Z archiwum lekarza
Wielokrotnie nagradzany aktor Stanley Tucci - najbardziej znany z ról w filmach Big Night, Kit Kittredge oraz Julie & Julia - wystąpi tej jesieni w filmie The Lovely Bones. Doctor the Magazine zapytał go o jego życie aktorskie, stratę Kate i jego przemyślenia na temat rodzicielstwa, jedzenia i zachowania zdrowia.
Wkrótce będzie można zobaczyć Cię grającego mordercę dzieci George'a Harveya w filmowej adaptacji bestsellerowej powieści The Lovely Bones. Jako ojciec trójki dzieci, czy była to dla Ciebie trudna postać do wcielenia się w nią?
To była najtrudniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek zrobiłem. Nie mogę znieść oglądania czegoś, w czym dzieci są krzywdzone. Wahałem się, czy przyjąć tę rolę, ale to piękna historia i wiedziałem, że jestem w dobrych rękach z Peterem Jacksonem, który szanował ten materiał. To było wyzwanie, a ja lubię wyzwania. Cieszę się, że to zrobiłem.
Zapomnij o fikcji i życiu w kinie, prawdziwe życie może być bardzo mroczne (co podkreśla niedawna historia Jaycee Dugard). Jak zapewnić bezpieczeństwo swoim dzieciom i jak wiele im powiedzieć, aby zaszczepić w nich zdrowe poczucie ostrożności, bez życia w strachu?
Trochę strachu jest w porządku. Ważne jest, aby dzieci rozumiały, czego powinny się bać, a czego nie. Pracowałem blisko z gościem z FBI [przy The Lovely Bones], a on powiedziałby własnemu dziecku: "Widzisz tego gościa tam?". Wytypowałby ich i powiedziałby im dokładnie, czego mają szukać. Ale ostatecznie wszyscy musimy mieć oko na nasze dzieci.
Skupmy się teraz na radościach ojcostwa: Opisz swój najdumniejszy moment rodzicielstwa.
Najbardziej dumny jestem z tego, że udało mi się spakować na czas szkolne obiady! Wolę być szefem kuchni w Lutesse niż pakować te cholerne szkolne obiady!
Czy w związku ze zbliżającymi się 50-tymi urodzinami zamieniłbyś się miejscami z młodszą wersją siebie?
Chciałabym mieć znowu 30 lat, ale nie psychicznie czy emocjonalnie - tylko fizycznie.
Masz bzika na punkcie zdrowia, popadłeś w rutynę zdrowotną, czy może jesteś gdzieś pomiędzy?
Wierzę w jedzenie. Dużo jem. Piję wino. Uwielbiam martini. Jem mięso i ryby i makarony ... Ćwiczę też sześć dni w tygodniu. Biegam na bieżni, robię przysiady i uprawiam jogę. Chodzi więc o znalezienie równowagi. Trzeba zapracować na dobre jedzenie i dobre picie.
Zdobyłeś dwa Złote Globy, Emmy i wiele innych wyróżnień. Czy aktorstwo ma dla ciebie znaczenie terapeutyczne? I czy doświadczenie na scenie jest bardziej katartyczne?
Na scenie jest to po prostu bardziej męczące! To inna energia. Myślę, że aktorstwo było dla mnie terapeutyczne, kiedy byłem młodszy, ale potem masz dzieci, stajesz się dojrzały, widzisz świat jako bardziej złożone miejsce, nawet jeśli upraszczasz swoje własne życie... Teraz nie wymagam tej samej energii do działania; chyba nie muszę. Ale po prostu to kocham.
Jak przygotowujesz się psychicznie przed występem? Czy masz jakieś rytuały?
To zależy od roli. Czasami po prostu wychodzę i robię to. Innym razem muszę posiedzieć w ciszy. Zawsze przed wyjściem na scenę robię klasyczną rozgrzewkę wokalną.
Wystąpiłaś w kilku filmach o tematyce kulinarnej: w niedawnym Julia & Julia (2009) oraz w Twoim autorskim filmie Big Night (1996). Czy jesteś foodie?
Mój Boże, tak, mam obsesję! Mieliśmy kilka wspaniałych potraw w Julie & Julia, szczególnie to niesamowite danie z kaczki. Ale nie mam ulubionego jedzenia. Kocham wszystko.
Jak się relaksujesz?
I don't!
Wymień swoją wymarzoną rolę, jeśli jeszcze jej nie dostałeś.
Nie potrafiłam jej nazwać. Będę ją znał, gdy się pojawi, a potem za rogiem będzie kolejne marzenie.
Z pięciu zmysłów, który cenisz najbardziej i dlaczego?
Mój wzrok. Jestem bardzo wzrokowcem. Kiedyś byliśmy z żoną we Florencji w muzeum i zauważyliśmy dwóch starszych mężczyzn stojących trochę za blisko rzeźby... a potem zobaczyliśmy, jak jeden z nich dotyka rzeźby. I wtedy zdaliśmy sobie sprawę, że ten mężczyzna był niewidomy, że czuł się jak na dziele sztuki, a jego przyjaciel mu je opisywał. Odwróciłem się i płakałem; to po prostu złamało mi serce, że ten człowiek nie mógł zobaczyć tak pięknej rzeczy.
Kiedy i gdzie byłaś najszczęśliwsza?
Moja żona odeszła na początku tego roku [z powodu raka piersi]. Więc musiałbym powiedzieć, że budząc się rano z nią obok mnie, to właśnie wtedy byłem najszczęśliwszy.
Gdzie widzisz siebie za 10 lat?
W tym roku musiałem ponownie ocenić swoją przyszłość, w związku ze śmiercią mojej żony. Nagle sprawy wyglądają o wiele mniej jasno ... Mam nadzieję, że będę siedział w naprawdę dobrej restauracji z naprawdę dobrym martini w naprawdę pięknym otoczeniu.
Jaką chorobę lub dolegliwość chciałbyś zobaczyć wyeliminowaną za swojego życia?
Rak, oczywiście.
Gdybyś utknął w szpitalnym łóżku i mógłbyś mieć obok siebie kogokolwiek, z dowolnej epoki, dochodzącego do zdrowia, kto by to był?
Don Rickles. On by mnie ciągle rozśmieszał!
