Łuszczyca wygląda i jest odczuwana inaczej przez osoby o ciemniejszej skórze. Te różnice mogą wpływać na diagnozę, leczenie i jakość życia osób o tym kolorze skóry.
Uważa się, że około 125 milionów ludzi na całym świecie cierpi na tę przewlekłą chorobę skóry. W Stanach Zjednoczonych statystyki pokazują, że dotyka ona 3,6% białych ludzi, 1,9% Afroamerykanów i 1,6% Latynosów.
Ale niektórzy naukowcy uważają, że osoby kolorowe mają w rzeczywistości wyższe wskaźniki łuszczycy niż te liczby odzwierciedlają. Z jednej strony, lekarzom może być trudniej rozpoznać łuszczycę u osób o ciemnej skórze. Populacje te mają również tendencję do bycia niedoreprezentowanymi w badaniach naukowych.
Diagnozowanie łuszczycy u osób kolorowych
Ciemnoskórzy ludzie z łuszczycą często zauważają ciemnobrązowe lub purpurowo-szare plamy na skórze. (Może to być trudniejsze do zauważenia niż na jasnej skórze, gdzie często jest ona różowawa lub czerwona).
U Latynosów, łuszczyca ma czasami kolor łososiowy, a łuski są srebrne lub białe.
Płytki łuszczycowe mają również tendencję do bycia grubszymi u osób kolorowych i do pokrywania większej części ciała. Jedno z badań wykazało, że wśród ludzi różnych narodowości z łuszczycą, Azjaci mieli największy dotknięty obszar skóry.
Lekarze twierdzą, że łuszczyca skóry głowy jest powszechna wśród ludzi kolorowych, szczególnie w populacji azjatyckiej. Ale może być trudna do zdiagnozowania u osób czarnoskórych, ponieważ płytki sąnt tak łatwe do zobaczenia i może naśladować inne warunki, takie jak łojotokowe zapalenie skóry.
Ponieważ łuszczyca może być trudniejsza do zdiagnozowania u osób kolorowych, lekarze mogą potrzebować polegać na wskazówkach innych niż widoczne blaszki, takich jak:
-
Ból stawów (związany z łuszczycowym zapaleniem stawów)
-
Wżery na paznokciach, czyli wgłębienia lub doły na paznokciach
-
Wysypka na języku zwana językiem geograficznym
Jeśli nadal masz problemy z rozpoznaniem choroby, lekarz może wykonać biopsję, która pozwoli wykluczyć inne zaburzenia łuszczącej się skóry, takie jak egzema czy infekcje grzybicze.
Inną kwestią, która może przyczynić się do niedodiagnozowania łuszczycy u osób kolorowych jest fakt, że wiele z nich ma nieodpowiednie ubezpieczenie zdrowotne. Mogą oni również mieć mniejszy dostęp do specjalistów zajmujących się skórą. Jedno z badań, które dotyczyło mniejszości narodowych, wykazało, że są one o 40% mniej skłonne do wizyty u dermatologa z powodu łuszczycy niż osoby rasy białej.
Leczenie łuszczycy u osób o ciemnej karnacji
Po postawieniu diagnozy, leczenie łuszczycy jest podobne bez względu na kolor skóry. Większość ludzi zaczyna od maści lub kremów, które rozprowadza się na skórze. Jeśli łuszczyca jest poważniejsza, możesz zastosować leki, które przyjmujesz doustnie lub w postaci zastrzyków. Możesz również spróbować terapii światłem UV (fototerapii).
Jednak grubsze blaszki mogą oznaczać konieczność stosowania silniejszych leków lub stosowania ich przez dłuższy czas. Może być również konieczne zastosowanie większych dawek terapii światłem.
Ty i Twój lekarz powinniście również porozmawiać o ciemnych plamach (hiperpigmentacja) i jasnych plamach (hipopigmentacja), które może pozostawić łuszczyca. Ciemniejsza skóra jest bardziej podatna na te plamy.
Nie są one zazwyczaj trwałe, ale ich usunięcie może zająć miesiące lub lata. Wczesne, skuteczne leczenie może im zapobiec. Terapia światłem może pomóc w usunięciu plam łuszczycowych, ale może sprawić, że będą one bardziej widoczne. Kremy wybielające mogą rozjaśnić ciemne plamy, ale nie używaj ich dopóki łuszczyca nie zniknie.
Jeśli masz łuszczycę skóry głowy, porozmawiaj z lekarzem o swoich osobistych i kulturowych praktykach pielęgnacji włosów. Na przykład, Twój lekarz może poprosić Cię o częste mycie włosów szamponem z lekiem. Jednak takie postępowanie może być niepraktyczne dla osób rasy czarnej z naturalnymi włosami o strukturze afro, które stosują teksturyzację, relaksację, zaplatają warkocze lub doczepiają włosy.
Różnice w leczeniu
Badania sugerują, że wiele osób z łuszczycą nie otrzymuje odpowiedniego leczenia. Niektórzy lekarze uważają, że jest to szczególnie prawdziwe w przypadku mniejszości,
Jedno z badań wykazało, że czarnoskórzy chorzy na łuszczycę byli mniej zaznajomieni z lekami biologicznymi, które są wysoce skuteczne. Inne badania wykazały, że osoby rasy czarnej mają o 69% mniejsze szanse na otrzymanie leku biologicznego niż biali pacjenci z łuszczycą.
Niedostateczne leczenie może być również spowodowane brakiem dostępu do dermatologów lub nieodpowiednim ubezpieczeniem zdrowotnym.
Przeprowadzono również niewiele badań nad łuszczycą u osób kolorowych. Więcej badań mogłoby pomóc naukowcom lepiej zrozumieć, jak choroba może się różnić w różnych grupach etnicznych.
Łuszczyca i jakość życia
W jednym z badań, osoby rasy czarnej i latynoskiej stwierdziły, że łuszczyca miała większy wpływ na jakość ich życia niż w przypadku białych pacjentów z łuszczycą. Uczestnicy badania wypełnili kwestionariusz, który omawiał ich objawy fizyczne, jak również wpływ na ich emocje i codzienne czynności.
W innym badaniu 72% mniejszości stwierdziło, że łuszczyca zaszkodziła ich jakości życia, w porównaniu do 54% białych osób z tym schorzeniem. Zgłaszali oni również więcej uczuć samoświadomości, bezradności i złości.
Naukowcy uważają, że jest to nie tylko spowodowane bólem związanym z łuszczycą i oszpeceniem wynikającym z hiper- i hipopigmentacji, ale może również odzwierciedlać większe napiętnowanie chorób skóry wśród niektórych społeczności mniejszościowych. Rasizm może potęgować te uczucia stygmatyzacji.
Jeśli Twoja łuszczyca doprowadziła do negatywnych emocji takich jak złość, wstyd i smutek, porozmawiaj ze swoim lekarzem lub terapeutą.
