Zachowania seksualne i reakcje są kierowane przez skomplikowaną mieszankę środowiska, psychologii i elementów fizycznych.?Badania pokazują, że około 66% wszystkich kobiet ma problemy seksualne, w tym:
-
Brak pożądania (33%)
-
Brak przyjemności z kontaktów seksualnych (20%)
-
Ból przy penetracji pochwy (15%)
-
Problemy z pobudzeniem (18% do 48%)
-
Problemy z osiągnięciem punktu kulminacyjnego (46%)
-
Całkowity brak orgazmu (15% do 24%)
Może być bardzo trudno ustalić, co wpływa na twoją zdolność do cieszenia się seksualnością. Może to wymagać cierpliwości z Twojej strony, Twojego partnera i Twojego lekarza. Dysfunkcja seksualna może dotyczyć obu płci.
Do głównych kategorii dysfunkcji seksualnych u kobiet należą:
-
Zahamowane lub hipoaktywne pożądanie seksualne: brak zainteresowania kontaktami seksualnymi lub całkowity brak pożądania seksualnego.
-
Zaburzenia podniecenia seksualnego u kobiet: niemożność uzyskania podniecenia, w tym brak uczuć erotycznych i fizycznych oznak podniecenia, takich jak wzwód sutków, smarowanie pochwy oraz zmiany w ukrwieniu warg sromowych, łechtaczki i pochwy.
-
Kobiece zaburzenia orgazmu: niezdolność do osiągnięcia orgazmu (kulminacji seksualnej) pomimo zdolności do pobudzenia seksualnego i pomimo odpowiedniej stymulacji seksualnej.
-
Dyspareunia: ból podczas stosunku lub jego próby.
-
Vaginismus: zaburzenie, w którym mięśnie wokół wejścia do pochwy kurczą się w sposób niekontrolowany, co sprawia, że penetracja pochwy i/lub stosunek są bolesne i niezwykle trudne lub niemożliwe.
Co powoduje problemy seksualne u kobiet?
Ponieważ reakcja seksualna jest tak złożona, istnieje wiele przyczyn dysfunkcji seksualnych.
Błędne informacje lub złe techniki przyczyniają się do problemów seksualnych. Tylko około 1 na 3 kobiety osiąga regularnie szczytowanie poprzez sam stosunek, bez dodatkowej stymulacji łechtaczki. Około 10% kobiet nigdy nie osiąga orgazmu. Możliwe jest jednak, a nawet powszechne, prowadzenie przyjemnego życia seksualnego bez orgazmu.
Czynniki środowiskowe mogą zakłócać Twoje życie seksualne. Może być ci trudno realizować się seksualnie, jeśli nie ma bezpiecznego, prywatnego miejsca, w którym mógłbyś się zrelaksować lub jeśli jesteś zmęczony zbyt intensywną pracą i życiem osobistym. Rodzice mogą mieć problemy z pogodzeniem intymności z wymaganiami i obecnością dzieci. Komplikacje związane z "bezpieczniejszym seksem" i psychologiczne skutki dyskryminacji mogą być źródłem niepokoju dla lesbijek.
Na Twoje funkcjonowanie seksualne mogą wpływać takie stany medyczne jak:
-
Wysokie ciśnienie krwi
-
Cukrzyca
-
Choroby nerek
-
Stwardnienie rozsiane lub uszkodzenie rdzenia kręgowego
-
Choroba tarczycy i inne zaburzenia hormonalne
-
Alkoholizm
-
Skutki radioterapii w przypadku chorób nowotworowych
-
Wszelkie inne stany powodujące zmęczenie i osłabienie
-
Przedwczesna menopauza lub usunięcie jajników
-
Leki
Ból podczas stosunku (dyspareunia) może wynikać z:
-
Bolesne torbiele jajników
-
Ból lub skurcz mięśni pochwy
-
Przewlekły ból bez znanej przyczyny (vulvodynia), który dotyczy sromu, czyli zewnętrznych narządów płciowych kobiety
-
Zakażenia miednicy
-
Endometrioza
-
Wypadnięcie macicy lub pęcherza moczowego
-
Niewystarczające nawilżenie pochwy, które może wystąpić w okresie menopauzy lub przy braku gry wstępnej
-
Choroby skóry sromu i pochwy zwane liszajami twardzinowymi
-
Nieprawidłowo ukształtowana pochwa (z powodu wady wrodzonej, blizny powstałej w wyniku naprawy po porodzie lub uszkodzenia przez promieniowanie)
-
źle dopasowana diafragma antykoncepcyjna
-
Reakcja alergiczna na niektóre prezerwatywy, żelki lub pianki plemnikobójcze
-
Lęki lub niepokój
-
Połączenie jednego lub więcej z powyższych warunków
Różne leki i środki farmakologiczne mogą zaburzać funkcjonowanie seksualne, w tym:
-
Alkohol
-
Leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi
-
Leki przeciwbólowe
-
Środki uspokajające
-
Niektóre leki przeciwdepresyjne
-
Leki przeciwpsychotyczne
Psychologia? może odgrywać rolę, szczególnie jeśli twoim problemem jest brak pożądania lub niemożność pobudzenia się. Możesz mieć trudności z cieszeniem się relacją seksualną, jeśli:
-
Jesteś pod wpływem silnego stresu.
-
Twój związek jest niespokojny.
-
Masz za sobą historię traumatycznych spotkań seksualnych.
-
Wychowywałeś się w rodzinie o ścisłym tabu seksualnym.
-
Masz słaby obraz ciała.
-
Boisz się zajść w ciążę lub zarazić chorobą przenoszoną drogą płciową.
-
Masz negatywne uczucia (w tym poczucie winy, złość, strach i niskie poczucie własnej wartości).
-
Masz zaburzenia lękowe.
-
Masz depresję.
Kiedy należy szukać pomocy w przypadku zaburzeń seksualnych?
Skontaktuj się z lekarzem w sprawie problemów seksualnych jeśli:
-
Seks stał się problemem między Tobą a Twoim partnerem.
-
Nie masz ochoty na kontakt seksualny.
-
Nie jesteś w stanie pobudzić się seksualnie lub mieć orgazmu, zarówno jako nowy przypadek, jak i problem trwający przez całe życie.
-
Masz ból podczas stosunku lub penetracji pochwy.
-
Nie możesz uczestniczyć we współżyciu lub penetracji pochwy, ponieważ masz mimowolne skurcze mięśni wokół pochwy.
Lekarz powinien uważnie wysłuchać, jak opisujesz swój problem, przejrzeć leki i substancje, których używasz, oraz dowiedzieć się, czy trudności pojawiły się niedawno, czy też trwają od dawna. Musi zrozumieć, jak dużo wiesz o swoim ciele i seksualności. Należy też opowiedzieć o swoich relacjach z partnerem, historii seksualnej z przeszłości, wszelkich traumach i innych stresach lub problemach, które mogą zakłócać zdolność do reagowania seksualnego. Chociaż te tematy mogą wydawać się wyjątkowo prywatne, muszą być poruszone, aby właściwie ocenić dysfunkcję seksualną i pomóc Ci mieć bardziej satysfakcjonujące życie seksualne.
Prawdopodobnie będziesz miała dokładne badanie fizyczne, w tym badanie miednicy, oraz podstawowe badania krwi.?
Rozpoznanie i leczenie kobiecych problemów seksualnych jest stosunkowo nową dziedziną. Może istnieć duża różnica pomiędzy doświadczeniem lekarzy a osobistym komfortem w rozwiązywaniu tych problemów.
Jakie są sposoby leczenia problemów seksualnych u kobiet?
Po ustaleniu z lekarzem przyczyny problemów seksualnych, można znaleźć odpowiednie leczenie.
-
Choroby podstawowe. Poddaj się leczeniu infekcji, aby pozbyć się związanego z nią bólu. Lepsza kontrola cukrzycy, chorób tarczycy, zaburzeń pracy nerek i wysokiego ciśnienia krwi może usunąć problemy z funkcjonowaniem seksualnym. Możesz potrzebować operacji, aby wyleczyć inne źródła bólu, takie jak wypadanie narządów, blizny, endometrioza lub zrosty w miednicy.
-
Hormony. Po menopauzie terapia hormonalna może pomóc w rozwiązaniu wielu problemów, w tym suchości pochwy, niskiego popędu płciowego i niemożności osiągnięcia orgazmu. Lekarz może zlecić wypróbowanie kremu estrogenowego lub tabletek z estrogenem i ewentualnie testosteronem.
-
Fizykoterapia. Ćwiczenia Kegla, mające na celu poprawę napięcia mięśni pochwy, mogą pomóc w poprawieniu wrażliwości seksualnej i przyjemności. Zaciskasz mięśnie, które zatrzymują przepływ moczu, trzymając je przez około 5 do 10 sekund, a następnie rozluźniasz. Codziennie wykonujesz trzy zestawy po 10-15 skurczów.
-
Psychoterapia. Jeśli przyczyną Twoich problemów z seksem są kwestie psychologiczne lub emocjonalne, możesz potrzebować pomocy terapeuty. Może on pomóc ci nauczyć się relaksować, uświadomić sobie swoje uczucia związane z seksem oraz wyeliminować poczucie winy i strach przed odrzuceniem. Może on również nauczyć cię, jak lepiej komunikować się z partnerem na temat tego, czego chcesz seksualnie, oraz jak rozwiązywać podstawowe konflikty.
-
Terapia seksualna. Ta specjalistyczna terapia może nauczyć Cię cieszyć się seksem bez negatywnych uczuć, które możesz z nim wiązać. Nauczysz się ćwiczeń relaksacyjnych, przedłużonej gry wstępnej i masturbacji oraz stopniowo będziesz dążyć do odbycia stosunku z partnerem.
