Zaburzenie schizofreniczne jest rodzajem choroby psychotycznej z objawami podobnymi do tych w schizofrenii, ale trwających mniej niż 6 miesięcy.
Podobnie jak schizofrenia, zaburzenie schizofreniczne jest rodzajem "psychozy", w której osoba nie może odróżnić tego, co jest prawdziwe od tego, co jest wyobrażone. Wpływa to również na sposób myślenia, działania, wyrażania emocji i relacji z innymi.
Jeśli objawy trwają dłużej niż 6 miesięcy, lekarze uważają, że dana osoba ma schizofrenię, a nie zaburzenie schizofreniczne.
Symptomy
Podobnie jak w przypadku schizofrenii, objawy mogą obejmować:
-
Urojenia (fałszywe przekonania, z których osoba nie chce zrezygnować, nawet po zapoznaniu się z faktami)
-
Halucynacje (widzenie, słyszenie lub odczuwanie rzeczy, które nie są prawdziwe)
-
Dezorganizacja wypowiedzi, np. brak sensu, używanie bezsensownych słów i przeskakiwanie z jednego tematu na drugi
-
Dziwne zachowanie, np. chodzenie w kółko lub ciągłe pisanie
-
Brak energii
-
Słabe nawyki higieniczne i pielęgnacyjne
-
Utrata zainteresowania lub przyjemności z życia
-
Wycofanie się z rodziny, przyjaciół i aktywności społecznej
Przyczyny
Lekarze nie wiedzą, co powoduje zaburzenia schizofreniczne. W grę może wchodzić wiele czynników, w tym:
-
Genetyka: skłonność do rozwoju schizofrenii i zaburzeń schizofrenicznych może przechodzić z rodziców na dzieci.
-
Struktura i funkcjonowanie mózgu: u osób ze schizofrenią i zaburzeniem schizofrenicznym mogą występować zaburzenia w obwodach mózgu, które zarządzają myśleniem i percepcją.
-
Środowisko: słabe relacje lub bardzo stresujące wydarzenia mogą wywołać zaburzenia schizofreniczne u osób, które odziedziczyły skłonność do rozwoju tej choroby.
Jak często występuje?
Mniej więcej jedna osoba na 1000 rozwija w ciągu swojego życia zaburzenie schizofreniczne. Zaburzenie to występuje w równym stopniu u mężczyzn i kobiet, chociaż często dotyka mężczyzn w młodszym wieku, między 18 a 24 rokiem życia. U kobiet najczęściej występuje między 24 a 35 rokiem życia.
Diagnoza
Jeśli ktoś ma objawy, lekarz może zastosować różne badania - takie jak obrazowanie mózgu (np. rezonans magnetyczny) lub badania krwi - aby wykluczyć problem medyczny niezwiązany z psychiką.
Jeśli lekarz nie znajdzie fizycznej przyczyny objawów, może skierować osobę do psychiatry lub psychologa, specjalistów od zdrowia psychicznego, którzy są przeszkoleni w diagnozowaniu i leczeniu chorób psychicznych. Używają oni specjalnie zaprojektowanych wywiadów i narzędzi oceny, aby sprawdzić, czy ktoś ma zaburzenie psychotyczne. Dla diagnozy zaburzenia schizofrenicznego, objawy mogą trwać tylko przez mniej niż 6 miesięcy.
Leczenie
Stosowane są zarówno leki, jak i psychoterapia (rodzaj poradnictwa). Osoby z ciężkimi objawami lub te, które są zagrożone skrzywdzeniem siebie lub innych, mogą wymagać hospitalizacji, aby ich stan był pod kontrolą.
Leki: Leki przeciwpsychotyczne są głównymi lekami, których lekarze używają do leczenia objawów psychotycznych zaburzenia schizofrenicznego, takich jak urojenia, halucynacje i zaburzenia myślenia.
Psychoterapia: Celem jest pomóc osobie rozpoznać i dowiedzieć się o chorobie i jej leczeniu, ustalić cele i radzić sobie z codziennymi problemami związanymi z chorobą. Może ona również pomóc osobie w radzeniu sobie z uczuciami niepokoju związanymi z objawami. Terapia rodzinna może pomóc rodzinie w bardziej efektywnym radzeniu sobie z bliską osobą, która ma zaburzenia schizofreniczne.
Czego należy się spodziewać
Osoby z zaburzeniem schizofrenicznym zdrowieją w ciągu 6 miesięcy. Jeśli objawy nie ulegają poprawie, osoba ta prawdopodobnie cierpi na schizofrenię, która jest chorobą trwającą całe życie. Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, około dwie trzecie osób z zaburzeniami schizofrenicznymi przechodzi na schizofrenię.
Czy można zapobiegać zaburzeniom schizofrenicznym?
Nie ma sposobu, aby zapobiec zaburzeniom schizofrenicznym. Jednak wczesna diagnoza i leczenie są bardzo ważne, ponieważ mogą pomóc ograniczyć szkody w życiu osoby, jej rodziny i innych relacji.
