Trzymanie się negatywnych wydarzeń zwiększa poziom stresu i ogólnie obniża radość z życia. Powoduje uczucie urazy, złości i zdenerwowania. Ważne jest, abyś nauczył się adaptować, poprawiać swoje błędy i rozwijać się w oparciu o negatywne wydarzenia. Kluczowym elementem, aby móc to zrobić, jest umiejętność wybaczenia sobie wszelkich błędów lub niewłaściwych czynów, które mogłeś popełnić.
Czym jest samowybaczenie i współczucie?
Łatwo jest pomylić przebaczenie z współczuciem. Samowspółczucie jest inne, ale podobne do samowybaczenia. Trzy cechy charakterystyczne współczucia dla samego siebie to:
-
Życzliwość dla siebie. Życie nie jest idealne, więc dlaczego ludzie mieliby być? Kiedy robi się ciężko i sprawy nie idą zgodnie z planem, ludzie, którzy praktykują współczucie dla siebie, pamiętają o tym. Uznają nieuchronność niedoskonałości i są troskliwe i kochające dla siebie.
-
Wspólne człowieczeństwo. Każdy doświadcza w życiu niepowodzeń. Każdy będzie odczuwał trudne emocje lub musiał rozwiązywać problemy, gdy pojawią się nieoczekiwane sytuacje. Dać sobie współczucie oznacza nie myśleć, że jest się jedyną osobą na świecie, która doświadcza tych rzeczy.
-
Klarowność i uważność. Negatywne emocje mogą sprawić, że ludzie poczują się niekomfortowo. Zazwyczaj wyolbrzymiają lub bagatelizują te emocje. Umiejętność jasnego spojrzenia na te emocje i zobaczenia ich takimi, jakimi są, jest oznaką współczucia dla samego siebie.
Współczucie różni się od przebaczenia, ponieważ przebaczenie jest sposobem na pogodzenie się z tym, jak postrzegasz siebie po tym, jak doświadczasz winy, wstydu i rozczarowania. Te uczucia pojawiają się, gdy zrobisz coś, co sprawia, że kwestionujesz obraz, jaki masz o sobie. Dlatego jest to aspekt współczucia dla samego siebie.
Strategie wybaczania sobie
Czasami możesz zrobić coś, co podważa twoje wyobrażenie o sobie. I może być trudno pogodzić się z samym sobą, kiedy zrobisz coś, co negatywnie wpływa na ciebie lub innych. Oto kilka wskazówek, jak wewnętrznie praktykować samowybaczenie:
-
Pomyśl wstecz. Przypomnij sobie czas w swoim życiu, kiedy czułeś się bezpiecznie i zależało ci na kimś. Przypomnij sobie, kto to jest - może to być przyjaciel, krewny, nauczyciel, mentor, postać duchowa lub zwierzę domowe. Zwizualizuj sobie uczucie bycia w pobliżu tej osoby i bycia chronionym. Pozwól sobie na poczucie bezpieczeństwa. Następnie, razem ze swoim opiekunem, wymień wszystkie swoje pozytywne cechy.
-
Przypomnij sobie wydarzenie. Następnie uznaj fakty związane z tym, co musisz sobie wybaczyć. Przypomnij sobie konkretne wydarzenie i to, jak się czułeś. Zauważ, co jest trudne do zaakceptowania. Zrób listę tego, co się wydarzyło i posortuj to wszystko w trzy różne kategorie: wady moralne, nieumiejętność i wszystko inne. Wady moralne wymagają poczucia winy lub wyrzutów sumienia, a nieumiejętność wymaga korekty, np. zobowiązania się do tego, że już nigdy więcej nie zrobisz danego czynu.
-
Nie unikaj poczucia winy. Nie czucie się świetnie z powodu zrobienia czegoś złego jest zdrowe i naturalne. Jeśli wymażemy złe uczucia związane z robieniem czegoś złego, to co nam pozostanie? Istnieje jednak różnica pomiędzy wstydem a poczuciem winy. Wstyd wiąże się z uczuciami obronnymi, takimi jak zaprzeczanie, unikanie i przemoc. Wmawianie sobie, że w głębi duszy jest się złym człowiekiem i poczucie winy nie jest pomocne. Czyniąc to, możesz nie myśleć, że możesz się zmienić. Poczucie winy za swoje czyny może jednak pomóc w tym, by ich nie powtarzać.
-
Weź odpowiedzialność. Nie można sobie wybaczyć, jeśli nie przyznajemy się do tego, co zrobiliśmy zarówno sobie, jak i osobie, którą skrzywdziliśmy. Daj im znać, że bierzesz odpowiedzialność za to, co zrobiłeś i daj to poznać również sobie. Naucz się w pełni akceptować to, że zrobiłeś to, co zrobiłeś.
-
Spróbuj naprawić szkody. Może być ci trudno naprawdę wybaczyć sobie, jeśli czujesz, że nie zrobiłeś tego, co powinieneś zrobić, aby naprawić swoją krzywdę. Być może oznacza to zaoferowanie pomocy finansowej, naprawę nieruchomości lub po prostu powiedzenie komuś przepraszam.
-
Miej empatię nie tylko dla siebie. Stwierdzono, że ludzie mają problemy z przebaczeniem sobie, gdy mają również empatię dla drugiej strony zaangażowanej w sprawę. To normalne, że ludzie zmagają się z tym napięciem. Jednak bez posiadania empatii zarówno dla siebie, jak i dla drugiej osoby, to samowybaczenie może być puste i niewiele znaczyć.
Te wskazówki są trudne do wprowadzenia, ale podobnie jest z prawdziwym przebaczeniem dla siebie. Najprawdopodobniej będzie to długa podróż, która będzie miała doliny i szczyty. Możesz nigdy nie uwolnić w pełni negatywnych uczuć, które masz. Samo przebaczenie nie musi być samowolą, ale raczej jasną oceną twojej zdolności do czynienia zła i dobra.
