Dzieci i choroba

Dzieci i choroba

Z archiwum lekarza

Wszyscy wiemy, że pewne choroby częściej występują u dzieci - przeziębienie, ospa wietrzna, krup. Ale same choroby nie są jedyną cechą charakterystyczną dla dzieci: Doświadczenie bycia chorym jest również inne dla dzieci, a każda grupa wiekowa ma inne rozumienie "bycia chorym". Jako rodzic, warto wiedzieć, co myśli i czuje dziecko, kiedy zachoruje, aby móc je pocieszyć i nauczyć, jak radzić sobie z chorobą... i oczywiście, jak zachować zdrowie.

1. Pomóż dzieciom zrozumieć, że chorowanie - choć nie jest przyjemne - jest normalną częścią życia.

Drobne choroby, takie jak przeziębienia i zaburzenia jelitowe, są powszechne, zwłaszcza w pierwszych latach życia: Według National Health Interview Survey z 1980 roku, dzieci w wieku od 1 do 3 lat doświadczają od sześciu do dziewięciu chorób rocznie. W wieku od 4 do 10 lat dzieci zapadają średnio na cztery do sześciu chorób rocznie. Ponadto, ponieważ choroby zazwyczaj rozprzestrzeniają się na członków rodziny i przyjaciół, dzieci mogą doświadczyć choroby lub obserwować doświadczenia innych osób, które są chore od 20 do 30 razy w roku, w zależności od wieku dziecka i wielkości rodziny. Tak więc dzieci od początku znają doświadczenie choroby, ale pomaga im usłyszenie od ciebie, że każdy od czasu do czasu doświadcza choroby.

2. Uznaj, że dzieci najwcześniej rozumieją chorobę w kategoriach społecznych i emocjonalnych.

Choroba jest emocjonalnie obciążającym doświadczeniem dla każdego z nas. Oprócz ogólnego złego samopoczucia, które wszyscy odczuwamy, choroba może przynieść ból, strach i niepokój, zwłaszcza w przypadku wizyty w gabinecie lekarskim. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku małych dzieci. Ważne jest, aby zachować pozytywne nastawienie podczas epizodów choroby dziecka, aby zminimalizować strach i niepokój.

Świat społeczny dziecka również zostaje wywrócony do góry nogami, gdy pojawia się choroba. Nawyki dotyczące jedzenia i snu są zazwyczaj zaburzone. Rutynowe codzienne czynności - jak chodzenie do grupy zabawowej, szkoły czy na mecz piłki nożnej - zostają przerwane. Ponieważ dzieci lubią rutynę, zmiana normalnych, codziennych czynności może być denerwująca i dezorientująca. Zapewnij dziecko, że gdy wyzdrowieje, powróci do normalnych czynności.

Dodatkową lekcją, jakiej dzieci uczą się podczas choroby, jest to, że inni wkraczają, aby się nimi opiekować i je pocieszać. W ten sposób, chorowanie ma wiele wspólnego z nauką o sobie i innych. Dzieci nie tylko odnoszą bezpośrednią korzyść z opieki i miłości, jaką im okazujesz, kiedy są chore, ale mogą się nauczyć na twoim przykładzie, jak w podobny, empatyczny sposób opiekować się innymi, np. rodzeństwem czy zwierzętami domowymi.

3. Pomagaj dzieciom zmierzać w kierunku bardziej logicznego rozumienia choroby.

Poznawcze rozumienie przez dzieci tego, jak powstaje choroba jest procesem stopniowym, który zmienia się wraz z rozwojem dziecka. Zazwyczaj dzieci w wieku od 2 do 7 lat myślą w sposób magiczny i w kategoriach własnych bezpośrednich doświadczeń i tak też będą myśleć o chorobie. Na przykład, jeśli trzylatek zachoruje w jasny, słoneczny dzień, może myśleć, że to słońce spowodowało chorobę. Dzieci mogą też przypisać swoje złe samopoczucie czemuś bardziej osobistemu, na przykład czemuś, co zrobiły tego dnia, co wymagało nagany, na przykład uderzeniu psa. Ważne jest, aby rodzice dostrzegli, że dzieci w tym wieku mogą doświadczać poczucia winy i wstydu w związku z chorobą, i aby dali im do zrozumienia, że zachorowanie nie jest ich winą.

Dzieci w wieku od 8 do 12 lat potrafią myśleć bardziej logicznie. Dzieci w tym wieku są w stanie zrozumieć, że za wiele chorób odpowiadają czynniki niezależne od nich samych, czyli zarazki. Większość starszych dzieci intuicyjnie rozumie, że przyjmowanie leków i stosowanie się do zaleceń lekarza są ważne w procesie zdrowienia po chorobie. Jednak mogą one mieć ograniczone zrozumienie roli ciała w powrocie do zdrowia po chorobie. Po ukończeniu 12 roku życia dzieci mogą myśleć w bardziej wyrafinowany sposób o różnych przyczynach chorób i mogą osiągnąć lepsze zrozumienie tego, jak ciało działa w odpowiedzi na chorobę.

Wyjaśniając dzieciom zagadnienia związane z chorobą i zdrowiem, staraj się używać wyjaśnień, które są proste, nieskomplikowane i dostosowane do wieku i poziomu rozwoju dziecka. Na przykład nie wyjaśniaj dogłębnie przedszkolakowi, dlaczego zachorował na grypę; zamiast tego pochwal go za to, że dbał o siebie i spokojnie odpoczywał. Z kolei starsze dziecko będzie w stanie zrozumieć więcej z tego, dlaczego jest chore (ale nadal będzie potrzebowało twojego komfortu i wsparcia w powrocie do zdrowia).

4. Promuj profilaktyczne nawyki zdrowotne w ciepły, pełen miłości sposób.

Naukowcy odkryli, że rodzice, którzy stosują pozytywne wzmocnienia i nagrody za dobre zachowanie (zamiast kar za złe zachowanie); zachęcają dziecko do samodzielności w dbaniu o siebie; są ciepli i troskliwi w swoim podejściu do dziecka; i którzy dyscyplinują używając wyjaśnień, mają znacznie większe szanse na posiadanie dzieci o dobrych prewencyjnych nawykach zdrowotnych. Nigdy nie karz dziecka w odniesieniu do nawyków zdrowotnych i nigdy nie zawstydzaj dziecka w utrzymaniu dobrych zachowań zdrowotnych. To tylko zmniejszy zaufanie dziecka do jego rodzącej się zdolności do przyjęcia odpowiedzialności za własne zdrowie. Daj dziecku możliwość dokonywania zdrowych wyborów: Czy Twój pięciolatek chce fioletową lub zieloną szczoteczkę do zębów? Czy Twój 11-latek woli brać prysznic czy kąpiel? Czy Twój przedszkolak chce, abyś wytarł mu nos, czy może zrobić to sam? Wreszcie, szukaj okazji do pochwalenia dziecka za to, że dobrze radzi sobie z utrzymaniem zdrowia, np. dobrze myje zęby lub zakrywa usta, kiedy kaszle. Takie postępowanie pomoże dziecku poczuć się dobrze z faktem, że dba o swoje ciało i zdrowie!

Wszyscy jesteśmy świadomi, że pewne choroby występują częściej u dzieci - przeziębienie, ospa wietrzna, krup. Ale same choroby nie są jedyną cechą charakterystyczną dzieci: Doświadczenie bycia chorym jest również inne dla dzieci, a każda grupa wiekowa ma inne rozumienie "bycia chorym". Jako rodzic, warto wiedzieć, co myśli i czuje dziecko, gdy jest chore, aby móc je pocieszyć i nauczyć, jak radzić sobie z chorobą... i oczywiście, jak zachować zdrowie.

1. Pomóż dzieciom zrozumieć, że chorowanie - choć nie jest przyjemne - jest normalną częścią życia.

Drobne choroby, takie jak przeziębienia i zaburzenia jelitowe, są powszechne, zwłaszcza w pierwszych latach życia: Według National Health Interview Survey z 1980 roku, dzieci w wieku od 1 do 3 lat doświadczają od sześciu do dziewięciu chorób rocznie. W wieku od 4 do 10 lat dzieci zapadają średnio na cztery do sześciu chorób rocznie. Ponadto, ponieważ choroby zazwyczaj rozprzestrzeniają się na członków rodziny i przyjaciół, dzieci mogą doświadczyć choroby lub obserwować doświadczenia innych osób, które są chore od 20 do 30 razy w roku, w zależności od wieku dziecka i wielkości rodziny. Tak więc dzieci od początku znają doświadczenie choroby, ale pomaga im usłyszenie od ciebie, że każdy od czasu do czasu doświadcza choroby.

2. Uznaj, że dzieci najwcześniej rozumieją chorobę w kategoriach społecznych i emocjonalnych.

Choroba jest emocjonalnie obciążającym doświadczeniem dla każdego z nas. Oprócz ogólnego złego samopoczucia, które wszyscy odczuwamy, choroba może przynieść ból, strach i niepokój, zwłaszcza w przypadku wizyty w gabinecie lekarskim. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku małych dzieci. Ważne jest, aby zachować pozytywne nastawienie podczas epizodów choroby dziecka, aby zminimalizować strach i niepokój.

Świat społeczny dziecka również zostaje wywrócony do góry nogami, gdy pojawia się choroba. Nawyki dotyczące jedzenia i snu są zazwyczaj zaburzone. Rutynowe codzienne czynności - jak chodzenie do grupy zabawowej, szkoły czy na mecz piłki nożnej - zostają przerwane. Ponieważ dzieci lubią rutynę, zmiana normalnych, codziennych czynności może być denerwująca i dezorientująca. Zapewnij dziecko, że gdy wyzdrowieje, powróci do normalnych czynności.

Dodatkową lekcją, jakiej dzieci uczą się podczas choroby, jest to, że inni wkraczają, aby się nimi opiekować i je pocieszać. W ten sposób, chorowanie ma wiele wspólnego z nauką o sobie i innych. Dzieci nie tylko odnoszą bezpośrednią korzyść z opieki i miłości, jaką im okazujesz, kiedy są chore, ale także mogą nauczyć się na twoim przykładzie, jak w podobny, empatyczny sposób opiekować się innymi, takimi jak rodzeństwo czy zwierzęta domowe.

3. Pomóż dzieciom przejść do bardziej logicznego rozumienia choroby.

Poznawcze rozumienie przez dzieci tego, jak powstaje choroba jest procesem stopniowym, który zmienia się wraz z rozwojem dziecka. Zazwyczaj dzieci w wieku od 2 do 7 lat myślą w sposób magiczny i w kategoriach własnych bezpośrednich doświadczeń i tak też będą myśleć o chorobie. Na przykład, jeśli trzylatek zachoruje w jasny, słoneczny dzień, może myśleć, że to słońce spowodowało chorobę. Dzieci mogą też przypisać swoje złe samopoczucie czemuś bardziej osobistemu, na przykład czemuś, co zrobiły tego dnia, co wymagało nagany, na przykład uderzeniu psa. Ważne jest, aby rodzice dostrzegli, że dzieci w tym wieku mogą doświadczać poczucia winy i wstydu w związku z chorobą, i aby dali im do zrozumienia, że zachorowanie nie jest ich winą.

Dzieci w wieku od 8 do 12 lat potrafią myśleć bardziej logicznie. Dzieci w tym wieku są w stanie zrozumieć, że za wiele chorób odpowiadają czynniki niezależne od nich samych, czyli zarazki. Większość starszych dzieci intuicyjnie rozumie, że przyjmowanie leków i stosowanie się do zaleceń lekarza są ważne w procesie zdrowienia po chorobie. Jednak mogą one mieć ograniczone zrozumienie roli ciała w powrocie do zdrowia po chorobie. Po ukończeniu 12 roku życia dzieci mogą myśleć w bardziej wyrafinowany sposób o różnych przyczynach chorób i mogą osiągnąć lepsze zrozumienie tego, jak ciało działa w odpowiedzi na chorobę.

Wyjaśniając dzieciom zagadnienia związane z chorobą i zdrowiem, staraj się używać wyjaśnień, które są proste, nieskomplikowane i dostosowane do wieku i poziomu rozwoju dziecka. Na przykład nie wyjaśniaj dogłębnie przedszkolakowi, dlaczego zachorował na grypę; zamiast tego pochwal go za to, że dbał o siebie i spokojnie odpoczywał. Z kolei starsze dziecko będzie w stanie zrozumieć więcej z tego, dlaczego jest chore (ale nadal będzie potrzebowało twojego komfortu i wsparcia w powrocie do zdrowia).

4. Promuj profilaktyczne nawyki zdrowotne w ciepły, pełen miłości sposób.

Naukowcy odkryli, że rodzice, którzy stosują pozytywne wzmocnienia i nagrody za dobre zachowanie (zamiast kar za złe zachowanie); zachęcają dziecko do samodzielności w dbaniu o siebie; są ciepli i troskliwi w swoim podejściu do dziecka; i którzy dyscyplinują używając wyjaśnień, mają większe szanse na posiadanie dzieci o dobrych nawykach zdrowotnych. Nigdy nie karz dziecka w odniesieniu do nawyków zdrowotnych i nigdy nie zawstydzaj dziecka w utrzymaniu dobrych zachowań zdrowotnych. To tylko zmniejszy zaufanie dziecka do jego rodzącej się zdolności do przyjęcia odpowiedzialności za własne zdrowie. Daj dziecku możliwość dokonywania zdrowych wyborów: Czy Twój pięciolatek chce fioletową lub zieloną szczoteczkę do zębów? Czy Twój 11-latek woli brać prysznic czy kąpiel? Czy Twój przedszkolak chce, abyś wytarł mu nos, czy może zrobić to sam? Wreszcie, szukaj okazji do pochwalenia dziecka za to, że dobrze radzi sobie z utrzymaniem zdrowia, np. dobrze myje zęby lub zakrywa usta, kiedy kaszle. Takie postępowanie pomoże dziecku poczuć się dobrze z faktem, że dba o swoje ciało i zdrowie!