Z archiwum lekarza
Piosenki, sitcomy, dramaty i filmy celebrujące przyjaźń to oczywiste, że społeczeństwo przykłada dużą wagę do przyjaciół. W związku z tym rodzice często martwią się, gdy ich dziecko wydaje się nie pasować do grupy - lub co gorsza - pasuje do niewłaściwego towarzystwa.
Jednak, jak twierdzą eksperci, rodzice nie powinni się martwić tylko dlatego, że ich dziecko nie jest najpopularniejszym dzieckiem w klasie czy też nie jest życiem imprezy.
"Moja zasada w pracy z dziećmi jest taka, że nie przejmuję się zbytnio dziećmi, które mają przyjaciela lub kilku przyjaciół, ale są dzieci, które z jakiegoś powodu nie mają przyjaciół i to może być problematyczne" - wyjaśnia dr Jonathan Poghyly, psycholog dziecięcy z Children's Memorial Hospital w Chicago. "Jeśli dziecko ma przynajmniej jednego przyjaciela, istnieje rama odniesienia i forum, na którym można praktykować przyjaźń".
Rodzice mogą zacząć zauważać, że ich dziecko zaczyna rozwijać wzorzec w odniesieniu do przyjaciół i przyjaźni, zaczynając w wieku 3 lub 4 lat, mówi Charles Sophy, psychiatra z Beverly Hills w Kalifornii. "Jeśli słyszysz od nauczycieli, opiekunów lub trenerów, że twoje dziecko jest samotnikiem na placu zabaw, nie dzieli się dobrze, zostaje odrzucone, gdy próbuje dołączyć do grupy i/lub jest agresywne, może to być coś, co należy sprawdzić", mówi.
Według Sophy, pierwszym krokiem jest spojrzenie na sytuację dziecka z kilku stron. "Czy się wysypia? Czy je wystarczająco dobrze? Czy wykonuje swoją pracę w szkole? Czy jest stymulowane w sposób odpowiedni do wieku? Czy ćwiczy i wychodzi towarzysko?".
Odpowiedzi na te pytania mogą być wymowne i mogą pomóc skierować rodziców we właściwym kierunku, wyjaśnia. Na przykład, brak snu może spowodować drażliwość i brak energii do socjalizacji.
"Musisz również spojrzeć na siebie jako rodzica", mówi. "Czy modelujesz dobre zachowanie? Czy masz przyjaciół? Czy cieszysz się przyjaciółmi i wychodzisz na zewnątrz? Czy masz grupowe randki z zabawą, gdzie mamy i tatusiowie spędzają czas, podczas gdy dzieci się bawią?". Te rodzaje zachowań zachęcą i zmotywują Twoje dzieci do docenienia przyjaciół i przyjaźni.
Czy winne są lęki?
Innym możliwym powodem, że twoje dziecko ma trudności z tworzeniem przyjaźni, może być lęk, sugeruje Sophy.
"Jeśli dziecko ma lęk, możesz pracować wokół niego i mogą zrobić lepiej", mówi. Na przykład, przyjdź wcześniej na przyjęcia urodzinowe, ponieważ niespokojne dzieci często radzą sobie lepiej, gdy są tam pierwsze, w przeciwieństwie do konieczności pracy w grupie, mówi.
Rodzice nie powinni być zbyt nachalni wobec swoich dzieci w kwestii przyjaciół, mówi Poghyly. "To kość niezgody między rodzicami i dziećmi, gdy rodzice mówią 'dlaczego nie spróbujesz nawiązać nowych znajomości', a dziecko może mieć reakcję wycofania się", mówi. Zamiast tego staraj się wspierać dziecko w uprawianiu sportu lub innych zajęć i klubów, w których może poznać ludzi i nawiązać przyjaźnie" - radzi.
Ponadto, "jeśli rodzice obserwują sposób, w jaki ich dzieci wchodzą w interakcje z rówieśnikami, mogą przekazać im informację zwrotną w sposób wspierający" - mówi Poghyly. Na przykład, można powiedzieć: "wygląda na to, że dziecko było złe, kiedy wyszło. Co się stało? Czy jest inny sposób, w jaki mógłbyś poradzić sobie z tą sytuacją?"".
Czasami zły tłum jest gorszy niż brak tłumu.
Często rodzice martwią się, gdy ich dzieci wpadają w złe towarzystwo lub zaczynają spędzać czas z dzieckiem, którego nie akceptują.
Ale "im bardziej werbalizujesz lub pokazujesz, że nie lubisz ich przyjaciół, tym bardziej będą ich lubić", ostrzega Sophy. "Rodzice naprawdę muszą zadać sobie pytanie, co to jest, że nie lubią w danym przyjacielu lub grupie przyjaciół", mówi.
"Nie chcesz stać się zbyt konfrontacyjny, więc dziecko staje się defensywny w odniesieniu do przyjaźni i wyborów", Poghyly zgadza się. Ale "jeśli istnieje już precedens, w którym rodzice są wygodne mówiąc dzieciom, jakie wartości są akceptowane, to jest to płynny proces, ponieważ dzieci mają dość dużo przyjęły system wartości swoich rodziców", mówi.
Można również ograniczyć liczbę wyjść, w których dziecko uczestniczy, a które dotyczą dzieci, których nie akceptujemy, i zamiast tego zaprosić je do swojego domu. W ten sposób "rodzice mogą otworzyć dialog o tym, co obserwowali, na przykład: 'Zauważyłeś, jak bardzo się chwalił?' i użyć rzeczywistej obserwacji i przykładów, aby otworzyć dialog o tym, dlaczego nie lubią tego przyjaciela lub grupy przyjaciół."
Opublikowano w lutym 2007 roku.
