Co to jest pęcherzyca?
Jeśli masz pęcherzycę, twój układ odpornościowy próbuje zniszczyć skórę i błony śluzowe - wilgotne części twojego ciała. Może to spowodować duże pęcherze w ustach, nosie, gardle, oczach i genitaliach.
Pęcherzyca nie jest zaraźliwa. Na szczęście można ją leczyć za pomocą leków.
Rodzaje pęcherzycy i objawy
Istnieje kilka rodzajów tego schorzenia. Objawy zależą od tego, jaki typ masz.
Pemphigus vulgaris. Jest to najczęstsza postać. Dotyka ona wilgotnych części ciała, takich jak usta i genitalia. Najczęściej zapadają na nią osoby dorosłe w wieku od 30 do 60 lat.
Pierwszą oznaką problemu są zazwyczaj pęcherze w ustach, które łatwo się łuszczą. Możesz mieć trudności z przełykaniem lub jedzeniem.
Następnie, pęcherze często tworzą się na skórze lub wewnątrz genitaliów. Bolą one, ale nie swędzą.
Pemphigus foliaceus. Są to skorupiaste pęcherze, które mają tendencję do tworzenia się na klatce piersiowej, plecach i ramionach. One nie bolą, ale swędzą.
Pęcherzyca endemiczna (fogo selvagem). Jest to rzadka odmiana pęcherzycy liściastej, która występuje najczęściej w Ameryce Południowej, zwłaszcza w Brazylii. Często dotyka więcej niż jednego członka tej samej rodziny.
Pemphigus vegetans. Ten typ jest bardzo podobny do pęcherzycy zwykłej. Jednak zamiast pęcherzy, tworzy grube, brodawkowate zmiany. Pojawiają się one zwykle na częściach ciała, gdzie skóra ociera się o siebie, jak pachy czy pachwiny.
Pęcherzyca wywołana przez leki. Jeśli masz ten typ, niektóre leki powodują powstawanie pęcherzy, które mogą tworzyć się do 6 miesięcy po ich zażyciu.
Pęcherzyca rumieniowata (zespół Senear-Usher). Pęcherze pojawiają się na skórze głowy, policzkach, górnej części pleców i górnej części klatki piersiowej. Mogą one przekształcić się w czerwone, skorupiaste zmiany.
Pęcherzyca paraneoplastyczna. Jest to najrzadszy typ pęcherzycy. Dotyka ona ludzi, którzy chorowali na raka. Jeśli masz to, możesz mieć pęcherze w ustach, że nie można leczyć. Leczenie raka pomoże złagodzić pęcherze.
Przyczyny
Pęcherzyca jest zaburzeniem autoimmunologicznym. Oznacza to, że układ odpornościowy atakuje komórki organizmu - w tym przypadku komórki skóry. W rzadkich przypadkach niektóre leki mogą wywołać tę chorobę. Należą do nich penicylina i niektóre leki na reumatoidalne zapalenie stawów. Jednak przez większość czasu nie wiemy, co ją wywołuje. Nie jest to choroba zakaźna.
Kogo dotyka pęcherzyca?
Niektóre osoby są bardziej narażone na rozwój tej choroby niż inne. Dotyczy to osób, które:
-
mają żydowskie pochodzenie
-
Pochodzenie indiańskie, bliskowschodnie lub z Europy Południowo-Wschodniej
-
Mają 40 lat i więcej
-
Osoby z chorobami autoimmunologicznymi, zwłaszcza z chorobą myasthenia gravis.
Pęcherzyca Diagnoza
Diagnoza może być trudna. Dzieje się tak dlatego, że wiele schorzeń może powodować powstawanie pęcherzy. Aby upewnić się, że lekarz znajdzie właściwą przyczynę, prawdopodobnie zleci szereg badań, w tym:
Historia medyczna. Lekarz zapyta Cię, jakie leki przyjmujesz, ponieważ niektóre z nich mogą powodować ten stan.
Badanie skóry. Twój lekarz użyje swojego palca lub bawełnianego wacika, aby przetrzeć płat skóry, który nie jest pokryty pęcherzem. Jeśli łatwo się łuszczy, możesz mieć pęcherzycę.
Biopsja skóry. Twój lekarz pobierze kawałek tkanki z jednego z Twoich pęcherzy i obejrzy go pod mikroskopem.
Badania krwi. Twój lekarz sprawdzi twoją krew pod kątem specyficznych przeciwciał zwanych desmogleinami. Przeciwciała to białka, które organizm wytwarza w celu znalezienia złych zarazków i zabicia ich, zanim wyrządzą Ci krzywdę.
Jeśli masz pęcherzycę, będziesz miał więcej tych przeciwciał we krwi niż normalnie. W miarę poprawy objawów, liczba tych przeciwciał we krwi spada.
Endoskopia. Jeśli masz pęcherze w ustach, lekarz może użyć cienkiej, elastycznej rurki zwanej endoskopem, aby zajrzeć do gardła.
Choroby o podobnych objawach
Niektóre choroby skóry mogą przypominać pęcherzycę. Pemfigoid pęcherzowy, na przykład, powoduje duże, wypełnione płynem pęcherze, ale zazwyczaj nie pękają one tak łatwo. W przeciwieństwie do pęcherzycy, choroba ta dotyka zwykle osoby powyżej 60 roku życia.
Opryszczka to kolejna choroba, która może powodować bolesne pęcherze na ustach i genitaliach. Jednak nie jest ona spowodowana atakiem organizmu na samego siebie.
Jeśli w dowolnym miejscu na ciele pojawią się swędzące lub bolesne pęcherze, nie próbuj zastanawiać się, co jest nie tak. Zgłoś się do lekarza. Tylko on może stwierdzić z całą pewnością, czy masz pęcherzycę czy coś innego.
Pęcherzyca leczenie
Lekarz prawdopodobnie poda ci leki, które pomogą złagodzić objawy i sprawią, że poczujesz się bardziej komfortowo. To, co zostanie przepisane, będzie zależało od rodzaju pęcherzycy i nasilenia objawów. Leczenie może obejmować:
Kortykosteroidy. Są one zazwyczaj pierwszą linią leczenia i mogą być bardzo skuteczne w łagodzeniu objawów, często w ciągu kilku tygodni. Zazwyczaj są one podawane w formie tabletek.
Immunosupresanty. Leki te powstrzymują układ odpornościowy przed atakiem na zdrowe tkanki.
Terapie biologiczne. Jeśli inne leki nie działają, lekarz może podać Ci lek o nazwie rytuksymab (Rituxan). Otrzymasz go w zastrzyku. Pomaga on zmniejszyć liczbę przeciwciał, które atakują Twój organizm.
Antybiotyki, leki przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze. Zwalczają one lub zapobiegają infekcjom.
Jeśli pęcherzyca nie jest leczona, może zagrażać życiu. Czasami może być konieczne przyjęcie do szpitala, aż do czasu poprawy stanu zdrowia.
Pielęgnacja ran. Miejscowe antybiotyki i opatrunki na rany są używane do leczenia pęcherzy.
Plazmafereza. Jeśli pęcherzyca nie reaguje na inne metody leczenia, lekarz może użyć specjalnej maszyny do pobrania osocza z Twojej krwi. Następnie zastępują je osoczem od dawcy krwi.
Powikłania pęcherzycy
Przy pęcherzycy może wystąpić kilka poważnych powikłań. Wśród nich:
-
Infekcje skórne
-
Zakażenia, które dostają się do krwiobiegu (sepsa)
-
Niemożność jedzenia, co prowadzi do utraty wagi i niedożywienia
-
Depresja
-
Niektóre formy tego stanu mogą powodować śmierć, jeśli nie są leczone
Leki przyjmowane na pęcherzycę mogą również powodować poważne skutki uboczne. Mogą one obejmować:
-
Zakażenia
-
Wysypki
-
Wysokie ciśnienie krwi
-
Niska gęstość kości (osteoporoza)
Co najmniej 75% osób z pęcherzycą uzyska całkowitą remisję, czyli brak śladów choroby, po 10 latach leczenia. Niektóre osoby muszą przyjmować leki do końca życia, aby objawy pęcherzycy nie powróciły.
