Jak to się stało, że rasa pasterska owiec stała się oficjalnym psem armii francuskiej? A następnie zaliczyć Napoleona i Thomasa Jeffersona do swoich fanów? Możesz zapytać Briarda, ale one nie mówią. Niektóre Briardy potrafią jednak zrozumieć do 200 słów.
Briardy to wysokie, kudłate psy o szorstkiej, falistej sierści. Ciemne oczy wpatrują się w koronę włosów, która rozdziela się pośrodku. Atletyzm jest widoczny w ich mocnej postawie i zwinnym chodzie. Ich lojalność i wielkie serce nie są tak oczywiste, ale dzięki nim zdobyły pokolenia właścicieli.
Charakterystyka Briardów
Briardy wywodzą się z Francji. Swoją nazwę biorą od regionu Brie, znanego z rodzaju sera. Ponieważ nazwa rasy wywodzi się z obszaru geograficznego, jest zwykle pisana wielką literą. We Francji Briardy noszą nazwę chiens bergeres de Brie.
Wielkość Briardów czyni je rasą dużą, ale nie olbrzymią. Samce mogą mierzyć do 27 cali w kłębie, a samice są nieco mniejsze. Briardy mogą ważyć od 55 do 100 funtów. Są mniej więcej tej samej wielkości co owczarki niemieckie.
Sierść Briarda jest charakterystyczna. Zewnętrzna sierść jest szorstka i sucha, ale powinna gładko opadać w części wzdłuż głowy, grzbietu i szyi. Zewnętrzna sierść może osiągnąć długość nawet 6 cali. Jest on sparowany z bardziej miękkim podszerstkiem, który ma od 3 do 5 cali.
Briards może być czarny, szary, płowy, lub kombinacja dwóch z tych kolorów. Jeśli dwa kolory, jeden kolor powinien stopniowo cieniować do drugiego. Biały nie jest akceptowalnym kolorem, chociaż niektóre tawny Briards są bardzo jasne. Mogą występować białe włosy rozrzucone w płaszczu lub bardzo mała biała plamka na piersi. Wszelkie inne białe oznaczenia dyskwalifikują psa wystawowego.
Głowa Briarda jest dobrze wyrzeźbiona pod obfitym włosem. Kiedy uszy są przycięte, noszone są pionowo, tworząc dwie równoległe linie na szczycie głowy. Gdy nie są przycięte, uszy powinny być noszone nieco uniesione, nie powinny leżeć płasko przy głowie. Oczy są ciemne i obrzeżone czarną obwódką.
Briard ma jeszcze dwa inne znaki rozpoznawcze. Jedną z nich jest ogon, który kończy się zgięciem lub zakrętem tuż przy końcu kości. Ogon jest noszony nisko, ale w akcji jest lekko uniesiony. Drugim znakiem rozpoznawczym jest obecność pazurów na tylnych łapach. Briardy powinny mieć po dwa pazury na każdej tylnej łapie, umieszczone na tyle nisko, że działają jak dodatkowe palce i dodają psu zwinności i stabilności.
Briardy są pasterzami granicznymi. Zamiast przepędzać owce z jednego obszaru na drugi, ich tradycyjnym zadaniem było utrzymywanie owiec na wyznaczonym obszarze. Ich drugim zadaniem było utrzymanie drapieżników na zewnątrz. Pierwsza praca wymagała psa, który był lekki na nogach, zdolny do szybkiego działania i wykonywania szybkich zwrotów. Druga wymagała psa mądrego i odważnego, a także pragnącego się podobać. Briardy spełniają obie te normy.
Osobowość Briardów sprawia, że są dobrymi zwierzętami domowymi. Są inteligentne i dobrze reagują na szkolenie z zakresu posłuszeństwa. Choć nie są zbyt ciepłe dla obcych, w stosunku do członków rodziny są lojalne, kochające i opiekuńcze.
Długość życia Briardów wynosi około 12 lat i zazwyczaj cieszą się one dobrym zdrowiem.
Pielęgnacja Briardów
Sierść Briarda może wyglądać na trudną do pielęgnacji, ale pielęgnacja nie jest wcale taka trudna. Briardy nie wymagają strzyżenia, więc można je pielęgnować bez pomocy profesjonalisty. Ponadto, należy ograniczyć kąpiele do minimum, ponieważ nawet dobry szampon dla psów zmieni jakość sierści. Oznacza to, że większość Briardów potrzebuje jedynie regularnego szczotkowania, aby być dobrze wypielęgnowanym. Mimo to, porządne wyszczotkowanie wymaga czasu.
Inne czynności pielęgnacyjne są dość standardowe, chociaż pazury Briarda mogą wymagać dodatkowej uwagi. W przeciwnym razie będziesz musiał:
-
Umyć lub wyczyścić zęby
-
Obcinanie paznokci u nóg
-
Obserwuj, czy z uszu nie wydobywa się wydzielina lub nieprzyjemny zapach
-
Oczyścić brodę i pysk z wszelkich zanieczyszczeń
Briardy potrzebują ruchu. Idealnym rozwiązaniem będzie dla nich duże ogrodzone podwórko, ale są też dobrymi partnerami do ćwiczeń. Jeśli jesteś rowerzystą, biegaczem lub turystą, będziesz miał entuzjastycznego towarzysza. Briardy lubią też bawić się w aportowanie. Pomimo swoich rozmiarów są dobrymi psami domowymi, o ile mają zapewniony ruch. Nie muszą być w ciągłym ruchu i zamiast tego są cichymi, spokojnymi towarzyszami.
Twój Briard powinien odwiedzać lekarza weterynarii co najmniej raz w roku. Szczenięta i starsze psy powinny chodzić częściej. Twój weterynarz może doradzić Ci o:
-
Zwalczanie pcheł i kleszczy
-
Właściwe odżywianie
-
Szczepionki
-
Profilaktyka nicieni sercowych
-
Problemy z zachowaniem
Problemy zdrowotne, na które należy zwracać uwagę u briardów
Jak wiele większych ras, Briardy mogą mieć stan zwany wzdęciem. Żołądek puchnie od gazu lub płynu. Możesz zauważyć te objawy:
-
Niepokój
-
Nadmierne ślinienie się
-
Odwracanie się lub próby oddania stolca
-
Rozdęty brzuch
Często lekarz weterynarii może ulżyć psu poprzez wprowadzenie rurki do żołądka i uwolnienie ciśnienia. Czasami jednak rozciągnięty żołądek skręca się, zamykając oba kanały. Jest to poważna sytuacja, zwana skrętem rozworu żołądka lub rozdęciem żołądka (volvulus), w zależności od tego, jak mocno żołądek jest skręcony. Stan ten zagraża życiu i wymaga natychmiastowej operacji.
Jeśli u psa wystąpią objawy przypominające wstrząs, takie jak bladość pyska czy szybki oddech, lub jeśli pies zasłabnie, należy natychmiast szukać pomocy.
Briardy są również podatne na kilka problemów z oczami, w tym:
-
rodzaj ślepoty nocnej
-
Zaćma
-
Zmętnienie rogówki (przezroczystej, zewnętrznej powłoki oka)
-
Problemy z siatkówką (obszar w tylnej części gałki ocznej, który jest wrażliwy na światło)
Do innych problemów zdrowotnych Briarda należą:
Dysplazja stawów biodrowych. W tym schorzeniu staw biodrowy jest zbyt luźny, co powoduje ból i kulawiznę oraz prowadzi do zapalenia stawu. Około 17% Briardów w Stanach Zjednoczonych ma dysplazję stawów biodrowych. Stan ten jest przynajmniej częściowo uwarunkowany genetycznie. Może być możliwe wyeliminowanie niektórych dysplazji stawów biodrowych poprzez staranne badania przesiewowe psów przed hodowlą.
Niedoczynność tarczycy. Jeśli tarczyca nie produkuje wystarczającej ilości hormonów, pies może stać się ospały i słaby. Niektóre psy przybierają na wadze. Częste są również problemy skórne. Niedoczynność tarczycy można łatwo leczyć, podając suplementy hormonalne.
Szczególne uwagi dotyczące Briardów
Temperament briardów sprawia, że są to wspaniałe zwierzęta dla wielu ludzi. Może się jednak okazać, że nie będzie on pasował do Ciebie. Oto kilka punktów do rozważenia.
Czy są towarzyskie? Briardy kochają swoje rodziny, ale mogą być małomówne w stosunku do innych. Jako pasterze byli również oczekiwani jako psy stróżujące, więc ostrożna natura jest naturalna. Socjalizacja jest ważna, jeśli chcesz, aby Twój Briard przystosował się do nowych ludzi i doświadczeń. Briardy mogą nie dogadywać się z innymi zwierzętami domowymi.
Czy szczekają, ślinią się i sikają? Briardy wyglądają tak, jakby miały dużo zrzucać, ale większość z nich tego nie robi. Nie są ciężkimi śliniarzami i rzadko są problematycznymi szczekaczami.
Czy łatwo je wyszkolić? Briardy są bardzo inteligentne, ale mogą być uparte i niezależne. Potrzebują konsekwentnego szkolenia z pozytywnymi nagrodami.
Historia rasy Briard
Briardy mają długą i ciekawą historię. Wiemy, że były we Francji w latach 700-tych w czasach Karola Wielkiego, ponieważ artyści przedstawili je na gobelinach z tego okresu.
Thomas Jefferson również odegrał rolę w historii Briardów. Kiedy był ministrem we Francji, dowiedział się o miejscowych psach pasterskich i był zdecydowany zabrać kilka do swojej posiadłości, Monticello. Kupił ciężarną samicę, która urodziła dwa szczeniaki na statku wracającym do Ameryki.
Jefferson spodziewał się rozkwitu owczarstwa w Stanach Zjednoczonych, gdy tylko uwolnią się one spod brytyjskiej kontroli. Miał rację. Przemysł wełniany rozwinął się, stada Jeffersona powiększyły się, a on sam dodał więcej Briardów do ich pilnowania. Niektóre z nowych psów pochodziły od markiza de Lafayette, Francuza, który walczył z amerykańskimi kolonistami podczas rewolucji. Francuski cesarz Napoleon również posiadał Briardy.
Cechy Briardów, które czyniły ich dobrymi pasterzami, czyniły ich również dobrymi żołnierzami. Podczas obu wojen światowych Francuzi używali Briardów do noszenia zapasów na linie frontu. Psy te pełniły również służbę wartowniczą i poszukiwały rannych żołnierzy. Przez pewien czas briard był oficjalnym psem francuskiej armii.
Amerykański Kennel Club (AKC) uznał rasę w 1928 roku. Briardy nigdy nie były rasą powszechnie znaną. Na liście najpopularniejszych psów AKC z 2021 roku zajęły miejsce numer 150. Ale ci, którzy je posiadają i kochają, są w doskonałym towarzystwie, historycznie rzecz biorąc.
