Z archiwum Doktora
Co robisz, gdy Twój czterolatek złości się przy stole? Dać im time-out? Zabrać cenny przedmiot? A co z piątoklasistą, który nie radzi sobie w szkole i odmawia odrobienia pracy domowej - czy odbierasz mu przywilej oglądania telewizji lub filmów? A co zrobić, gdy nastolatek zaczyna opuszczać godzinę policyjną?
Dylematy związane z dyscypliną nękają wszystkich rodziców. Jak rozpoznać, czy posuwamy się za daleko, czy za mało?
Dr Elizabeth J. Short, zastępca dyrektora Schubert Center na Case Western Reserve University, mówi: "W Ameryce mamy tendencję do bycia niewystarczająco surowymi, a wszyscy chcą się przyjaźnić z dziećmi". Ale bycie zbyt surowym jest ryzykowne, ponieważ może zniweczyć ich wysiłki, by postępować właściwie. "Są chętne do zadowolenia i martwią się o aprobatę rodziców", mówi Short, "więc kończysz z dziećmi, które są niespokojne i niezdecydowane. Albo czasami wiedzą, że nie ma sposobu, aby uderzyć w poprzeczkę, którą ustawiłeś, więc nawet nie próbują".
Oto 16 znaków, że jesteś zbyt surowy dla swoich dzieci wraz z sugestiami, co możesz z tym zrobić.
1. Wprowadzasz zbyt wiele zasad.
Nancy Darling, profesor psychologii w Oberlin College, mówi: "To znak, że jesteś zbyt surowy dla dobra wszystkich, jeśli ustalasz tak wiele zasad, że nie jesteś w stanie ich wszystkich wyegzekwować". Zamiast tego, mówi, ustal mniej zasad i bądź konsekwentny w ich wzmacnianiu. "Postępowanie zgodnie z nimi" - mówi Darling - "jest naprawdę ważne".
2. Twoje groźby są przesadzone.
"Powiedzenie 'Mam zamiar zniszczyć wszystkie twoje zabawki' lub 'wyrzucić cię z domu' nie zadziała", mówi Darling. "Jeśli twoje dziecko mówi 'dobrze', wszystko, co możesz zrobić, to wycofać się. To, co zrobiłeś, to pusta groźba i nauczyłeś dziecko źle się zachowywać." Zastanów się dokładnie nad konsekwencjami, zanim je sprecyzujesz.
3. Twoje zasady przekraczają granice rodzicielskie.
"Rodzice mogą i powinni ustalać zasady dotyczące tego, jak dziecko radzi sobie w szkole, jak traktuje innych ludzi i kwestie bezpieczeństwa" - mówi Darling. Ale zasady dotyczące spraw osobistych -- na przykład, jaki instrument dziecko powinno sobie wziąć do ręki -- mogą nie być odpowiednie.
Problem w tym, że rodzice i dzieci nie zawsze zgadzają się co do tego, które kwestie są osobiste, a które związane z bezpieczeństwem lub moralnością. Na przykład muzyka z brutalnymi lub poniżającymi tekstami może wydawać się rodzicom czymś, co wymaga ustalenia zasad. Ale nastolatki mogą powiedzieć, że to tylko ich osobisty gust. Ponieważ granice nie zawsze są jasno określone, ważne jest, aby przedyskutować i rozważyć obie strony przy podejmowaniu decyzji, co zrobić.
4. Twoja miłość jest warunkowa (lub twoje słowa sprawiają, że tak to brzmi).
Darling mówi, że powinieneś mówić takie rzeczy jak: "Zawsze cię kocham, ale oczekuję, że będziesz się zachowywał w ten sposób" lub "Wiem, że stać cię na więcej". Ale przestrzega: "Nie mów: 'Jesteś śmieciem, jeśli nie zachowujesz się w ten sposób'". Kiedy to robisz, atakujesz sedno swojego dziecka.
5. Nie pilnujesz swoich słów.
Nie chodzi tylko o to, jak mówisz; chodzi o to, co mówisz. Nawet jeśli twój ton jest miarowy, twoje słowa mają znaczenie. "Spokojne głosy mogą powiedzieć znaczące rzeczy", mówi Darling. "Treść jest ważniejsza niż sposób, w jaki się ją mówi".
6. Nie wkładasz w to czasu.
Kiedy prosisz swoje dzieci o zrobienie czegoś trudnego, nie nakazuj im tego po prostu. Zamiast tego pracuj razem z nimi. "Dobre rodzicielstwo polega na poświęcaniu czasu" - mówi Darling.
7. Zawsze jesteś policjantem, nagabywaczem, obserwatorem lub przypominaczem.
Jeśli są to główne filary waszej relacji z wyłączeniem innych rzeczy, które można i należy robić jako rodzic, możesz być zbyt surowy" - mówi psycholog Ron Taffel, autor książki "Childhood Unbound".
8. Twoje dziecko zostawia cię na pastwę losu.
"Jeśli twoje dziecko coraz mniej rozmawia z tobą o rzeczach, które mają znaczenie, może to być znak, że jesteś zbyt surowy", mówi Taffel. "Możesz wygrać bitwę, ale przegrać wojnę. Możesz skłonić swoje dzieci do robienia rzeczy, które chcesz, aby robiły, ale nie otwierają się przed tobą o rzeczach, które sprawiają, że są niespokojne lub niepokojące."
9. Twoje dzieci nie przyprowadzają swoich przyjaciół.
"Dzieci chcą zasad, a wszystkie dzieci będą grawitować do domu z zasadami", mówi Taffel. Ale jeśli spędzasz czas na przypominaniu dzieciom o zasadach, krytykowaniu dziecka przy innych dzieciach i zadawaniu zbyt wielu dociekliwych pytań, twoje dzieci mogą przestać przyprowadzać swoich przyjaciół". Jeśli dzieci rzeczywiście proszą o powrotne randki do zabawy, a inne dzieci rozmawiają z tobą i podchodzą do ciebie, to znaczy, że uczyniłaś swój dom domem, w którym dzieci chcą przebywać."
10. Twoje dziecko jest widziane, a nie słyszane.
"W XXI wieku -- z dziećmi tweetującymi i Facebookującymi wszystko -- oczekują, że zostaną wysłuchane", mówi Taffel, dodając, że jesteś zbyt surowy, jeśli nie dajesz swoim dzieciom możliwości każdego dnia, aby wyrazić swoją opinię. "Nie musisz się z nimi zgadzać ani robić tego, co mówią", mówi. "Ale powinieneś dać im czas na wypowiedzenie tego".
11. Twoje dziecko jest całe w pracy, a nie w zabawie.
Taffel mówi: "Dzieci potrzebują czasu na pocieszenie i przestoju, aby dokonać syntezy tego, czego się nauczyły. Jeśli są wypełnione umiejętnościami, wiedzą i informacjami, których nie mogą wykorzystać i uczą się tylko dla samej nauki, ich mózgi kończą jak gąbki wchłaniające rzeczy, ale nie mają pojęcia, co to wszystko znaczy."
12.Jesteś jedyną osobą.
"Dowiedz się, co robią inni rodzice" - radzi Taffel. "Kiedy żaden inny rodzic nie robi dokładnie tego samego, co ty - na przykład nie pozwala dzieciom wchodzić do Internetu nawet pod nadzorem rodziców - możesz być zbyt surowy".
13. Zabraniasz czegoś.
"Nie zachęcasz do czegoś, ale też nie zabraniasz" - mówi Short. "Powiedz: 'Wolałbym, żebyś nie robił tego z tych powodów. Ale jeśli mimo wszystko zdecydujesz się to zrobić, mogę cię baczniej obserwować z powodu moich obaw."
14. Zasady są zasadami, nie ma pytań.
"Musisz mieć zasady na miejscu", mówi Short. "Muszą być jasne, spójne zasady, ponieważ pomaga to w przewidywalności i oczekiwaniach. Ale trzeba też mieć pewne pole manewru w szczególnych sytuacjach". Na przykład, jeśli dziecko ma godzinę policyjną o północy, ale wyznaczony kierowca jest pijany, dziecko musi czuć się komfortowo, dzwoniąc do domu, aby poprosić o złagodzenie i podwiezienie, mówi.
Jeśli jesteś autorytarny, nie autorytatywny.
Jest pewna różnica, mówi Short. Autorytatywni rodzice stawiają jasne oczekiwania i mogą być surowi dla swoich dzieci. Ale robią to z ciepłem i troską o dobro dziecka, podczas gdy rodzice autorytarni mówią: "Wszystko po mojemu albo na autostradzie". Rodzice autorytarni, mówi Strong, są "kontrolujący i nie ciepli". Autorytatywny rodzic jest odpowiednio do wieku kontrolujący i również ciepły".
16. Jesteś zimny jak lód.
"Nikogo nie obchodzi, czy rodzice są twardzi, dopóki są ciepli" - mówi Short. Problemem, jej zdaniem, jest "kiedy jesteś twardy i zimny".
