze dogadują się z dziećmi.
-
Zazwyczaj dobrze dogadują się z innymi psami.
-
Średniej wielkości springer spaniel walijski sprawdza się w wielu gospodarstwach domowych.
-
Są inteligentne i dobrze radzą sobie z treningiem posłuszeństwa.
-
Ich sierść dostosowuje się zarówno do ciepłej, jak i zimnej pogody.
-
Zazwyczaj są łatwe w szkoleniu domowym.
Nie należy jednak zapominać o tych wadach:
-
Zrzucają.
-
Lubią kopać.
-
Potrzebują dużo ćwiczeń i stymulacji umysłowej.
-
Mogą być nieprzyjazne dla osób spoza ich kręgu.
-
Nie są najgorszą rasą do szczekania, ale nie są też najlepsze.
Historia Welsh Springer Spanieli
Walijskie springer spaniele są prawdopodobnie najstarszymi brytyjskimi spanielami. Historycy rasy twierdzą, że przybyły one do Walii z Półwyspu Iberyjskiego w Hiszpanii. Jeśli chcesz zdenerwować fana Welshie, zasugeruj, że walijskie springer spaniele wywodzą się od angielskich springer spanieli. Prawdę mówiąc, oba te psy prawdopodobnie nie są blisko spokrewnione. Kształt głów jest zupełnie inny. Oba nazywane są springerami ze względu na styl polowania, a nie z powodu wspólnego dziedzictwa.
Jedną z kluczowych postaci w historii Welshies jest A.T. Williams, który mieszkał w dolinie Neath w południowej Walii. Według Williamsa jego rodzina polowała ze swoimi biało-czerwonymi spanielami od połowy 1700 roku. Inne rodziny w okolicy miały ten sam typ spanieli, nazywanych czasem walijskimi starterami.
Williams był oddany swoim Welshom, ale świat zewnętrzny nie zwracał na nie większej uwagi. Zmieniło się to na początku lat 1900, kiedy jego psy zaczęły wygrywać w Sporting Spaniel Club Trials. Kennel Club of Great Britain uznał rasę w 1902 roku.
Pierwsza wojna światowa była katastrofalna dla Welshies. Niektórzy hodowcy zamknęli swoje hodowle. Gdy wojna się skończyła, nie pozostały żadne psy po rodowodowych rodzicach. Hodowcy musieli zacząć od zera z niepedigrenowymi psami, które rozwinęli w rasę, którą znamy dzisiaj.
W 1923 roku w Wielkiej Brytanii powstał Welsh Springer Spaniel Club. Zainteresowanie rasą stale rosło, aż do momentu, gdy II wojna światowa przyniosła drugi cios. Wszystkie dokumenty klubu zostały zniszczone podczas nalotu. Miłośnicy rasy nie ustawali w wysiłkach. Liczba walijczyków nadal rosła, ale rasa nigdy nie stała się bardzo popularna.
Welsh springer spaniel został uznany przez American Kennel Club w 1914 roku. W 2021 roku rasa zajęła 126 miejsce pod względem popularności spośród 197 ras w Stanach Zjednoczonych.
