Łuszczyca powoduje, że organizm zbyt szybko wytwarza nowe komórki skóry. Komórki te mają tendencję do gromadzenia się i tworzenia plam, zgrubień i grubych łusek zwanych blaszkami, które mogą być niewygodne.
Naukowcy uważają, że łuszczyca występuje, gdy Twój układ odpornościowy zaczyna atakować Twoje ciało bez wyraźnego powodu.
Twój układ odpornościowy używa małych białek zwanych cytokinami do komunikacji między komórkami. Białka te są ważną częścią tego, dlaczego niektóre komórki rosną bardziej, a inne mniej. Niektóre cytokiny wydają się odgrywać kluczową rolę w łuszczycy.
Co mają z tym wspólnego Twoje geny?
Geny to zestaw planów znajdujących się w każdej komórce Twojego ciała. Dzięki nim Twoje włosy rosną brązowe lub blond, oczy są zielone lub niebieskie, stopy wąskie lub szerokie, a także milion innych szczegółów.
Wadliwe geny mogą również czasami powodować, że wszystko idzie nie tak. Twoje serce może rosnąć w niewłaściwy sposób lub wadliwe geny mogą sprawić, że będziesz bardziej narażony na choroby takie jak rak, Parkinsons czy łuszczyca.
Naukowcy wiedzą, że geny odgrywają rolę w łuszczycy, ponieważ istnieje większe prawdopodobieństwo zachorowania na nią, jeśli krewni również na nią chorują.
A ponieważ naukowcy wiedzą, że pewne cytokiny wpływają na łuszczycę, skupili się na genach, które pomagają w wytwarzaniu tych cytokin.
Niektóre zmiany lub mutacje w tych genach zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania na łuszczycę. (Mutacja genu to zmiana w sposobie w jaki gen normalnie działa). Należy jednak pamiętać, że nie ma genu C lub mutacji genu C, które gwarantują zachorowanie na łuszczycę. Również brak pewnych genów lub mutacji nie oznacza, że nie zachorujesz na łuszczycę.
Jakie cytokiny wpływają na łuszczycę?
Korzenie łuszczycy są złożone i naukowcy nie rozumieją jeszcze wszystkich czynników i tego jak one do siebie pasują. Wiedzą jednak, że istnieją zarówno czynniki genetyczne jak i środowiskowe, które przyczyniają się do rozwoju choroby. Ponadto, naukowcy dowiedzieli się wystarczająco dużo o wyższych poziomach niektórych cytokin u niektórych osób z łuszczycą, aby stworzyć leki, które pomagają w objawach u wielu osób.
Na przykład, osoby z chorobami zapalnymi, takimi jak łuszczyca, mają tendencję do posiadania wyższych poziomów pewnych cytokin prozapalnych. Należą do nich:
-
TNF-alfa
-
IL-23
-
IL-17 (zwłaszcza IL-17A i IL-17F)
Naukowcy kontynuują badania nad tym, które cytokiny wpływają na łuszczycę i jakie mutacje genów mogą być temu winne.
Które metody leczenia są ukierunkowane na cytokiny?
Naukowcy opracowali wiele leków biologicznych, które poprawiają objawy łuszczycy poprzez neutralizowanie pewnych cytokin. Leki biologiczne działają poprzez ukierunkowanie na pewne specyficzne elementy odpowiedzi immunologicznej. Unikalna grupa leków, które celują w grupę cytokin IL-17 lub ich receptory obejmuje:
-
Brodalumab (Siliq)
-
Ixekizumab (Taltz)
-
Secukinumab (Cosentyx)
Inne leki biologiczne działają w celu spowolnienia lub zatrzymania procesów w organizmie, które powodują uszkodzenie stawów. Leki te skierowane są na TNF-alfa. Leki te obejmują:
-
Adalimumab (Humira)
-
Certolizumab pegol (Cimzia)
-
Etanercept (Enbrel)
-
Infliksymab (Remicade)
Co ma z tym wspólnego pochodzenie etniczne?
Wydaje się, że całkiem sporo. Różne grupy etniczne mają różne tendencje genetyczne. To może być coś tak oczywistego, jak kolor skóry i kształt oczu, ale może również wyrażać się w niektórych chorobach. Albo może być tak specyficzne, jak sposób, w jaki cytokiny mogą mutować w różnych populacjach.
Na przykład, bardzo szczególny wariant genetyczny związany z cytokinami jest bardziej prawdopodobny do rozwoju u Koreańczyków. Naukowcy wiedzą, że ta grupa Koreańczyków z łuszczycą ma tendencję do dobrej odpowiedzi na leczenie lekiem biologicznym infliksymabem. Z drugiej strony, Hiszpanie czy Japończycy nie wydają się mieć tej szczególnej odmiany genetycznej.
Inna para mutacji została znaleziona w populacji hiszpańskiej. Jeden z wariantów (rs79877597) jest związany z poważniejszymi typami łuszczycy i łuszczycowym zapaleniem stawów. U osób rasy białej jedna mutacja genetyczna (rs4819554) sugeruje lepszą odpowiedź na niektóre leki ukierunkowane na TNF-alfa.
W ostatnich latach nastąpił ekscytujący postęp w leczeniu łuszczycy. Naukowcy będą nadal badać, jak różne czynniki genetyczne, etniczne i środowiskowe współdziałają, aby spowodować chorobę.
