Hazard a twoje zdrowie

Większy dostęp do hazardu może zwiększyć uzależnienie.

Od lekarza Archiwum

Dla Patty korzystanie z automatów do gry w indiańskim kasynie w pobliżu jej domu w południowej Kalifornii było początkowo ucieczką od codziennych trosk. Dopiero gdy doświadczyła znacznej wygranej, jej hazard wymknął się spod kontroli.

"Mogłam spłacić wszystkie rachunki - to było wspaniałe!" wspomina. "Potem nie mogłam przestać. Trzy i pół roku później mój mąż dał mi ostatnią szansę, zanim wyrzucił mnie z domu. Spieprzyłam ją." Straciła 100 dolarów przeznaczonych na zakupy spożywcze, a potem bezskutecznie próbowała wjechać w nadjeżdżający ruch uliczny i zabić się.

Patty, która przypisuje Anonimowym Hazardzistom uratowanie jej życia, jest tylko jednym odzyskanym uzależnionym od hazardu w USA, gdzie zwykli ludzie są coraz bardziej kuszeni do oddawania się wielu formom zakładów. W latach 1974-1996 odsetek patologicznych hazardzistów w USA podwoił się; szacuje się, że 1,4% populacji spełnia obecnie kryteria patologicznego hazardu, zgodnie z raportem Komisji Badania Wpływu Hazardu z 1999 roku.

Oczywiście podejmowanie ryzyka przy wysokich stawkach i duch przedsiębiorczości zawsze były częścią narodowej psychologii. Nawet purytanie opowiadali się za loteriami, aby sfinansować projekty prac publicznych w kolonialnej Ameryce. Ale obrazy hazardu, kiedyś egzotyczne, teraz zalały główny nurt Ameryki, od wszechobecnych reklam kasyn w zachodnich stanach do całodobowych kanałów hazardowych w telewizji kablowej. A teraz obstawianie zakładów jest łatwiejsze niż kiedykolwiek dla dorosłych. Wystarczy zalogować się do Internetu lub skorzystać z elektronicznych urządzeń hazardowych w lokalnych fast-foodach i sklepach.

Pojawiają się niepokojące sygnały, że młodzi ludzie również są celem ataków. Regulatorzy branży i krytycy są zaniepokojeni nowymi trendami w projektowaniu automatów do gry, a zwłaszcza wykorzystaniem popularnych postaci animowanych, w tym Betty Boop, Rodziny Addamsów i Różowej Pantery. Dla dzieci powyżej 6 roku życia, Toys R Us reklamuje nawet na swojej stronie internetowej mini automaty.

Kiedy hazard wymyka się spod kontroli

Co odróżnia hazardzistę okazjonalnego od hazardzisty problemowego? Każdy znaczący wzrost hazardu lub zaabsorbowanie hazardem, które odciąga czas od pracy i życia rodzinnego może wskazywać na poważny problem. Anonimowi Hazardziści używają serii 20 pytań (zobacz ich stronę internetową link poniżej), aby pomóc hazardzistom i ich członkom rodziny określić, czy aktywność hazardowa danej osoby osiągnęła punkt, który klinicyści nazwaliby patologicznym.

Eric Geffner, PhD, certyfikowany kalifornijski doradca ds. hazardu w Los Angeles, podkreśla, że kompulsywny hazard jest zaburzeniem medycznym; mózgi patologicznych hazardzistów faktycznie wyglądają inaczej pod mikroskopem niż mózgi osób nie uprawiających hazardu. Ale w przeciwieństwie do innych uzależnień, takich jak alkoholizm, uzależnienie od hazardu może być trudne do zauważenia. "Nazywamy to ukrytą chorobą" - mówi Geffner. "Hazardziści często bardzo dobrze radzą sobie w pracy, dopóki niepowodzenia finansowe nie zaczną zbierać żniwa w nich i ich rodzinach".

Gary Lange, doktor z Palm Springs w Kalifornii, psycholog i certyfikowany doradca ds. hazardu, spekuluje, że kombinacja predyspozycji genetycznych, typu osobowości i środowiska tworzy schemat uzależnionego hazardzisty. Ponadto, mieszkanie w odległości 50 mil od kasyna podwaja prawdopodobieństwo, że dana osoba rozwinie zaburzenia hazardowe, mówi. "W Palm Springs, problem ten narasta wśród emerytów, którzy mają nie jedno, ale pięć kasyn w promieniu 50 mil. Dodaj do tego samotność, nudę lub chroniczny ból i masz eksplozję."

The Road to Recovery

Dziesięć lat temu, kiedy Bruce R., 57-letni broker ubezpieczeniowy z południowej Kalifornii, był na skraju samobójstwa po tym, jak zaryzykował zaufanie swojej rodziny i trzech partnerów biznesowych, nie było zbyt wiele pomocy. Dwóch lekarzy doradziło mu, że musi po prostu "kontrolować" swój hazard - co jest jak mówienie alkoholikowi, żeby pił bardziej umiarkowanie. "Jeden z lekarzy poprosił mnie nawet o radę w sprawie swojego własnego schematu obstawiania" - wspomina Bruce.

Obecnie organizacje Anonimowych Hazardzistów powstały w całym kraju, jak również na arenie międzynarodowej, a doradcy specjalizujący się w leczeniu zaburzeń hazardowych są dostępni w wielu stanach.

Larry Atwood, dyrektor wykonawczy South Dakota Council on Problem Gambling, uważa, że większa świadomość społeczeństwa na temat osobistego żniwa patologicznego hazardu zachęci więcej osób do szukania pomocy, zanim osiągną dno. "Kiedy już się zgłoszą lub zadzwonią, zalecamy intensywne zaangażowanie rodziny ze względu na katastrofalne skutki finansowe. Doradztwo kredytowe jest koniecznością, więc mogą uniknąć bankructwa za wszelką cenę. Jest to bezpośrednio związane z dwoma rzeczami, które patologiczni hazardziści muszą pokonać, aby zacząć czuć się lepiej: winą i wstydem."

Tom Tucker, dyrektor California Council on Problem Gambling, podkreśla jednak, że przed nami długa droga. Jego zdaniem, znacznie więcej hazardzistów mogłoby zostać zidentyfikowanych, gdyby lekarze podawali prosty, dwustronicowy kwestionariusz przesiewowy dotyczący hazardu pacjentom skarżącym się na rozproszone problemy związane ze stresem i niepokojem. (Kwestionariusz można zamówić dzwoniąc na linię pomocy 1-800-GAMBLER).

Dobra wiadomość, według Geffnera, jest taka, że po zidentyfikowaniu patologicznego zaburzenia hazardowego, jest ono w dużym stopniu uleczalne. Najbardziej udany program leczenia to taki, który łączy terapię poznawczą i behawioralną modyfikację z 12-stopniową grupą wsparcia, taką jak Anonimowi Hazardziści i jakąś formą zarządzania pieniędzmi. "Celem jest przywrócenie pacjenta do życia rodzinnego, z powrotem do ćwiczeń na siłowni, rozwijania alternatywnych nawyków i z dala od działań, które wyzwalają patologię" - mówi Geffner. "Jak w przypadku każdego uzależnienia, musisz brać rzeczy jeden dzień na raz"?Dowiedz się więcej o dostępnych opcjach leczenia uzależnienia od hazardu.

Rzeczywiście, z pomocą Gamblers Anonymous, Bruce R. był w stanie ponownie stanąć na nogi. Jednak z powodu swoich hazardowych długów, w wieku 57 lat nie ma żadnych pieniędzy zaoszczędzonych na emeryturę. "Wszystkie te lata zmarnowałem mówiąc sobie: 'Kiedy będę wiedział dlaczego gram, przestanę'. To nigdy nie nastąpiło" - mówi. Ale grupa wsparcia GA pomogła mu pogodzić się z uzależnieniem. "Chodzisz na spotkania i mówisz 'Potrzebuję pomocy', a potem ktoś inny mówi coś, co może mieć zastosowanie. Zdajesz sobie sprawę, że nie jesteś sam. Czasami to wszystko, co jest potrzebne, aby rozpocząć proces powrotu do zdrowia".