Istnieje wiele nieprawidłowych informacji tam o schizofrenii. Niektóre z nich są rozpowszechniane przez filmy lub programy telewizyjne. Lub czasami, ludzie używają stereotypów, gdy mówią o tej chorobie psychicznej.
Schizofrenia to poważne zaburzenie psychiczne, które wpływa na zdolność do jasnego myślenia i działania. Kiedy masz schizofrenię, twój mózg często mówi ci, że widzisz rzeczy lub słyszysz głosy, których nie ma. To sprawia, że trudno jest odróżnić, co jest prawdziwe, a co nie. Wpływa to również na sposób myślenia, podejmowania decyzji i zarządzania emocjami.
Około 1% ludzi w USA ma schizofrenię. Dotyka ona w równym stopniu mężczyzn i kobiety. Kobiety zazwyczaj zapadają na schizofrenię w wieku 20 lub 30 lat. Mężczyźni zapadają na nią w wieku od kilkunastu do kilkudziesięciu lat. Rzadko występuje u dzieci poniżej 12 roku życia. I zazwyczaj nie pojawia się po raz pierwszy u dorosłych powyżej 40 roku życia.
Jeśli zachorujesz na schizofrenię, możesz mieć:
-
Urojenia, czyli fałszywe przekonania, które nie zmieniają się, nawet gdy pojawiają się nowe pomysły i fakty
-
Trudności z zapamiętywaniem rzeczy
-
Zaburzone myśli
-
Halucynacje, czyli słyszenie głosów, widzenie rzeczy lub wąchanie rzeczy, których inni nie mogą zobaczyć
-
Brak emocji na twarzy lub w głosie
-
Problemy z koncentracją
-
Problemy z rozumieniem informacji i podejmowaniem decyzji
Często osoby cierpiące na schizofrenię nie wiedzą, że ją mają, co może utrudnić leczenie.
Poznaj prawdziwą historię kryjącą się za niektórymi powszechnymi mitami.
Mit nr 1: Oznacza to, że masz wiele osobowości. Jest to jedno z największych nieporozumień dotyczących schizofrenii. Jedna z ankiet wykazała, że 64% Amerykanów wierzy, że stan ten wiąże się z rozdwojeniem osobowości, co oznacza, że ktoś zachowuje się tak, jakby był dwiema oddzielnymi osobami.
Niektóre z najczęstszych objawów schizofrenii to halucynacje i urojenia, które obejmują słyszenie głosów w głowie i działanie na podstawie fałszywych przekonań. To nie jest to samo, co zaburzenie osobowości mnogiej, lub, bardziej dokładnie, zaburzenie dysocjacyjne tożsamości (DID).
Osoba ze schizofrenią nie ma dwóch różnych osobowości. Zamiast tego, ma fałszywe pomysły lub straciła kontakt z rzeczywistością. Zaburzenia osobowości wielorakiej nie mają związku.
Mit nr 2: Większość osób ze schizofrenią jest agresywna lub niebezpieczna. W filmach i programach telewizyjnych, kto jest szalonym mordercą? Często jest to postać z tym schorzeniem. W prawdziwym życiu tak nie jest.
Nawet jeśli osoby ze schizofrenią mogą czasami zachowywać się nieprzewidywalnie, większość z nich nie jest agresywna, zwłaszcza jeśli są leczone. Osoby ze schizofrenią częściej padają ofiarą przemocy. Są również bardziej skłonne do wyrządzenia sobie krzywdy niż innym - odsetek samobójstw wśród osób ze schizofrenią jest wysoki.
Kiedy osoby z tym zaburzeniem mózgu popełniają akty przemocy, zazwyczaj mają inne schorzenia, takie jak problemy z zachowaniem w dzieciństwie lub nadużywanie substancji. Ale samo zaburzenie nie czyni cię fizycznie agresywnym.
Mit nr 3: Przyczyną jest złe wychowanie. Szczególnie matki są często obwiniane.
Ale schizofrenia to choroba psychiczna. Ma wiele przyczyn, w tym geny, traumę i nadużywanie leków. Błędy, które popełniłeś jako rodzic, nie dadzą Twojemu dziecku tej choroby.
Mit nr 4: Jeśli rodzic ma schizofrenię, to ty też na nią zachorujesz. Geny odgrywają pewną rolę. Ale to, że jedno z twoich rodziców ma tę chorobę psychiczną, nie oznacza, że jesteś skazany na nią. Możesz mieć nieco wyższe ryzyko, ale naukowcy nie sądzą, że geny są jedyną przyczyną. Pewne wirusy, brak wystarczającego odżywiania przed urodzeniem i inne rzeczy odgrywają rolę w włączaniu genów.
Jeśli jedno z rodziców ma schizofrenię, ryzyko zachorowania wynosi około 10%. Posiadanie więcej niż jednego członka rodziny z tą chorobą zwiększa ryzyko.
Mit nr 5: Ludzie ze schizofrenią nie są inteligentni. Niektóre badania wykazały, że osoby cierpiące na tę chorobę mają większe problemy z testami umiejętności umysłowych, takich jak uwaga, uczenie się i pamięć. Ale to nie oznacza, że nie są inteligentne.
Wielu kreatywnych i inteligentnych ludzi w historii miało schizofrenię, jak np. rosyjski tancerz baletowy Vaslav Nijinsky czy nagrodzony Noblem matematyk John Nash. Naukowcy szukają nawet powiązań między genami, które mogą być związane zarówno z psychozą, jak i kreatywnością.
Mit nr 6: Jeśli masz schizofrenię, należysz do szpitala psychiatrycznego. Był czas, kiedy ludzie z chorobami psychicznymi byli wysyłani do azyli lub nawet więzień. Ale teraz, gdy eksperci wiedzą więcej o tej chorobie, mniej osób musi być umieszczonych w długoterminowych placówkach zdrowia psychicznego.
Poziom opieki, jakiej potrzebujesz, zależy od tego, jak poważne są twoje objawy. Większość osób chorych na schizofrenię żyje samodzielnie z rodziną lub w domach pomocy społecznej. Ważne jest, aby być w bliskim kontakcie z lekarzem i mieć wsparcie, które pomoże Ci kontynuować leczenie w razie potrzeby.Mit nr 7: Nie możesz utrzymać pracy, jeśli ją masz. Schizofrenia może utrudnić Ci wylądować pracę i chodzić do pracy każdego dnia. Ale przy odpowiednim leczeniu, wiele osób może znaleźć stanowisko, które pasuje do ich umiejętności i zdolności.
Mit nr 8: Schizofrenia czyni ludzi leniwymi. Choroba może utrudnić komuś dbanie o swoje codzienne potrzeby, takie jak ubieranie się i kąpiel. Nie oznacza to, że osoby te są "leniwe". Po prostu potrzebują pomocy w codziennych czynnościach.
Mit nr 9: Pojawia się wraz z nagłym załamaniem psychicznym.
Fakt: Niektórzy ludzie mają duże wydarzenie psychiczne, które prowadzi do diagnozy schizofrenii. Ale objawy mogą pojawiać się z czasem i są trudne do zauważenia. Jeśli masz wczesne objawy schizofrenii, możesz:
-
Być mniej towarzyski
-
Wykazują mniejsze zainteresowanie normalnymi czynnościami
-
Wycofanie się z życia codziennego
Inne objawy, takie jak odgrywanie urojeń i halucynacje, mogą pojawić się później.
Mit nr 10: Nigdy nie można się z niej wyleczyć. Schizofrenia może być trudna w leczeniu, ale nie jest to niemożliwe. Leki przeciwpsychotyczne pomagają w stabilizacji i obniżają ryzyko wystąpienia objawów w przyszłości. Pomocnymi narzędziami są również terapia rozmowna i terapia poznawczo-behawioralna, które mogą pokazać, jak lepiej radzić sobie ze stresem i jak dobrze żyć.
Dzięki odpowiednim lekom i terapii, około 25% osób z tą chorobą całkowicie wyzdrowieje. Kolejne 50% zauważy pewną poprawę w swoich objawach. Wiele osób z tym schorzeniem może prowadzić pełne, produktywne życie.
