Historia chirurgicznego uzupełniania włosów

Korzenie współczesnej chirurgicznej odbudowy włosów powstały w Japonii pod koniec lat 30-tych. W 1939 roku japoński dermatolog dr Okuda opisał swoją przełomową pracę w zakresie chirurgicznego przywracania włosów ofiarom oparzeń. Opisał on, jak za pomocą techniki dziurkowania pobierał okrągłe fragmenty owłosionej skóry, które następnie wszczepiał w nieco mniejsze okrągłe otwory wykonane w zbliznowaciałych lub poparzonych miejscach głowy swoich pacjentów. Po zagojeniu się przeszczepów skóry, kontynuowały one produkcję włosów w uprzednio łysych obszarach skóry głowy.

W 1943 roku inny japoński dermatolog udoskonalił technikę Okudy, stosując znacznie mniejsze przeszczepy, składające się z jednego do trzech włosów, w celu zastąpienia utraconych włosów łonowych u swoich pacjentek. Dr Tamura użył eliptycznego nacięcia, aby pobrać tkankę dawcy ze skóry głowy pacjentki, a następnie rozdzielił każdy pojedynczy przeszczep. Co ciekawe, technika Tamury była bardzo podobna do tej stosowanej obecnie.

Przełomowa praca obu tych japońskich innowatorów została utracona na ponad dekadę i pozostawała zupełnie nieznana zachodniej medycynie aż do czasu po II wojnie światowej, kiedy to odnaleziono i udostępniono dokumentację tych procedur.

W 1952 roku dr Norman Orentreich, nowojorski dermatolog, przeprowadził pierwszy znany przeszczep włosów w USA u mężczyzny cierpiącego na łysienie typu męskiego. Orentreich w zasadzie wymyślił współczesną transplantację włosów.

Siedem lat później, po wielu krytycznych uwagach, Orentreich opublikował swoje wyniki i przedstawił teorię "dominacji dawcy" w Annals of the New York Academy of Sciences. Jego praca wykazała, że włosy z tyłu i po bokach skóry głowy mężczyzny były w większości przypadków odporne na proces łysienia. Jednak jego technika odzwierciedlała mniej estetyczny proces "punch graft" Okudy zamiast bardziej naturalnej, mniejszej techniki przeszczepu Tamury.

Dopiero w połowie lat 90-tych chirurgiczna odbudowa włosów dała naturalnie wyglądające rezultaty. Nowsze techniki, takie jak mikroprzeszczepianie jednostek mieszkowych, przeszczepianie jednostek mieszkowych i pobieranie jednostek mieszkowych, sprawiły, że przeszczep włosów stał się praktycznie niewidoczną, realną opcją dla wielu osób cierpiących z powodu utraty włosów.

Opublikowano 1 marca 2010 r.