Surogacja seksualna jest praktyką terapeutyczną mającą na celu pomóc osobie stać się bardziej komfortowo z seksem, swoim ciałem, i / lub emocjonalnych i fizycznych umiejętności, których potrzebują do intymności.
Klient pracuje razem z licencjonowanym terapeutą seksualnym i surogatem seksualnym, czyli partnerem zastępczym. Podczas gdy inne formy terapii seksualnej nie obejmują możliwości fizycznego dotyku lub intymności, surogacja seksualna to robi.
Surogacja seksualna jest kontrowersyjną i powszechnie niezrozumiałą formą terapii. Ze względu na potencjalne komplikacje etyczne i prawne, brak jest opublikowanych badań na temat seksualnego zastępstwa. Istnieją jednak niepotwierdzone dowody na to, że dla niektórych osób może to być skuteczna część terapii seksualnej.
Inne nazwy surogacji seksualnej
Innym terminem dla surogacji seksualnej jest terapia partnera zastępczego (SPT). Surogaci seksualni posługują się również tytułem partner zastępczy.
Mity i błędne przekonania na temat surogacji seksualnej
Największym mitem dotyczącym seksualnego macierzyństwa zastępczego jest to, że jest to forma prostytucji. Pracownicy seksualni skupiają się tylko na dawaniu satysfakcji seksualnej klientowi. Ale partnerzy zastępczy cel nie jest wokół satysfakcji seksualnej lub stymulacji - mają na celu pomóc osobie przezwyciężyć problemy, które mają wokół seksu i intymności, czy są one fizyczne, społeczne lub emocjonalne. Mogą skupić się na obszarach takich jak relaks, komunikacja i szkolenia umiejętności społecznych. W niektórych przypadkach, partnerzy zastępczy nigdy nie mają fizycznego kontaktu z klientem.
Nadal, legalność terapii partnera zastępczego jest skomplikowana. Nie ma żadnych konkretnych przepisów, które by jej zabraniały. Ale główne organizacje zawodowe w dziedzinie psychologii i pracy społecznej również powstrzymały się od wydania oficjalnego oświadczenia na temat etyki skierowania partnera zastępczego. Wiele osób zgadza się, że kluczem jest praca z licencjonowanym terapeutą seksualnym, który może poprowadzić ten proces.
Międzynarodowe Stowarzyszenie Zawodowych Surogatów, profesjonalna organizacja dla tych w dziedzinie terapii partnerów zastępczych, zapewnia, że jej członkowie otrzymują szkolenia, osiągają kompetencje i utrzymują określony kodeks etyczny.
Niektórzy uważają, że partnerzy zastępczy powinni być częścią terapii tylko dla osób z ograniczeniami fizycznymi, które wpływają na ich życie seksualne. Jednak SPT może leczyć wiele różnych problemów.
Jak działa zastępstwo seksualne
Surogacja seksualna wymaga trzyosobowego zespołu: terapeuty seksualnego, surogatki seksualnej i klienta.
Terapia partnera zastępczego rozpoczyna się, gdy licencjonowany terapeuta ustala z klientem, że jego cele najlepiej byłoby zrealizować przy pomocy surogatki seksualnej. Mogą polecić to podejście, aby pomóc w kilku rodzajach warunków:
-
Niepełnosprawność fizyczna lub umysłowa
-
Niepokój lub obawy związane z seksem i intymnością
-
Dysmorfia ciała
-
Pytania dotyczące tożsamości seksualnej
-
Choroby takie jak zaburzenia erekcji, przedwczesny wytrysk lub waginizm, czyli problem z mięśniami pochwy
-
Uraz seksualny
Ostatnio niektórzy eksperci zaproponowali SPT jako potencjalne narzędzie pomocy osobom, które niedawno przeszły operację potwierdzenia płci.
W zależności od celu, licencjonowany terapeuta i klient pracują z surogatką, aby zaprojektować doświadczenia terapeutyczne. Według International Professional Surrogates Association, doświadczenia te obejmują pracę partnerską w relaksie, skuteczną komunikację, zmysłowy i seksualny dotyk oraz umiejętności społeczne.
Terapeuta seksualny utrzymuje aktywną rolę w całym procesie. W najczęstszym układzie, terapeuta spotyka się z klientem i surogatką, niezależnie, co tydzień. Po tych spotkaniach klient spotyka się z surogatką. Po zakończeniu procesu terapii kończy się również relacja pomiędzy klientem a partnerem zastępczym, co pozwala na brak dalszych kontaktów.
Porady dotyczące bezpieczeństwa i specjalne względy
Jeśli uważasz, że terapia z partnerem zastępczym może być dla ciebie odpowiednia, porozmawiaj o tym z licencjonowanym terapeutą seksualnym. Terapię tę należy prowadzić tylko pod okiem wykwalifikowanego specjalisty, nigdy na własną rękę. Korzystaj tylko z zaufanych referencji, które utrzymują ścisły etyczny kodeks postępowania.
