10 porad dotyczących wychowania nastolatka

doctor Feature from Child Mind Institute From the doctor Archives

Juliann Garey

Zazwyczaj między 9 a 12 rokiem życia nasze słodkie, milutkie dzieci, które kiedyś tak chętnie wdrapywały się na nasze kolana i dzieliły się swoimi sekretami, nagle nie chcą mieć z nami nic wspólnego. Twój przedszkolak nie jest już tą samą osobą, którą był jeszcze rok czy dwa lata temu. Zmienił się - fizycznie, poznawczo, emocjonalnie i społecznie. Rozwija nową niezależność i może nawet chcieć sprawdzić, jak daleko może przesunąć granice wyznaczone przez rodziców.

Być może nie wie, że potrzebuje cię tak samo mocno jak zawsze, ponieważ silna relacja rodzic-dziecko teraz może ustawić scenę dla znacznie mniej burzliwego dorastania. Nie będzie to jednak łatwe, ponieważ jako rodzic musisz uszanować potrzebę większej autonomii swojego dziecka, aby nawiązać udaną relację z jego "unowocześnioną" wersją.

Poprosiliśmy kilku ekspertów o wskazówki, które pomogą Ci utrzymać otwarte kanały komunikacyjne między Tobą a Twoim dzieckiem w wieku przedszkolnym - i ułatwią Ci przejście do okresu nastoletniego.

1. Nie czuj się odrzucony z powodu nowo odkrytej niezależności.

To właściwe, że dzieci w tym wieku zaczynają odwracać się od rodziców i coraz bardziej polegać na przyjaciołach, ale rodzice mogą odebrać wycofanie się pre-teen jako odrzucenie. "Zbyt często rodzice personalizują niektóre z dystansu, który występuje i błędnie interpretują go jako umyślną odmowę lub być może zachowanie opozycyjne", mówi Catherine Steiner-Adair, psycholog z Harvardu, konsultant szkół i autor TheBig Disconnect.Strzeż się próby wymuszenia informacji z opornego tween. "To czas, kiedy dzieci naprawdę zaczynają mieć przed nami tajemnice", mówi dr Steiner-Adair, "a rodzice, którzy mają niską tolerancję na to przejście - chcą wiedzieć wszystko - mogą zrazić swoje dzieci, będąc zbyt dociekliwymi".

2. Wyznacz specjalny czas dla swojego dziecka.

Często trudno jest skłonić nastolatków do otwarcia się i rozmowy. Laura Kirmayer, psycholog kliniczny w Child Mind Institute, sugeruje ustanowienie specjalnego okresu czasu jeden na jeden raz lub dwa razy w tygodniu, który spędzasz ze swoim tweenem, gdzie zapewniasz niepodzielną uwagę i nie pracujesz lub nie piszesz SMS-ów w tym samym czasie.Robiąc to, nie tylko poprawiasz swój związek, ale także uczysz umiejętności interpersonalnych, które będą kluczowe w przyszłości. "Ta jakość czasu jest naprawdę kluczowa", mówi dr Kirmayer, "i jest to coś, co możemy przeoczyć, ponieważ nasze dzieci mogą mówić, że nie chcą tego i być odciągane. A my możemy nieumyślnie zmówić się z tą tendencją".

3. Spróbuj podejścia pośredniego.

Kiedy były młodsze mogłeś zadawać bezpośrednie pytania. Jak było w szkole? Jak poszło ci na teście? Teraz bezpośrednie podejście - zasypywanie ich pytaniami o szkołę i ich dzień - nie działa. Nagle wydaje się to przytłaczające i natrętne. I to będzie backfire.Jeśli cokolwiek, mówi dr Kirmayer, trzeba podjąć przeciwne podejście i ustawić się jako głównie tylko słuchacza: "Jeśli faktycznie po prostu usiąść, bez pytań, i po prostu słuchać, jesteś bardziej prawdopodobne, aby uzyskać informacje o życiu dziecka, które chcesz". Dr Kirmayer mówi, że takie podejście daje dzieciom wiadomość, że "to jest miejsce, gdzie mogą przyjść i porozmawiać, i mają pozwolenie na powiedzenie wszystkiego, co myślą lub czują." Czasami będziesz w stanie pomóc i dać radę - ale nie próbuj wkraczać i rozwiązywać wszystkich ich problemów. Innym razem możesz po prostu wczuć się w to, jak trudno jest poradzić sobie z tym, co przeżywają.

4.

Nie bądź nadmiernie osądzający.

"W tym wieku twoje dzieci bardzo uważnie obserwują cię, aby usłyszeć, jak bardzo jesteś osądzający" - radzi dr Steiner-Adair. "Czerpią wskazówki z tego, jak mówisz o dzieciach innych ludzi, zwłaszcza o dzieciach, które wpadają w kłopoty - jak ta dziewczynka się ubiera, czy ten chłopiec ma dobre lub złe maniery. I obserwują i decydują, czy jesteś surowy, krytyczny lub osądzający."

Podaje przykład rodzica, który mówi: "'Nie mogę uwierzyć, że zamieściła to zdjęcie na Facebooku! Gdybyśmy byli jej rodzicami, bylibyśmy umorusani". Albo 'Nie mogę uwierzyć, że wysłał ten filmik na YouTube!". Komentują zachowania, które wymagają komentarza, ale intensywność i sztywność ich osądów jest tym, co się odwraca."

5.

Oglądaj z nimi to, co oglądają.

Począwszy od gimnazjum, oglądanie rzeczy, które dziecko chce oglądać razem z nim i możliwość śmiania się z nich i rozmawiania o nich jest ważnym sposobem na nawiązanie kontaktu i możliwość omówienia tematów, które w przeciwnym razie byłyby tabu. "Nie bądź zbyt intensywny w tym, jak krytykujesz wartości - mówi dr Steiner-Adair.

Dodaje, że naszym zadaniem jako rodziców jest pomóc zarówno chłopcom, jak i dziewczynkom rozpoznać, w jaki sposób media wpajają im kod płciowy - zaporę komunikatów kulturowych, które mówią dzieciom, co "oznacza" bycie chłopcem lub dziewczynką - i pomóc im rozpoznać, kiedy coś przekracza granicę od dokuczania do złośliwości. Należy jednak zachować ostrożność i używać humoru.

6. Nie bój się rozpoczynać rozmów o seksie i narkotykach.

Niefortunna rzeczywistość jest taka, że dzieci zaczynają eksperymentować z narkotykami i alkoholem już w wieku 9 lub 10 lat. A według dr Kirmayer, "Rozwój seksualny jest dużą częścią tego wieku, i to jest, gdy po raz pierwszy zaczynamy widzieć zaburzenia odżywiania, więc są to kluczowe lata dla nas, aby budować silne podstawy i dać im rozwojowo odpowiednie informacje." Dr Kirmayer sugeruje dostarczenie nastolatkowi informacji i zasobów bez presji wielkiej "rozmowy. "Poleca książki takie jak The Boy's Body Book (autorstwa Kelli Dunham) i, dla dziewcząt, The Care and Keeping of You (autorstwa Valarie Schaefer), aby wprowadzić rozwój seksualny i Ten Talks Parents Must have with Their Children about Drugs and Choices (autorstwa Dominic Cappello), aby poruszyć temat narkotyków.

"Będą narażeni na te rzeczy poprzez swoją grupę rówieśniczą", mówi. "Chcesz dostarczyć im informacji, które są dokładne, ale chcesz to zrobić w sposób, który nie jest przytłaczający. Pozwól im mieć książkę na swojej półce, aby mogli ją przejrzeć i przyjść do ciebie z pytaniami." Książka dr Steiner-Adair "The Big Disconnect" również oferuje scenariusze i porady, jak rozmawiać z dziećmi o seksie.

7. Nie przesadzaj z reakcją. 

Dr Steiner-Adair przestrzega przed byciem mamą lub tatą, którzy w złej sytuacji pogarszają sprawę. Podaje taki przykład: "Twoja córka przychodzi z płaczem; nie została zaproszona na sleepover. Widzi jej zdjęcie na Instagramie lub Snapchacie. Rodzic mówi: 'O mój Boże, nie mogę uwierzyć, że nie zostałaś zaproszona! To straszne! Idę zadzwonić do matki'". Ten styl rodzicielstwa wzmacnia dramat, rzucając paliwo na i tak już hiperreaktywny płomień pre-adolescenta. Sprawiają, że ich dzieci są bardziej zdenerwowane.

8.

Nie bądź też "clueless".

Z drugiej strony nie bądź rodzicem, który "po prostu ignoruje pewne sprawy" - mówi dr Steiner-Adair. Ryzykujesz, że dzieci będą wydawać się nieświadome lub niezainteresowane.

Kiedy nastolatek zostanie przyłapany na imprezie z alkoholem, niezorientowany rodzic może powiedzieć: "Och, to tylko dzieciaki upijające się na imprezie w 10 klasie". Dzieci obserwują więc, jak ich starszemu rodzeństwu wszystko uchodzi na sucho bez konsekwencji i myślą: 'Świetnie, dlaczego miałbym im coś powiedzieć? Dlaczego miałbym się do nich zwracać?"

9. Zachęcaj do uprawiania sportu przez dziewczęta.

Samoocena dziewcząt osiąga szczyt w wieku 9 lat, a następnie spada, ale badania pokazują, że dziewczęta grające w drużynach mają wyższą samoocenę. Dziewczęta z drużyn sportowych osiągają również lepsze wyniki w nauce i mają mniej problemów z obrazem ciała.

Anea Bogue, twórczyni programu dla dziewcząt o nazwie REALgirl, zauważa: "Z mojego doświadczenia wynika, że istnieje bardzo powszechna korelacja między dziewczętami uprawiającymi sporty zespołowe a dziewczętami, które w mniejszym stopniu cierpią z powodu niskiej samooceny, ponieważ szukają swojej wartości w sobie i u innych dziewcząt, w przeciwieństwie do chłopców, którzy szukają potwierdzenia."

10. Pielęgnuj emocjonalną stronę swojego chłopca.

"

Jedną z naprawdę trudnych rzeczy dla chłopców w tym wieku jest to, że przekazy z kultury dotyczące ich zdolności do miłości, prawdziwych przyjaźni i związków są dla nich tak szkodliwe" - mówi dr Steiner-Adair. "Mówią, że wszystko, co ma związek z prawdziwymi uczuciami - miłość, smutek, wrażliwość - jest dziewczęce, a więc złe".

Rodzice powinni przynajmniej zrobić wszystko, co w ich mocy, aby zachęcić chłopców do bycia wrażliwymi i podatnymi na zranienie w domu, jednocześnie uznając rzeczywistość, że te cechy mogą nie przejść dobrze w szkole. "Można mu powiedzieć", wyjaśnia dr Steiner-Adair, "że w wieku 15 lub 16 lat, kiedy będzie chciał mieć dziewczynę, będzie mu to naprawdę dobrze służyć".

Znalezienie właśnie właściwej równowagi z twoim tween prawdopodobnie nie będzie najłatwiejszym zadaniem rodzicielskim, jakie kiedykolwiek miałeś. Zajmie to trochę prób i błędów, ale utrzymywanie kanałów komunikacji otwartych podczas tych lat jest warte pracy, którą będziesz musiał włożyć.

Jeśli rozwiniesz zaufanie z pre-teens, możesz zaoferować im bezpieczne miejsce, do którego będą mogli wrócić bez względu na to, co dzieje się w nowym świecie, który zamieszkują, a robiąc to, będziesz również ustawiać scenę dla gładszego dorastania.

Originally published on February 29, 2016

Powiązane treści na childmind.org

• Co rodzice powinni wiedzieć o Tween

• Kiedy powinieneś dać dziecku telefon?

• Pomocy! Mój nastolatek przestał się do mnie odzywać