Inhibitory PARP w raku jajnika

Jednym z największych wyzwań związanych z rakiem jajnika jest fakt, że u większości kobiet diagnoza stawiana jest późno, po tym jak rak rozprzestrzenił się już z jajników na inne narządy. Zwykle leczenie późnego stadium raka jajnika polega na operacji i chemioterapii, ale rak często powraca po kilku miesiącach lub latach od rozpoczęcia leczenia.

Nowa grupa leków przeciwnowotworowych, zwanych inhibitorami PARP, zmienia sposób leczenia raka jajnika przez lekarzy. Leki te wydłużają czas, zanim rak powróci lub pogorszy się, a nawet mogą pomóc niektórym osobom z tym rakiem żyć dłużej.

Inhibitory PARP działają najlepiej na raki jajnika, które mają pewne zmiany genetyczne, ale ich zastosowanie rozszerzyło się na raki bez zmian genowych. Możesz otrzymać jeden z tych leków, jeśli Twój rak powrócił po leczeniu lub wkrótce po postawieniu diagnozy.

Jak działają inhibitory PARP?

PARP to skrót od polimerazy poli-adenozyno-difosforanu-rybozy. Jest to enzym - rodzaj białka - który pomaga komórkom naprawić uszkodzone DNA.

DNA to dwuniciowy materiał genetyczny znajdujący się wewnątrz komórek. Zawiera on instrukcje, które mówią komórce, jak ma działać. Za każdym razem, gdy komórka się dzieli, DNA tworzy swoje kopie.

Komórki stale skanują się w poszukiwaniu przerw w nici DNA. Kiedy wykryją przerwę, komórka naprawia uszkodzenie, aby mogła dalej rosnąć i kopiować siebie.

Komórki nowotworowe również wykorzystują PARP do naprawiania uszkodzeń w swoim DNA. Inhibitory PARP blokują ten proces. Kiedy komórki nowotworowe nie mogą naprawić uszkodzonego DNA, nie mogą się rozmnażać i umierają.

Kontynuacja

Jakie rodzaje raka jajnika są leczone inhibitorami PARP?

Inhibitory PARP zostały opracowane w celu zwalczania raków jajnika z niedoborem rekombinacji homologicznej (HRD). Około połowa raków jajnika jest HRD pozytywna, co oznacza, że trudniej im naprawić swoje DNA.

Zmiany w genach BRCA1 i BRCA2 są częścią HRD. Geny BRCA pomagają zarówno komórkom nowotworowym, jak i prawidłowym komórkom naprawiać się. Osoby z mutacjami genów BRCA są w grupie podwyższonego ryzyka zachorowania na raka jajnika, piersi, prostaty i trzustki. Geny BRCA już utrudniają komórkom nowotworowym naprawianie się, co sprawia, że są łatwiejsze do namierzenia przez inhibitory PARP.

Nowe dowody wykazały, że inhibitory PARP działają również na raki jajnika bez mutacji BRCA.

Trzy inhibitory PARP są zatwierdzone do leczenia raka jajnika z mutacjami BRCA i bez nich:

• Olaparib (Lynparza)

• Niraparib (Zejula)

• Rucaparib (Rubraca)

Kiedy poddałbyś się temu zabiegowi?

Inhibitory PARP są przeznaczone dla nabłonkowych raków jajnika, które stanowią około 90% wszystkich raków jajnika. Nowotwory te rozpoczynają się w zewnętrznej warstwie jajnika.

Możesz otrzymać inhibitor PARP, jeśli masz mutację genu BRCA oraz:

• Twój rak zmniejszył się po zastosowaniu chemioterapii opartej na platynie, takiej jak cisplatyna lub karboplatyna

• Stosowałeś już dwa lub więcej leków chemioterapeutycznych, ale nie zmniejszyły one raka

• Twój rak powrócił po leczeniu, ale potem zareagował na chemioterapię opartą na platynie

Możesz również otrzymać inhibitor PARP, jeśli nie masz mutacji genu BRCA, ale Twój rak powrócił po leczeniu, a następnie skurczył się po chemioterapii opartej na cisplatynie lub karboplatynie.

Olaparib jest czasami łączony z innym lekiem celowanym, bevacizumabem (Avastin), jako terapia podtrzymująca u kobiet z mutacjami BRCA i bez nich. Terapia podtrzymująca to dodatkowe leczenie mające na celu zabicie wszelkich komórek rakowych pozostałych po chemioterapii.

Niraparib może być również stosowany jako terapia podtrzymująca u kobiet z mutacją BRCA, u których wystąpiła odpowiedź na chemioterapię. Zazwyczaj leczenie podtrzymujące trwa od 2 do 3 lat.

Inhibitory PARP są również zatwierdzone do stosowania w przypadku raka jajnika bez mutacji BRCA, który ma wysoki wynik niestabilności genomowej. Test ten mierzy liczbę nieprawidłowych genów w komórkach nowotworowych.

Inny inhibitor PARP, veliparib, jest w fazie badań klinicznych. Naukowcy badają go zarówno jako pierwsze leczenie, jak i terapię podtrzymującą.

Kontynuacja

Jak przyjmować inhibitory PARP?

Inhibitory PARP występują w postaci tabletek lub kapsułek, które przyjmuje się doustnie raz lub dwa razy dziennie. Czas ich przyjmowania zależy od rodzaju raka jajnika.

Każdy inhibitor PARP działa nieco inaczej. Lekarz dostosuje dawkę i czas przyjmowania leku, aby jak najlepiej działał na Twój nowotwór.

Jak pomagają?

U kobiet, u których niedawno zdiagnozowano raka jajnika i które mają mutację BRCA, inhibitory PARP mogą obniżyć ryzyko nawrotu raka nawet o 70%. Leki te działają również u niektórych kobiet, które nie mają mutacji genu BRCA.

W jednym z badań lek Zejula zwiększył ilość czasu zanim rak się pogorszył lub powrócił o 6 miesięcy w porównaniu z leczeniem nieaktywnym (placebo). Kobiety z guzami HRD przeszły 22 miesiące bez pogorszenia się lub powrotu raka, w porównaniu z 10 miesiącami w przypadku placebo.

Połączenie inhibitorów PARP z innymi rodzajami leków może pomóc im działać jeszcze lepiej. U kobiet z guzami HRD połączenie olaparibu i bevacizumabu wydłużyło czas przeżycia bez wzrostu nowotworu o 19 miesięcy w porównaniu z placebo. Kombinacja leków zwiększyła przeżycie u kobiet bez guzów HRD o 5 miesięcy.

Jakie są możliwe skutki uboczne?

Każdy człowiek inaczej reaguje na leczenie raka. Większość ludzi dobrze radzi sobie z inhibitorami PARP i nie ma żadnych poważnych problemów. Najczęstsze efekty uboczne przy stosowaniu tych leków są łagodne, jak nudności, zmęczenie i utrata apetytu.

Inne częste skutki uboczne to:

• Wymioty

• Biegunka lub zaparcie

• Ból brzucha

• Ból głowy

• Zawroty głowy

Lekarz może udzielić porady, jak radzić sobie z występującymi działaniami niepożądanymi.

Inhibitory PARP obniżają również ilość komórek we krwi, co może powodować problemy takie jak:

• Anemia - niski poziom czerwonych krwinek, które przenoszą tlen w organizmie

• Trombocytopenia - niski poziom płytek krwi, które pomagają w tworzeniu skrzepów krwi

• Neutropenia - niski poziom białych krwinek, które zwalczają infekcje

U około 1% osób przyjmujących inhibitory PARP może rozwinąć się nowotwór szpiku kostnego i krwi zwany zespołem mielodysplastycznym (MDS) lub ostrą białaczką szpikową (AML). Lekarz będzie monitorował pacjenta pod kątem występowania MDS i AML raz w tygodniu, gdy pacjent po raz pierwszy rozpocznie leczenie, a następnie raz w miesiącu.

Kontynuacja

Czy należy przyjmować inhibitor PARP?

Jeśli masz mutację genu BRCA lub inne HRD, prawdopodobnie jesteś dobrą kandydatką na inhibitor PARP. Niektóre kobiety bez defektu genu naprawy DNA mogą również przyjmować te leki.

Po tym jak dowiesz się, że masz raka jajnika, Twój lekarz prawdopodobnie wyśle Cię na badania genetyczne, takie jak te:

• Testy somatyczne poszukują zmian w genach, które zaszły w ciągu twojego życia

• Testy zarodkowe poszukują zmian w genach, które odziedziczyłeś po swoich rodzicach

Technika zwana sekwencjonowaniem następnej generacji sprawdza próbkę Twojego DNA pod kątem genów BRCA i innych mutacji.

Przyszłość inhibitorów PARP w raku jajnika

Naukowcy testują nowe inhibitory PARP, aby znaleźć te, które działają na inne rodzaje raka jajnika. Próbują również lepiej określić, które osoby z rakiem jajnika odniosą największe korzyści z tych leków.

Badania dotyczą również łączenia inhibitorów PARP z różnymi metodami leczenia, aby pomóc im lepiej działać. Jedna z kombinacji może obejmować inhibitory punktów kontrolnych układu odpornościowego, które hamują układ odpornościowy, aby pomóc mu znaleźć i zabić komórki rakowe. W takim leczeniu skojarzonym inhibitory PARP uszkadzałyby komórki raka jajnika, a następnie inhibitory punktów kontrolnych wysyłałyby komórki odpornościowe, aby je wykończyć.