Kolpopeksja krzyżowa jest operacją stosowaną do naprawy wypadania narządów miednicy. Jest to stan, w którym twoje organy miednicowe, takie jak pochwa i macica, obwisają lub wypadają. Kolpopeksja krzyżowa leczy wypadanie narządów miednicy poprzez umieszczenie twoich narządów z powrotem tam, gdzie powinny być.?
Co to jest wypadnięcie narządów miednicy?
Wypadnięcie narządów miednicy to sytuacja, w której twoje narządy miednicy, takie jak pochwa, macica i szyjka macicy, obwisają lub wypadają. Dzieje się tak, gdy więzadła i mięśnie, które wspierają twoje organy miednicowe słabną, powodując, że spadają one niżej w twojej miednicy. Ostatecznie, tworzy to wybrzuszenie w twojej pochwie, znane jako wypadnięcie?
Wypadnięcie narządów miednicy może wystąpić lata po porodzie, po menopauzie lub po histerektomii. Może być również wynikiem:
-
Starzenia się
-
Nadwaga
-
Czynniki genetyczne
-
Obciążenie fizyczne związane z podnoszeniem ciężkich przedmiotów
Objawy wypadania narządów miednicy
Jeśli doświadczasz następujących objawów wypadania narządów miednicy, natychmiast skontaktuj się z lekarzem w celu postawienia właściwej diagnozy:
-
Wybrzuszenie lub przepełnienie pochwy
-
Ucisk w miednicy
-
Zakażenie
-
Trudności seksualne, takie jak bolesny stosunek (dyspareunia) lub skurcze mięśni, które uniemożliwiają odbycie stosunku (stosunek utrudniony)
-
Trudności w toalecie, takie jak nietrzymanie moczu i kału
-
Zaparcia
-
Krwawienie
Co to jest kolpopeksja krzyżowa?
Kolpopeksja krzyżowa to operacja mająca na celu naprawę wypadania narządów miednicy. Wykonuje się ją techniką otwartą brzuszną lub minimalnie inwazyjną.
Jest to jedna z najbezpieczniejszych i najbardziej skutecznych metod leczenia wypadania narządów miednicy, kolpopeksja krzyżowa ma wysoki wskaźnik długoterminowego sukcesu. Operacja działa poprzez połączenie górnej części wypadniętego organu z więzadłami w miednicy, aby złagodzić objawy takie jak trudności seksualne i łazienkowe.
W tej procedurze, chirurg dołącza pochwę lub macicę do kości ogonowej za pomocą siatki chirurgicznej. Przeszczep może być również użyty do wsparcia ściany pochwy lub macicy i przymocowania jej z powrotem do miednicy. Przeszczepy mogą być:
-
Wykonane z twojej własnej tkanki (autologiczne)
-
Wykonane z tkanki pochodzącej od dawcy ludzkiego (allograft)
-
Wykonane z tkanki pochodzącej od dawcy innego niż człowiek (ksenograft)
-
Wykonane z materiału syntetycznego
Zabieg trwa zazwyczaj około dwóch do trzech godzin i jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym. Oznacza to, że w trakcie zabiegu będziesz spała.
Jeśli Twoja pochwa lub macica nie jest tak bardzo obwisła, kolpopeksja krzyżowa może nie być najlepszym wyborem. Przed podjęciem jakiejkolwiek operacji należy spróbować niechirurgicznego leczenia Pani stanu.
Ponadto, jeśli chcesz zachować macicę, musisz wykonać badanie ultrasonograficzne przed zabiegiem kolpopeksji krzyżowej. Porozmawiaj z lekarzem o swoich objawach i o tym, czego możesz się spodziewać po zabiegu. Zostaniesz poinformowana o możliwościach zachowania lub usunięcia macicy.
Rekonwalescencja po kolpopeksji krzyżowej
Po zabiegu kolpopeksji krzyżowej pozostaniesz w szpitalu do czasu ustąpienia znieczulenia. Po tym czasie będziesz musiała wykonać następujące czynności, aby upewnić się, że prawidłowo wracasz do zdrowia:
-
Utrzymuj ranę chirurgiczną w czystości, otwartą na powietrze i suchą.
-
Często myj ręce, szczególnie przed dotknięciem rany lub zmianą opatrunku.
-
Dużo odpoczywaj, zwłaszcza, że po zabiegu będziesz senny i zdezorientowany jeszcze przez jeden dzień z powodu znieczulenia.
-
Przez następny jeden do trzech dni może wystąpić obrzęk brzucha, ból w ramionach lub ból gazów. Ciepły prysznic i spacery mogą pomóc złagodzić dyskomfort.
-
Pij dużo wody i jedz pokarmy o niskiej zawartości tłuszczu, takie jak rosół z kurczaka i krakersy. Tłuste jedzenie może sprawić, że będziesz chory w tym okresie rekonwalescencji.
Inne sposoby leczenia wypadania narządów miednicy
Jeśli twoje wypadnięcie narządów miednicy nie jest na tyle poważne, by wymagało kolpopeksji krzyżowej, możesz skorzystać z następujących metod leczenia.
Ćwiczenia dna miednicy. Obejmują one ćwiczenia takie jak ćwiczenia Kegla, które mogą wzmocnić mięśnie w dolnej części twojej miednicy i zapobiec zapadaniu się twoich organów miednicznych.
Kegle pomogą Ci rozpoznać i aktywnie ścisnąć te mięśnie. Możesz je wykonywać około trzech razy dziennie, ponieważ dont mają żadnych negatywnych skutków ubocznych. Ogólnie rzecz biorąc, ćwiczenia te działają lepiej, jeśli zwiotczałe narządy znajdują się w przedniej części twojej miednicy, gdzie jest twój pęcherz.
Pessary dopochwowe. Pessary dopochwowe to urządzenie wkładane do pochwy, aby zapobiec jej dalszemu opadaniu. Zazwyczaj w kształcie spodków, pierścieni lub kostek, pessary są wykonane z silikonu lub gumy i są wkładane do twojej pochwy, by podtrzymywać twoje organy miednicowe.
Powinnaś wypróbować różne kształty i rozmiary, aby zobaczyć, które pessary działają najlepiej dla Ciebie. Lekarze zazwyczaj sugerują używanie pessarów w kształcie kostki, ponieważ możesz je samodzielnie czyścić, wkładać i wyjmować. Inne rodzaje pessarów muszą być wstawione lub usunięte przez lekarza co sześć do ośmiu tygodni.
Podczas gdy pessary dont fix prolapse, mogą one złagodzić objawy, takie jak problemy z pęcherzem. Mogą również przydać się, jeśli chcesz opóźnić lub uniknąć operacji, a także mogą pomóc, jeśli stosujesz ćwiczenia dna miednicy, by skorygować swoje wypadnięcie.
Niektóre potencjalne zagrożenia związane z używaniem pessarów obejmują:
-
Podrażnienia, ponieważ pessary mogą wywierać nacisk na błony śluzowe pochwy, co może prowadzić do powstawania ran, krwawienia i bólu.
-
Dyskomfort lub niemożność uprawiania seksu w przypadku niektórych pessarów. Dlatego warto zaopatrzyć się w pessary kostkowe, jeśli to możliwe, ponieważ można je usunąć przed seksem.
-
Problemy z wypróżnianiem.
Podczas zakładania pessara należy używać środka nawilżającego. Jeśli jesteś po menopauzie, powinnaś również spróbować użyć kremu hormonalnego, aby chronić wnętrze pochwy przed założeniem pessara, chyba że przeszłaś raka piersi lub raka narządów rozrodczych.
W każdym przypadku, upewnij się, że rozmawiasz z lekarzem o swoich objawach i historii medycznej. Twój lekarz poprowadzi Cię przez proces leczenia i udzieli właściwych porad medycznych.
