Więcej amerykańskich dorosłych są diagnozowane z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) niż kiedykolwiek, z 36% wzrostem między 2008 i 2013 tylko. Jeśli chodzi o różne grupy etniczne i kulturowe, jednak liczby nie zawsze się równoważą. Duże badanie wykazało, że czarni, rdzenni i ludzie koloru (BIPOC) były znacznie mniej prawdopodobne, aby być zdiagnozowane z ADHD niż białych ludzi.
Naukowcy nie mogli wykluczyć możliwości, że naprawdę jest więcej ADHD wśród białych dorosłych. Jednak wiele czynników napędzać nierówności ludzi koloru może twarz, jeśli chodzi o prawidłową diagnozę. Inne, często kulturowe, bariery mogą zniechęcić ich do poszukiwania leczenia ADHD w ogóle, też.
Różnice w diagnozie
Zróżnicowane badanie objęło grupy rasowe i kulturowe, w tym czarnych, rdzennych Amerykanów, mieszkańców Wysp Pacyfiku, Latynosów, Azjatów i białych. Wszystkie grupy z wyjątkiem rdzennych Amerykanów zgłosiły wzrost diagnoz ADHD w ciągu ostatnich 10 lat, ale nadal z dużo niższym wskaźnikiem wykrywalności niż biali.
Z BIPOC, istnieją dowody nadmiernego leczenia - co oznacza niepotrzebne lub nawet szkodliwe diagnozy - jak również niedoleczenia, zbyt. To również wytrąca z równowagi trafne diagnozy. Przyczyny nierówności są złożone i mogą się różnić w zależności od grupy etnicznej i kultury.
Niektóre z wielu czynników, które mogą wchodzić w grę obejmują:
Słaby dostęp do wysokiej jakości oceny i leczenia. Mizerne zasoby społeczności, nieodpowiednie ubezpieczenie i obciążenie ekonomiczne mogą odgrywać dużą rolę w tym, dlaczego BIPOC nie lub nie może szukać leczenia ADHD.
Niewystarczająca liczba kompetentnych kulturowo lekarzy. Kompetencja kulturowa oznacza, że lekarz rozumie i skutecznie pracuje z ludźmi o innych systemach wierzeń i kulturach niż jego własna. Na przykład, mogą zauważyć, jak "normalne zachowanie" w innych społeczeństwach różni się tak, że mogą lepiej wykryć i zarządzać ADHD.
Kompetencja kulturowa wymaga również dostrojenia się do szczegółów osobistych, takich jak pochodzenie rodzinne, poziom edukacji i wiedzy oraz dostępne zasoby.
Praktyki i cechy kulturowe są bardzo zróżnicowane. Lekarz powinien rozumieć język swojego pacjenta, zarówno mówiony, jak i nie. Obejmuje to:
-
Jak dana grupa etniczna lub kulturowa postrzega ludzi z autorytetem. Na przykład, wiele osób w kulturach latynoskich i azjatyckich unika kontaktu wzrokowego jako oznaki szacunku.
-
W niektórych kulturach istnieje potrzeba rozgrzania się podczas rozmowy na delikatne tematy, zanim się w nich "zanurzymy". Może to sprawić, że wydadzą się mniej bezpośredni i wymaga cierpliwości.
-
Język ciała odgrywa dużą rolę w tym, jak różne kultury komunikują się i okazują emocje. Może obejmować zarówno sposób mówienia, jak i gesty. Pracownik służby zdrowia musi wiedzieć, jak je interpretować.
Podobnie, podejście praktyków musi być jasne i łatwe do zrozumienia. Muszą one odpowiadać potrzebom i oczekiwaniom BIPOC.
Błędna diagnoza i brak zaufania. Czarni od dawna znosili wzorce nadużyć i nieprawidłowych diagnoz ze strony rządu i środowiska medycznego. Głęboko zakorzeniony brak zaufania stał się częścią kultury.
Kulturowa stygmatyzacja wokół chorób psychicznych. Prawidłowa diagnoza ADHD została powiązana z innymi diagnozami psychiatrycznymi. Jednak przekonania kulturowe i strach przed osądem może być ogromną barierą dla poszukiwania pomocy i śledzenia przez z diagnozą i skutecznego leczenia.
Na przykład, wielu czarnych Amerykanów myśleć o ADHD zachowanie nie jako problem zdrowia psychicznego, ale kwestia dyscyplinarna. Na głębszym poziomie, mają tendencję do posiadania "survivalist's" pogląd, że zdrowie psychiczne jest kulą, i to jest oznaką słabości, aby szukać go.
Pogląd typu "wymódl się od tego". Wiele grup rasowych i etnicznych ma silne przekonania religijne, w tym czarna społeczność. Solidna wiara tych grup ma tendencję do ogromnej przewagi nad zaufaniem do medycyny.
Nieleczone dzieciństwo ADHD. Chociaż własny temat, nieleczone dzieciństwo ADHD może rzucić długi cień na dorosłość. Badania pokazują, że to podnosi ryzyko w dół drogi dla depresji, zaburzenia używania substancji (SUD) i innych zaburzeń behawioralnych.
Brak właściwego leczenia ADHD może rozciągnąć się dalej do ogólnego stanu zdrowia osoby, jakości życia i stabilności rodziny.
Znalezienie równowagi w przyszłości
Aby rozpoznać, zdiagnozować i leczyć ADHD we wszystkich grupach rasowych i etnicznych, badacze wyznaczyli kilka celów i praktyk, które mogą przekroczyć rasę, przekonania i systemy kulturowe. Każdy potrzebuje dostępu do wysokiej jakości leczenia ADHD.
-
Branża opieki zdrowotnej musi dążyć do bezstronnego, ostrożnego i ściśle zorganizowanego badania przesiewowego. Obejmuje to właściwe rejestrowanie objawów, aby lepiej prześledzić wzorce powiązanych schorzeń i możliwe wyniki różnych metod leczenia.
-
Społeczność medyczna musi znaleźć sposób na podejście do różnic kulturowych i ich niwelowanie, aby ludzie chętniej szukali opieki nad zdrowiem psychicznym i mieli do niej dostęp. Obejmuje to zdobycie solidnego zrozumienia społecznych, biologicznych i psychologicznych różnic wśród BIPOC oraz pracę nad wrażliwymi kulturowo podejściami do identyfikacji i leczenia ADHD we wszystkich populacjach.
Wskazówki dotyczące szukania leczenia
Jeśli jesteś częścią społeczności BIPOC i chcesz przyjrzeć się diagnozie i leczeniu ADHD, najbardziej pomocne mogą być wskazówki od specjalistów zdrowia psychicznego, którzy również są BIPOC. Kilka wskazówek na początek:
-
Idealnie jest mieć wsparcie rodziny i przyjaciół podczas poszukiwania jakiegokolwiek leczenia. Jeśli ADHD jest negatywną etykietą w Twojej społeczności, nie pozwól, aby to Cię powstrzymało. Możesz na razie zachować spokój w tej kwestii.
-
Należy pamiętać, że ADHD zazwyczaj występuje w rodzinie. Jeśli jest to problem dla Ciebie, to prawdopodobnie będzie nim również dla innych członków rodziny. Jeśli trzymać temat off-limits, ryzykujesz szansę ktoś inny nie dostać pomoc, której potrzebują. To może być trudna sytuacja, więc po prostu zrobić wszystko, co w Twojej mocy i postępować zgodnie z instynktem.
-
Znajdź sposoby, aby rozpowszechnić wiedzę i zamknąć stygmaty. Jeśli ludzie będą lepiej rozumieć ADHD i to, co dzieje się z Tobą, mogą być bardziej skłonni do zaoferowania wsparcia Tobie i innym. Kiedy pojawiają się okazje, spróbuj pomóc sceptykom zobaczyć chorobę psychiczną nie jako coś, z czego można żartować lub zmyć, ale jako ogólny problem zdrowotny. Jest to problem z umysłem i mózgiem, a nie z inną częścią ciała. Ponieważ mózg kontroluje zachowanie, kluczowe jest leczenie, gdy coś nie działa jak należy. Ludzie cierpią, gdy unikają leczenia - czy to w celu zajęcia się zachowaniem, czy przyjmowania leków, czy obu - które może przynieść ulgę i zaoferować wyższą jakość życia.
